Μη λες στο παιδί σου αυτές τις φράσεις

Γράφει στο efiveia.gr η Δημοσιογράφος Μαρία Σκαμπαρδώνη

Το παιδί έχει έναν δικό του κόσμο αντίληψης και κατανόησης των πραγμάτων, τελείως διαφορετικό από του ενήλικα. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο, πολλές σκέψεις και φράσεις που ακούγονται από ενήλικες, για εκείνο παίρνουν τελείως διαφορετικό νόημα και υπόσταση.

Ας δούμε κάποιες φράσεις που δε θα έπρεπε να λέμε στα παιδιά:

• Ο αδελφός/το παιδί της φίλης/ο συμμαθητής το κάνει αυτό έτσι/καλύτερα… Η σύγκριση είναι ένα από τα πιο επώδυνα λόγια και συναισθήματα που μπορούμε να γεννήσουμε σε ένα παιδί. Όταν συγκρίνουμε το παιδί με ένα οποιοδήποτε άλλο άτομο, αφενός το κάνουμε να πιστεύει πως δεν αξίζει την αγάπη για αυτό που είναι αλλά για αυτό που καταφέρνει σε ένα εξωτερικό επίτευγμα και αφετέρου γιατί ωθούμε το παιδί να προσπαθεί για να κερδίζει την αγάπη των άλλων.
• Μην τρως, θα γίνεις χοντρός/ή! Είναι λάθος να λέμε συνεχώς σε ένα παιδί πως δεν πρέπει να τρώει γιατί θα γίνει χοντρό. Πρώτον, διότι ωθούμε ένα παιδί να συγκρίνει την ατομική του αξία με βάση τα κιλά του, και δεύτερον διότι ασυναίσθητα, το προσκολλάμε στην εξωτερική εμφάνιση. Είναι καλύτερο να μιλάμε σε ένα παιδί για την αξία της υγιεινής διατροφής και να δίνει και ο γονιός το δικό του παράδειγμα.
• Κάνεις ανόητες ερωτήσεις: Πληγώνουμε βαθιά το παιδί όταν του ασκούμε τέτοια επίθεση για τις απορίες του, οι οποίες όσο παιδιάστικες και αν ακούγονται στο ενήλικο αυτί μας, για το παιδί έχουν νόημα και υπόσταση. Το παιδί αισθάνεται πως όταν χαρακτηρίζεις την ερώτησή του ανόητο, είναι ανόητο και το ίδιο. Αυτό μπορεί να το ακολουθήσει και στην ενήλικη ζωή του με χαμηλή αυτοεκτίμηση να είναι το κυριότερο γνώρισμά του.
• Είσαι μικρός/ή και δε δικαιούσαι να έχεις γνώμη! Είναι μία φράση που ακούμε συχνά, προσπαθώντας να προασπίσει την παντοδυναμία του γονιού, όπως και την πίστη πως εκείνη έχει όλη τη γνώση. Το παιδί πρέπει να έχει το δικαίωμα της γνώμης του σε ορισμένες εκφάνσεις της ζωής του που το αφορούν (η ξένη γλώσσα που θέλει να μάθει, το άθλημα που θέλει να ασχοληθεί).

Τα λόγια στην περίπτωση του παιδιού αποκτούν ένα διαφορετικό νόημα. Ας τους δώσουμε βάση, προσπαθώντας όχι να πληγώσουμε, αλλά να ενθαρρύνουμε και να στηρίξουμε.