Γράφει στο efiveia.gr o Σύμβουλος Εκπαίδευσης και Εργασίας MSc ΕΚΠΑ) – Εκπαιδευτικός Ορέστης Μπάλλας
Υπάρχει αποτυχία;
Ένα σημαντικό ποσοστό ανθρώπων πιθανώς θα απαντήσει καταφατικά. «Βεβαίως και υπάρχει!» Βέβαια, το τι σημαίνει αποτυχία για τον κάθε άνθρωπο είναι κάτι διαφορετικό. Η πλειονότητα όμως των ερμηνειών για την αποτυχία συνδέεται με την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων και την αποτελεσματικότητα.
«Σε έναν αγώνα δρόμου συμμετέχουν 6-8 αθλητές. Κάποιος εξ αυτών θα τερματίσει πρώτος, κάποιος δεύτερος, τρίτος κ.ο.κ. Παρατηρούμε σε αρκετούς τερματισμούς αγώνων ότι εκτός από τον πρώτο κατά σειρά αθλητή πανηγυρίζουν και οι υπόλοιποι. Ακόμη και ο τελευταίος. Λιγότερο έντονα βέβαια αλλά πανηγυρίζει.»
Τι συμβαίνει όμως και πανηγυρίζουν όλοι οι αθλητές; Προφανώς και δεν είναι όλοι το ίδιο γρήγοροι. Προφανώς και κάποιοι ήταν ικανότεροι στον αγώνα από κάποιους άλλους. Ακόμη όμως και ο τελευταίος κατά σειρά αθλητής είχε λόγο να χαίρεται. Κι αυτό διότι έκανε ότι καλύτερο μπορούσε την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Έκανε την προετοιμασία του για τον αγώνα, προσπάθησε όσο μπορούσε και έφερε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα που μπορούσε να φέρει. Δεν ταύτισε όμως τον εαυτό του και την αξία του ως άνθρωπος με την ικανότητά του στον αγώνα.
Όσο ουτοπικό επομένως κι αν ακούγεται, δεν υπάρχει αποτυχία. Αντ’ αυτού, υπάρχει το κίνητρο, η προετοιμασία, η προσπάθεια και το αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση αξιολογούμε το αποτέλεσμα, όπως για παράδειγμα την επίδοση σε ένα διαγώνισμα ή σε μία εξεταστική περίοδο. Σκεπτόμαστε και συνειδητοποιούμε τι πήγε καλά και τι θα μπορούσε να πάει καλύτερα. Και προχωράμε. Αποφεύγουμε όμως να ταυτίσουμε την αξία μας με αυτό. Εστιάζουμε στο κίνητρό μας, στην προετοιμασία και την προσπάθειά μας.