Εφηβεία και απώλεια κατοικιδίου. Πώς μπορούν να τη διαχειριστούν οι γονείς για να μην πληγωθεί ο ψυχισμός του εφήβου;

Γράφει στο efiveia.gr η Συνθετική Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Αργυρώ Βουζβούρη

Όπως όλες οι απώλειες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε οι άνθρωποι, είναι δυσάρεστες κι επίπονες, έτσι και η απώλεια του κατοικιδίου μας είναι το ίδιο δυσβάσταχτη εάν αναλογιστούμε πόσο δενόμαστε με αυτά τα πλάσματα και πόσο έχουν ενταχθεί στην οικογένειά μας! Μάλιστα, τελευταίες μελέτες έχουν αποδείξει ότι ο θάνατος κατοικιδίου μπορεί να προκαλέσει μέχρι και ήπιας μορφής κατάθλιψη στον έφηβο, αφού θεωρείται από τις πιο μεγάλες (πρώτες) απώλειες που καλείται το παιδί να διαχειριστεί!

Γι’ αυτό λοιπόν καλό είναι να συζητάμε με το παιδί συχνά για την απώλεια, να προετοιμαζόμαστε για την πιθανή απώλεια μελετώντας τα βιολογικά χαρακτηριστικά κάθε είδους όπως προσδόκιμο ζωής και οι ασθένειες!

Ο θάνατος του κατοικιδίου είναι δυσβάσταχτος και σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να κρίνουμε αρνητικά τον έφηβο για τα δυσάρεστα συναισθήματα που θα αισθανθεί! Ίσως χρειαστεί χρόνος για να επουλώσει αυτό το τραύμα το παιδί και χρειάζεται κατανόηση κι αγκάλιασμα από τους γονείς, καθώς όταν χάνουμε ένα κατοικίδιο δε θρηνούμε μόνο για το ίδιο αλλά και για την ανιδιοτελή αγάπη που μας πρόσφερε απλόχερα! Με υπομονή, κατανόηση και στήριξη θα μπορέσει ο έφηβος να διαχειριστεί το πένθος! Εάν όμως διαπιστώσουν οι γονείς ότι δεν μπορούν να το διαχειριστούν, κρίνεται αναγκαίο για την ψυχική ηρεμία του παιδιού να επισκεφθούν έναν ειδικό ψυχικής υγείας για να μπορέσει να εκφράσει το παιδί ό,τι ακριβώς αισθάνεται και να συνεχίσει τη ζωή του κρατώντας ως φυλαχτό τις στιγμές που πέρασε με το ζωάκι του!