- Τα έχω άραγε όλα; - 2 Ιουνίου 2023
- Δε σου ανήκω! - 19 Μαΐου 2023
- Παιδί μου, μερικές φορές να με στεναχωρείς… - 3 Μαΐου 2023
Γράφει στο efiveia.gr η Δημοσιογράφος Μαρία Σκαμπαρδώνη
Στο σπίτι βρίσκεται ένα μικρό παιδί, γύρω στα 12. Στο σαλόνι βρίσκεται ο πατέρας του μιλώντας στο τηλέφωνο εκείνη τη στιγμή. Φαίνεται χαρούμενος, η φωνή του αποπνέει ερωτισμό και υπάρχει διάχυτη αυτή η αίσθηση του ερωτικού καλέσματος.
«Έλα, τώρα θα σε κλείσω. Ναι, το ξέρω, και εμένα μου λείπεις. Θέλω να σε δω, να σε αγκαλιάσω».
Τον έντονο διάλογό του διακόπτει η λαχτάρα του παιδιού που βιάζεται να αρπάξει το τηλέφωνο από τα χέρια του.
«Μαμά, μαμά, μην κλείσεις. Θέλω και εγώ να σου πω ένα γεια».
Τα λίγα λεπτά σιωπής ακολουθεί η διαπίστωση πως αυτή η όμορφη γυναικεία φωνή δεν ήταν της μητέρας του.
«Μαμά, δεν είσαι εσύ;»
Ο πατέρας κοιτάζει αμίλητος, τα μάτια του προδίδουν την αγωνία του μπροστά σε αυτή την αποκάλυψη. Δεν αποκαλούσε αγάπη του τη μαμά, δεν εξέφραζε την επιθυμία να την αγκαλιάζει. Αυτός ο πόθος στρεφόταν προς μία άλλη γυναίκα.
Το παιδί κλείνει το τηλέφωνο και τον καρφώνει με τα μάτια του.
Δεν προλαβαίνει να του μιλήσει ο πατέρας του, τρέχει στο δωμάτιό του.
Εκείνος αποφασίζει να το αφήσει να ηρεμήσει για λίγο. Δέχτηκε μόλις τώρα μία τόσο σημαντική πληροφορία, δίχως να έχει προηγηθεί κάποια προετοιμασία. Χρειάζεται χρόνο να επεξεργαστεί τα καινούργια δεδομένα, ακόμα και αν η παιδική του ηλικία ίσως δεν του επιτρέπει να κατανοήσει την καινούργια πραγματικότητα με απόλυτη ωριμότητα.
Του χτυπάει την πόρτα. Μπαίνει για να αντικρίσει εκείνο να του γυρίζει την πλάτη.
«Πρέπει να σου μιλήσω, άκουσέ με για λίγα λεπτά».
«Δεν αγαπάς πια τη μαμά. Ακόμα και αν είμαι μικρό παιδί, αυτό το κατάλαβα».
«Όχι, κάνεις λάθος. Τη μαμά σου την αγάπησα και την αγαπώ. Αλλά μερικές φορές, οι σχέσεις των μεγάλων έχουν και άλλα θέματα που ακόμα και η αγάπη δεν μπορεί να ξεπεράσει».
«Και δεν αξίζει να είστε μαζί ούτε για εμένα;»
«Θα ήθελες να συνεχίσουμε να διατηρούμε ένα ψέμα; Περισσότερο θα σε πλήγωνε αυτό, διότι η αγάπη δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να υποκριθεί κανείς για πολύ καιρό. Θα ήταν χειρότερα τα πράγματα αν διατηρούσαμε κάτι που έχει σβήσει».
«Φταίει αυτή η γυναίκα που δεν αγαπάς πια τη μαμά».
«Αγάπη μου, όχι. Κανείς δε φταίει, αν κάτι ήρθε η ώρα του να τελειώσει, θα τελειώσει. Οι άλλοι άνθρωποι απλώς είναι καταλύτες».
«Δεν την αγαπάς δηλαδή τη μαμά».
«Την αγάπησα πολύ, πραγματικά. Δύο γυναίκες αγάπησα στη ζωή μου».
«Ελπίζω κάποια από αυτές να είναι η μαμά!»
«Μα και φυσικά είναι η μαμά. Αλλά τώρα πια για εκείνη έχω σεβασμό και αγάπη ανθρώπινη».
«Και τι θέλεις να κάνω».
«Αγάπη μου, πάντα θα είμαστε δίπλα σου, σου το υπόσχομαι. Δε θα μας χάσεις ποτέ, θα είμαστε οικογένεια όποια και αν είναι η έκβαση της δικής μου σχέσης με τη μαμά. Δεν πρόκειται ποτέ να αισθανθείς την έλλειψή μας. Δεν ξέρω αν με αγαπάς ακόμα γιατί μόνο αυτή θα είναι η αιτία να μη με βλέπεις».
«Όχι μπαμπά. Σ αγαπώ, θέλω να είσαι ευτυχισμένος. Σ αγαπώ με την παιδική μου καρδιά, δηλαδή αληθινά».
«Συγγνώμη για αυτό το τηλεφώνημα. Ποτέ δεν πρόκειται κάποια γυναίκα να πάρει τη θέση της μαμάς. Ποτέ δε θα στερηθείς τη μαμά, ειλικρινά».
«Μπαμπά, μη με χρησιμοποιήσετε ποτέ ως έναν τρόπο για να εκδικηθείτε ο ένας τον άλλον. Αυτό δε θα αντέξω. Γιατί στην ευτυχία σου εμπόδιο δε θα σταθώ. Αλλά ποτέ μα ποτέ μην πατήσετε επάνω σε εμένα και στην ψυχή μου για να πληγώσετε ο ένας τον άλλον. Αυτό δε θα σου συγχωρήσω ποτέ, όχι ότι έκανες μία επιλογή καινούργια στη ζωή σου».