Το έφηβο παιδί μου φεύγει για σπουδές!

Γράφει στο efiveia.gr η Φιλόλογος – Life Coach Κλεονίκη Πανταζή

Tips προς τους γονείς

Ήρθε η μεγάλη στιγμή! Το παιδί μας είναι έτοιμο ν’ ανοίξει τα φτερά του προς την ενήλικη ζωή! Πόσο προετοιμασμένα είναι τα παιδιά μας; Πόσο προετοιμασμένοι είμαστε εμείς οι γονείς;

Όλα τα προηγούμενα χρόνια στηρίζαμε τους εφήβους μας στις διαδρομές για τα φροντιστήρια, στο διάβασμα, στην ψυχολογία τους.

Τώρα; Είμαστε έτοιμοι να “απογαλακτίσουμε” τα παιδιά μας;

1. Συνειδητοποιούμε  ότι τα παιδιά μας μεγάλωσαν

Αφήνουμε χώρο τα παιδιά μας να κάνουν τις επιλογές τους σχετικά με τον χώρο διαμονής, τον εξοπλισμό και την οργάνωση μετεγκατάστασής τους στο “δικό τους σπίτι”. Έχουμε ρόλο συμβουλευτικό και όχι παρεμβατικό. Συζητάμε από την αρχή το budget της οικογένειας και θέτουμε όρια στις απαιτήσεις. Είμαστε σαφείς ότι ενεργούμε ως σύνολο, ως οικογένεια κι όχι μόνο με τα θέλω της μονάδας. Όλοι έχουν δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.

2. Φροντίζουμε να διατηρούμε ισορροπημένη σχέση κατά την προετοιμασία

Φροντίζουμε να διατηρούμε την ψυχραιμία μας σε στιγμές έντασης. Σε λίγες μέρες το έφηβο παιδί μας θα πρέπει να αναλάβει τις υποχρεώσεις του εαυτού του. Δώστε του τη δυνατότητα ν’ αρχίσει από τώρα! Αφήστε το να οργανώσει τα ψώνια καθώς και την ευθύνη της εγγραφής του. Εκπαιδεύστε το στην ανάληψη ευθύνης του εαυτού του. Του υπενθυμίζετε με τη συμπεριφορά σας πως είστε υποστηρικτικοί και το εμπιστεύεστε.

3. Διατηρούμε την ηρεμία στο σπίτι

Ο έφηβός μας είναι απαραίτητο να φύγει έχοντας αφήσει ένα σταθερό περιβάλλον πίσω του. Αυτό πάντα  θα του επιτρέπει να διατηρεί το μυαλό του καθαρό, να είναι ισορροπημένος και εστιασμένος στις σπουδές του.

4. Ακούμε με προσοχή τους φόβους και τις ανησυχίες του

Κάθε φοιτητής που φεύγει για πρώτη φορά από το σπίτι του αισθάνεται έντονο στρες και κάποιες φορές πανικό. Ακούμε προσεκτικά όσα μας λένε και προσπαθούμε να δίνουμε σαφείς απαντήσεις, εστιάζοντας στην ικανότητά του να τα καταφέρει και στην εμπιστοσύνη που δείχνουμε στο πρόσωπό του. Βέβαια, ο βαθμός εμπιστοσύνης εξαρτάται από τον βαθμό ωριμότητας του παιδιού και από τη δουλειά που έχουμε κάνει τα προηγούμενα χρόνια ως γονείς, προκειμένου να διαμορφώσουμε μια δομημένη κι ολοκληρωμένη προσωπικότητα.

5. Ελέγχουμε το δικό μας άγχος του αποχωρισμού

Είναι καλό να έχουμε υπόψη μας πως, αν εμείς οι γονείς δεν είμαστε ψύχραιμοι, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να είναι τα παιδιά μας. Αν εμείς ψάχνουμε στήριγμα ή είμαστε βυθισμένοι στο μη διαχειρίσιμο άγχος μας, πώς το παιδί μας θα νιώσει ασφαλές;

Κάθε άνθρωπος αισθάνεται ασφάλεια όταν και το στενό του περιβάλλον αισθάνεται το ίδιο. Πώς μπορεί ένας αγχωμένος  και φοβισμένος γονέας να μάθει στο παιδί του να μη φοβάται και να μη                          “βραχυκυκλώνει”; Να χρησιμοποιεί το μυαλό του και την κρίση του; Να προστατεύει τον εαυτό του και ν’ αντέχει στην πίεση των σπουδών του; Να λύνει μόνος του τα προβλήματά του χωρίς τις “συμβουλές” των κολλητών του;

6. Μαθαίνουμε στο παιδί μας να φροντίζει τον εαυτό του και να τον προστατεύει

Η αυτό-φροντίδα, είναι γεγονός ότι διδάσκεται χρόνια πριν. Όμως ποτέ δεν είναι αργά! Μιλήστε για την αξία του προγράμματος, αφιερώστε χρόνο να μάθετε στο παιδί σας να μαγειρεύει βασικά φαγητά, τονίζοντας πως το μόνιμο delivery είναι πολυέξοδο και ιδιαίτερα βλαβερό για την σωματική – πνευματική του υγεία. Μιλήστε του για την αξία του νερού και πόσο σημαντική είναι η ενυδάτωσή του ακόμα και για την ψυχολογία του! Είναι ανάγκη να φροντίζει ο ίδιος τον εαυτό του, γιατί απλά δε θα είστε εκεί πάντα εσείς!

Μάθετέ τον να στρώνει το κρεβάτι και να μαζεύει τα ρούχα του. Δείξτε του πώς δουλεύει το πλυντήριο και πώς καθαρίζουν το σπίτι. Μη θεωρείτε τίποτα αυτονόητο! Αφιερώστε του χρόνο για την αυτό-φροντίδα και την ανεξαρτησία του!

Όσο πιο αυτάρκης νιώθει ο έφηβος-φοιτητής τόσο πιο μεγάλη αυτοπεποίθηση θα έχει και τόσο πιο ανεξάρτητος θα γίνει!

7. Μιλήστε τους για τους κινδύνους της νυχτερινής ζωής, του αλκοόλ, των ναρκωτικών.

Πολλά εξαρτώνται από εμάς τους γονείς. Ένας έφηβος που βρίσκεται στις παρυφές της ενήλικης ζωής χρειάζεται τους γονείς του παρόντες στην τόσο σημαντική στιγμή της ζωής του, όπως είναι η αρχή των σπουδών του, με τη βοήθεια, την υποστήριξη και την πίστη τους προς αυτόν. Βέβαια, όπως τονίζουμε  πάντα, οφείλουμε να έχουμε τα μάτια και τ’ αυτιά μας ανοικτά και να εμπιστευόμαστε την αλάνθαστη διαίσθησή του γονέα που μόνη έγνοια έχει το καλό και την προστασία του έφηβου παιδιού του!!!