Αποτυχία στις εξετάσεις. Πώς αντιμετωπίζεται;

Γράφει στο efiveia.gr η Δημοσιογράφος Μαρία Σκαμπαρδώνη

Η αποτυχία σε μία εξέταση, ειδικά στις Πανελλήνιες, πάντοτε πληγώνει τον έφηβο μαθητή που προσπάθησε και αγωνίστηκε για να κατακτήσει μία θέση σε ένα Πανεπιστήμιο. Ακόμα και ο πιο αισιόδοξος μαθητής όταν αντιμετωπίσει μία τέτοια αποτυχία πάντοτε μέσα στο μυαλό του θα υπάρχει η αντίληψη πως απέτυχε επειδή ‘’δεν αξίζει τίποτα’’. Η ενοχή μάλιστα διογκώνεται όταν ο μαθητής νοιώθει πως μαζί με τη δική του προσπάθεια ακύρωσε και τις προσδοκίες των γονιών αλλά και όλων όσων πίστευαν σε αυτόν.

Όταν ένας μαθητής αποτύχει, τότε το κύριο μέλημα των γονιών και όσων τον αγαπούν πραγματικά, είναι να τον ενθαρρύνουν και να τον διαβεβαιώσουν πως η αγάπη τους αλλά και η περηφάνια δεν έχει σταματήσει να υπάρχει ούτε στιγμή. Αν ο ίδιος ο έφηβος θέλει να προσπαθήσει ξανά, ας το πράξει. Βεβαίως, μπορεί να αναζητήσει και να βρει και άλλους τρόπους με τους οποίους μπορεί να ακολουθήσει τα όνειρά του- δεν είναι μόνο οι Πανελλήνιες η σπουδαιότερη ευκαιρία της ζωής. Έτσι και αλλιώς, η επιτυχία στις εξετάσεις πλέον και πρακτικά δεν εγγυάται την επιτυχία σε κανένα επίπεδο.

Είναι σημαντικό ένας γονιός που αντιλαμβάνεται πως το παιδί του βρίσκεται ακόμα σε μία τρυφερή ηλικία, να μην το βομβαρδίζει με κατηγορίες όπως ‘’τεμπέλης’’, ‘’αποτυχημένος’’, λέξεις που δημιουργούν ψυχικά τραύματα και είναι ικανές ακόμα και να στιγματίσουν έναν άνθρωπο. Το γεγονός πως ένας άνθρωπος είχε μία ατυχία, δε σημαίνει πως σταματάει να είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος με προτερήματα και ελαττώματα.

Σε κάθε περίπτωση, ο έφηβος μαθητής μπορεί να σκεφτεί: ‘’Ακόμα και αν απέτυχα εδώ, αυτό σημαίνει πως η ζωή μου τελείωσε; Δεν απολαμβάνω στη ζωή μου εξίσου σημαντικά πράγματα όπως υγεία, οικογένεια, φιλία;’’

Η ωρίμανση μέσα στη ζωή όπως και η προσωπική βελτίωση πάντοτε συνδέονται με αποτυχίες. Μπορούμε, αν το επιλέξουμε, να ωφεληθούμε από αυτή και όχι να την αφήσουμε να μας πληγώσει.