- Πώς οι προσδοκίες των γονέων ταλαιπωρούν τους εφήβους - 29 Νοεμβρίου 2022
- “Είναι σωστό να πω στην κόρη μου ότι δε θέλω να κάνει παρέα με ένα συγκεκριμένο παιδί;” - 15 Νοεμβρίου 2022
- Οι έφηβοι, οι γονείς και οι οθόνες - 24 Αυγούστου 2022
Ερώτημα αναγνώστριας:
Η κόρη μου είναι 15,5 ετών. είναι και αρκετά καλή μαθήτρια με στόχους. Το πρόβλημα όμως είναι πως όταν της αρνείσαι σε κάτι που θέλει φωνάζει, θυμώνει χωρίς να σου δίνει την δυνατότητα να σε ακούσει όσο όμορφα και να την προσεγγίσεις… θα βρει τον τρόπο να σε εξαγριώσει και να χάσεις τον έλεγχο … πράγμα που προσπαθώ να αποφύγω αλλά δυστυχώς δεν επιτυγχάνεται. Άλλες φορές πάλι ζηλεύει ή επικρίνει την 16χρονη αδελφή της κι άλλες την υποστηρίζει. Η καθημερινότητα όμως έχει πολλές εντάσεις και δεν ξέρω πια πώς να συμπεριφερθώ. Νοιώθω πως με βλέπει πιο πολύ ως φίλη παρά ως μητέρα… Από τον πατέρα της έχει παράπονα του τύπου πολλές ώρες απουσίας από το σπίτι, και εκείνος αν και υπομονετικός για απλά πράγματα χάνει τον έλεγχο και ή θα τον κριτικάρουν ή θα μιλήσουν μαζί μου αποφεύγοντας διάλογο μαζί του. Ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω…
Απαντά η Ψυχολόγος Μαρία Σκαρλάτου
Θα ήθελα να έχω πολύ περισσότερες πληροφορίες στη διάθεσή μου προκειμένου να σας απαντήσω. Δεν γνωρίζω τι είδους σχέση είχαν μεταξύ τους οι κόρες σας πριν από την εφηβεία, ούτε τι είδους σχέση είχατε εσείς μαζί τους στην παιδική ηλικία. Ήταν πάντα ανταγωνιστική η σχέση της μικρότερης με τη μεγαλύτερη; Η μεγαλύτερη τι συμπεριφορές έχει; Η μικρότερη κόρη σε ποιες περιπτώσεις αντιδρά έτσι; Τι κοινό έχουν οι καταστάσεις στις οποίες αντιδρά έτσι; Μήπως με τη συμπεριφορά σας, η τη σύγκριση αναμεσά τους η μικρή σας κόρη νιώθει αδικία και επίκριση από εσάς την οποία κατευθύνει στη συνέχεια στην αδερφή της; Μήπως παρά την πολύ μικρή διαφορά ηλικίας μεταξύ τους αντιμετωπίζετε τη μια σαν μεγάλη και την άλλη σαν μικρή, κι αυτό τη θυμώνει; Ίσως η μεγαλύτερη να ήταν ένα εύκολο παιδί που δεν σας δυσκόλεψε καθόλου και η μικρότερη να έχει μια φυσιολογική εφηβεία με αναμενόμενες συμπεριφορές αλλά να σας δυσκολεύει και να αντιδράτε υπερβολικά βγαίνοντας εκτός ορίων όταν υπάρχει διαφωνία ή σύγκρουση.
Φέρεται έτσι και σε άλλους χώρους, με άλλους ενήλικες; Είναι αρνητική γενικά; Με τα πάντα; Ή είναι απάντηση μόνο στη δική σας συμπεριφορά;
Αναφέρετε ακόμη ότι έχει παράπονο από τον πατέρα της γιατί λείπει πολλές ώρες από το σπίτι. Το θέμα είναι ότι λείπει πολλές ώρες από το σπίτι ή ότι κι όταν είναι στο σπίτι μπορεί να είναι ουσιαστικά απών; Επίσης λέτε ότι σας βλέπει σαν φίλη κι όχι σαν μητέρα. Σαν φίλη εννοείται ότι σας εμπιστεύεται, σας μιλά για το πως νιώθει; Τι ακριβώς είναι το «φίλη» που λέτε; Αναφέρετε ότι δεν σας ακούει… δεν είναι αντιφατικό το με βλέπει σαν φίλη (η φίλη στην εφηβεία είναι πρόσωπο εμπιστοσύνης) με το δεν με ακούει (τη φίλη στην εφηβεία θα την ακούσει). Εννοείτε ότι δεν σας σέβεται; Τι είναι για εσάς ο σεβασμός; Είναι συζήτηση ή τυφλή υπακοή χωρίς αντίλογο;
Λέτε ότι είναι καλή μαθήτρια, ότι έχει στόχους, άρα υποθέτω ότι είναι παιδί με κρίση, αντίληψη, σκοπό. Από τη στιγμή που η συμπεριφορά της απευθύνεται κυρίως στους γονείς της, καλό θα ήταν με τη βοήθεια ενός ειδικού να δείτε τα δυναμικά των σχέσεων στην οικογένεια, τις συμμαχίες που δημιουργούνται και διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης γιατί αν σας προκαλεί πολύ και συνεχώς πρέπει να βρείτε τι κρύβεται πίσω από αυτή τη συμπεριφορά. Πολλές φορές οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής και της καθημερινότητάς μας δεν μας αφήνει να δούμε πίσω από τις συμπεριφορές των δικών μας ανθρώπων. Ένας ειδικός θα σας βοηθήσει και θα μπορέσετε να βρείτε καλύτερες ισορροπίες για να μην νιώθετε ακύρωση ως μητέρα αλλά και να κάνετε το καλύτερο για την έφηβη κόρη σας.