Η ευτυχία δεν είναι εκεί που αναζητάς

Γράφει στο efiveia.gr η Δημοσιογράφος Μαρία Σκαμπαρδώνη

Η άσπρη σκόνη σε ξεγελά, σου υπόσχεται ότι θα σου δώσει πίσω τη χαμένη σου ενέργεια, τη χαμένη σου ευτυχία, τα χαμένα σου όνειρα.

Αναζήτησες την ευτυχία σε λάθος δρόμο παιδί μου. Σε δρόμους στολισμένους μεν με άνθη, λουλούδια και λαμπιόνια που ακτινοβολούν φως, αλλά σε οδηγούν σε νεκροταφείο και σε δρόμους γεμάτους σκοτάδι.

Σου πούλησαν θάνατο υποσχόμενοι μία κατάκτηση χαράς απέναντι στη σκληρή και ατίθαση εφηβεία σου. Σου υποσχέθηκαν γαλήνη για να σε δελεάσουν, όπως το ψάρι που παγιδεύεται στο αγκίστρι.

Πάτησαν επάνω στην απειρία σου, την ανάγκη σου για άνοιγμα στη ζωή. Σου είπαν πως θα σου δώσουν φτερά να πετάξεις ψηλά, όπως ο Ίκαρος, αλλά δε σου είπαν επίσης, πως αυτά τα φτερά που σου έδωσαν είναι φτιαγμένα από κερί και θα λιώσουν.

Σε βλέπω αγχωμένο, φοβισμένο, ένα σώμα γέρου σε μία ηλικία που θεωρείσαι νέος. Ένα νέο παιδί που γερνά. Ένα παιδί που οι πιέσεις της ζωής το οδήγησαν σε δρόμους δύσβατους και καταστροφικούς.

Η νιότη σου μοιάζει με χιόνι που λιώνει και καντήλι που αργοσβήνει. Μα γιατί πιστεύεις αυτούς που το θάνατο σου σερβίρουν, εκείνους που είναι λύκοι και σε πλησιάζουν με μάσκα προβάτου;

Η ευτυχία δεν είναι εκεί που αναζητάς, η ζωή δεν είναι στην απώλεια. Γιατί ακούς τις Σειρήνες που ο Οδυσσέας δέθηκε για να αποφύγει; Δε θέλουν το καλό μας όσοι πάντα ενδιαφέρον μας δείχνουν, δε θέλουν το καλό μας όσοι προθυμοποιούνται να μας νοιαστούν και δείχνουν πως «θέλουν το καλό μας».

Έλα να με βρεις και να μου μιλήσεις. Μη με ντρέπεσαι, ποτέ δεν πρόκειται να σε θεωρήσω ανήθικο, δειλό, αδύναμο. Θάρρος είναι να αλλάζεις τη ζωή σου προς το καλύτερο, να υψώνεις τα μάτια προς τον ουρανό όταν έχεις βυθιστεί στο βούρκο.

Μην τους πιστεύεις, η ευτυχία δεν είναι εκεί που αναζητάς. Είναι μέσα σου, στους ανθρώπους γύρω σου, στον ήλιο, στη θάλασσα, στο χαμόγελο. Όχι σε δόσεις που είναι φίλοι του θανάτου..