Μου λείπει το σχολείο…

Γράφει στο efiveia.gr η Δημοσιογράφος Μαρία Σκαμπαρδώνη

Μου λείπει το σχολείο. Όχι τα μαθήματα, όχι ο τρόπος με τον οποίο έχει καθοριστεί το σύστημα εκπαίδευσης, όχι το διάβασμα με τις άχρηστες και ανούσιες πληροφορίες που μας επιβάλλει.

Μου λείπει εκείνη η αυθορμησία του αγνού φλερτ, εκείνες οι πρώτες φιλίες οι οποίες ζωγράφιζαν καρδούλες στα θρανία και κρατούσαν ημερολόγιο.

Μου λείπουν εκείνα τα βλέμματα των καθηγητών που κοιτούσαν περίεργα όταν μιλούσαμε στα θρανία και προσπαθούσαμε να αντιγράψουμε τις λύσεις των ασκήσεων.

Μου λείπει εκείνη η νεανική προσμονή της επιθυμίας για ενηλικίωση η οποία θα έλυνε όλα μας τα προβλήματα, ώστε να διαπιστώσουμε πως μετά την αποφοίτηση από αυτό να διαπιστώσουμε πως τα προβλήματα που ήρθαν ήταν τελικά σημαντικότερα.

Είναι εκείνα τα χρόνια του σχολείου που σηματοδοτούν την αγνότητά μας, τις πρώτες μας απερισκεψίες, τις αθώες μας παραλείψεις και τα νεανικά μας όνειρα.

Τα χρόνια του σχολείου, τα ωραιότερά μας. Η δική μου παραίνεση σε όλα τα παιδιά είναι να τα χαρούν όσο γίνεται περισσότερο και να ζήσουν με όλη τους τη δύναμη.