Παιδιά που διεκδικούν

Γράφει στο efiveia.gr η Δημοσιογράφος Μαρία Σκαμπαρδώνη

“Από τη ζωή δεν παίρνεις αυτό που αξίζεις, αλλά περισσότερο αυτό που διεκδικείς’’.

Αυτήν τη σοφή φράση την είχα διαβάσει κάποτε σε ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης και ομολογώ πως άνοιξε στον εγκέφαλό μου έναν καινούργιο τρόπο θέασης των πραγμάτων.

Δεν έχει σημασία μόνο να είσαι όμορφος, έξυπνος, ικανός. Ακόμα περισσότερη σημασία έχει να μπορέσεις να το δεις αυτό και να το πιστέψεις.

Στην εφηβεία, τα πράγματα περιπλέκονται καθώς τις περισσότερες φορές η αυτοεκτίμηση παλεύει να ισορροπήσει με αυξημένες εξωγενείς πιέσεις, αλλαγές σε σωματικό και ψυχικό επίπεδο, δυσχεραίνουν μία υγιή σχέση με τον εαυτό.

Δεν είναι μόνο ότι έφηβοι που μπορεί να έχουν μία εξωτερική εμφάνιση «διαφορετική», μία σωματική δυσμορφία ή ένα οποιοδήποτε θέμα που μπορεί τα οδηγήσει να δέχονται κοινωνικό εκφοβισμό. Υπάρχουν και παιδιά που αισθάνονται άσχημα ενώ μπορεί αντικειμενικά να έχουν εξωτερική ομορφιά. Να αισθάνονται ανίκανα ενώ έχουν ικανότητες.

Ο έφηβος μαθαίνει ότι σημασία έχει στη ζωή αυτή να διεκδικεί, να παλεύει για αυτό που θέλει, επειδή δεν αρκεί μόνο να αξίζεις για κάτι. Αλλά και να παλεύεις για αυτό.

Δεν αρκεί μόνο να έχω ικανότητες. Αλλά και να θέλω να τις αξιοποιώ και να πιστεύω σε αυτές.

Δεν αρκεί μόνο το να ανακαλύψω τι θέλω από τη ζωή μου. Σημαντικό είναι εξίσου να πιστεύω πως μπορώ να το πετύχω. Και ακόμα περισσότερο, να χαλυβδώσω την πίστη μου ότι μου αξίζει να το έχω.

Και σε κάθε έφηβο που προετοιμάζεται για ενήλικας του αύριο σημασία έχει η συνειδητοποίηση πως δεν έχει τόσο σημασία να πετύχεις έναν στόχο, όσο το ταξίδι και όλα όσα αποκομίζεις μέσα από αυτό.

Γιατί αυτή είναι και η μαγεία της ζωής. Η προσπάθεια, η βελτίωση, η ανακάλυψη πτυχών του εαυτού μας που δε φανταζόμασταν καν πως υπάρχουν. Όχι μόνο να έχω κλίση σε έναν τομέα, αλλά να το πιστεύω.

Και έτσι, να πορεύομαι μέσα στη Ζωή και να τη ζω με κάθε μου βήμα.