“Είναι σωστό να πω στην κόρη μου ότι δε θέλω να κάνει παρέα με ένα συγκεκριμένο παιδί;”

Ερώτημα αναγνώστριας

Η πρώτη μου κόρη είναι 12 χρόνων πάει Α γυμνασίου…Καινούργιο ξεκίνημα τώρα φαίνεται να έχει εγκλιματίστει έχει βρει καινούργιες παρέες, πράγμα που με ανησυχεί πάρα πολύ……Ζούμε σε σκληρές εποχές που με όλα νιώθω πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι!!! Αυτό που θέλω να πω πως η μικρή στην παρέα της έχει ένα τυπά που δε φαίνεται να είναι οκ… είναι απ’τα παιδιά που στα σοσιαλ του έχει ένα προφίλ αλητείας που το βλέπεις και λες μακριά!!! Κάνουν παρέα στο σχολείο και μιλάνε στα σοσιαλ!! Εγώ είμαι απέξω θεατής και παρακολουθώ… Θέλω να καταλήξω και να ρωτήσω είναι σωστό να πω ότι δεν θέλω να κάνεις παρέα με αυτό το παιδί;;;;;

Απαντά η Ψυχολόγος – Συγγραφέας Μαρία Σκαρλάτου

Αναφέρετε ότι η κόρη σας ξεκίνησε φέτος το γυμνάσιο, άρα βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο. Και στα μεταβατικά στάδια οι άνθρωποι θέλουν τον χρόνο τους. Και πάντα οι μεταβάσεις αυτές από τη μια σχολική βαθμίδα στην άλλη συνοδεύονται από διερεύνηση, καινούργιες γνωριμίες, αλλαγές και πολλά διαφορετικά συναισθήματα ευχάριστα και δυσάρεστα.

Το να είστε κοντά με την κόρη σας και να είστε ανοιχτή σε κουβέντες σχετικές με όλη αυτή την αλλαγή είναι πολύ βοηθητικό. Μην ξεχνάτε ότι σε αυτήν τη φάση ανάπτυξης άλλοι έφηβοι είναι πολύ αναπτυγμένοι κι άλλοι πιο «παιδάκια». Επίσης μην ξεχνάτε ότι η κόρη σας τόσο στο γυμνάσιο όσο και στο λύκειο αλλά και στην πορεία της ζωής της θα συναντά και θα γνωρίζει πολλούς διαφορετικούς νέους ανθρώπους. Είναι σημαντικό να της καλλιεργηθεί η κριτική ικανότητα ώστε η ίδια να αξιολογεί ποιοι άνθρωποι της ταιριάζουν και ποιοι όχι.

Φυσικά στα πλαίσια της συζήτησης μπορείτε να εκφέρετε διακριτικά την άποψή σας. Συζητήστε μαζί της το ποια στοιχεία βρίσκει ενδιαφέροντα στο παιδί αυτό; Ποια χαρακτηριστικά της αρέσουν; Μέσα από τον διάλογο μπορείτε να της περάσετε τα μηνύματα που θέλετε πολύ καλύτερα από μια απευθείας απαγόρευση ή έκφραση αρνητικής γνώμης για το άτομο αυτό. Αποδεδειγμένα οι αυστηρές και κάθετες απόψεις ωθούν τους εφήβους στην αντίδραση. Δε χρειάζεται να χαρακτηρίσετε με ταμπέλες το συγκεκριμένο πρόσωπο, περιγράψτε τι σας κάνει αρνητική εντύπωση μόνο. Και ρωτήστε την τι πιστεύει η ίδια για αυτό που λέτε. Στα πλαίσια μιας χρήσιμης κουβέντας κι όχι μιας έκφρασης έντονου άγχους ή έντονης ανησυχίας από τη μεριά σας. Αν υπάρξει τέτοια στάση, η κόρη σας πιο πιθανό είναι να σταματήσει να σχολιάζει οτιδήποτε μπροστά σας γι’ αυτό το πρόσωπο.

Όσο για το «σκληρές εποχές» που αναφέρετε, θα σας έλεγα ότι όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες είχαν και θα έχουν φωτεινές και σκοτεινές πλευρές. Το διαφορετικό σήμερα είναι ότι μιλάμε γι’ αυτές τις σκοτεινές πλευρές δημόσια, κάτι που πριν από κάποια χρόνια ήταν πολύ δύσκολο γιατί όλα κρυβόταν «κάτω από το χαλί».

Τελικά θέλει μια προσοχή όλο αυτό, ώστε να μη δημιουργήσουμε φοβικούς ενήλικες που δε θα βγαίνουν από το σπίτι και δε θα εμπιστεύονται άνθρωπο.

Ας μάθουμε τα παιδιά να έχουν γνώμη, άποψη, κρίση για να επιλέγουν με ποιους και τι είδους ανθρώπους θέλουν γύρω τους. Κι αυτό είναι μια διαδικασία που καλλιεργείται και χτίζεται από μικρές ηλικίες.