- Το παιδί μου πιέζει πολύ τον εαυτό του: Τι να κάνω; - 30 Μαΐου 2023
- Το μέλλον των εφήβων και το φαινόμενο “brain drain” - 17 Μαΐου 2023
- “Η ανιψιά μου φωτογραφίζεται σε παράξενα μέρη, όπως νεκροταφεία” - 5 Μαΐου 2023
Γράφει στο efiveia.gr η Προσωποκεντρική Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια, Εκπαιδευτικός Μαριλίζα Χρυσικάκη
Η σύγχρονη επικαιρότητα προβληματίζει και ανησυχεί μεγάλο μέρος της κοινωνίας και κυρίως γονείς, εκπαιδευτικούς και εφήβους. Οι έφηβοι καλούνται να πάρουν μια σημαντική απόφαση για το μέλλον τους αναφορικά με τις σπουδές και την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Οι γονείς αγωνιούν κι εκείνοι με τη σειρά τους για το μέλλον των παιδιών τους και προσπαθούν να τους στηρίξουν και να τους κατευθύνουν, με στόχο το καλύτερο για τα παιδιά τους.
Σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα (Λιάπη, 2013), η οποία είχε ως στόχο να μελετήσει την εμπειρία των εφήβων σχετικά με το τι εκείνοι αντιλαμβάνονται να αποτελεί πρόβλημα στην καθημερινή τους ζωή, στο σύγχρονο κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο της Ελλάδας, αναδείχθηκαν τρία προεξέχοντα προβλήματα που δημιουργούν ανησυχία στους εφήβους: το άγχος για το μέλλον, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου και οι συγκρούσεις με τους γονείς τους.
Οι επιδράσεις που έχουν αυτά τα προβλήματα στις ζωές των εφήβων είναι η ανάπτυξη άγχους και ένα αίσθημα αβεβαιότητας, καθώς οι έφηβοι βιώνουν ένα συνεχές παράδοξο στην καθημερινότητα της σημερινής Ελλάδας. Η σύγχρονη εποχή είναι εκείνη η οποία επηρεάζει τα λεγόμενα των εφήβων. Η οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μοιάζει να επιτείνει το παράδοξο της αστάθειας και της αβεβαιότητας.
Μέσα από την καθημερινή εμπειρία προκύπτουν και λύσεις – διέξοδα απέναντι στα προβλήματα και τις ανησυχίες. Κάποιες από αυτές είναι η στήριξη αλλά και τα όρια των γονιών, καθώς και η επένδυση των εφήβων σε δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου, με έμφαση στην ανάπτυξη σχέσεων με συνομηλίκους τους, σύμφωνα με την έρευνα.
Αντίθετα με τα όσα πρεσβεύει η σύγχρονη εποχή για μια απομόνωση των ανθρώπων, η ανάπτυξη των σχέσεων με τους γονείς αλλά και με τους συνομηλίκους έρχονται στο προσκήνιο και αποτελούν την ασφαλιστική δικλείδα και τον αντισταθμιστικό παράγοντα του άγχους και της αβεβαιότητας. Φυσικά οι σχέσεις αναδιαμορφώνονται και υπόκεινται σε αλλαγές τις οποίες φέρνει μαζί της η νέα εποχή. Τα άτομα καλούνται να ανταπεξέλθουν σε αυτήν τη μετατροπή των σχέσεων. Όμως, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει ανώδυνα, καθώς φαίνεται ότι όροι και ανισότητες της προηγούμενης εποχής υφίστανται ακόμη.
«Ο όρος “brain drain” και η πραγματικότητα που περιγράφει, αυτή της φυγής εκατοντάδων χιλιάδων νέων Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό στα χρόνια της κρίσης, ως φαινόμενο εξακολουθεί να προβληματίζει. Υπολογίζεται ότι περίπου μισό εκατομμύριο, Έλληνες, υψηλού μορφωτικού επιπέδου, 25-44 ετών, μετανάστευσαν το διάστημα 2008-2017 (στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος). Από αυτούς οι μισοί ήταν μεταξύ 25-39 ετών, ποσοστό άνω του 90% ήταν πτυχιούχοι και μία στους τρεις ήταν γυναίκα», έγραφε η Μαρία Αθανασίου στο περιοδικό «Κ» της Καθημερινής τον Ιανουάριο του 2020. Η πλειονότητα των «εγκεφάλων» κατευθύνθηκε προς τις χώρες της Ευρώπης, με τη Μεγάλη Βρετανία να συγκεντρώνει την προτίμηση των περισσοτέρων. Ποσοστό 42% όσων έφυγαν δηλώνουν ότι δεν σκοπεύουν να επιστρέψουν (έρευνα της ICAP), παρόλο που νοσταλγούν αγαπημένα πρόσωπα.
Τέλος, σκοπός του άρθρου δεν είναι σε καμία περίπτωση να μεγαλώσει το άγχος και την ανησυχία αλλά να δούμε τα δεδομένα και να μεριμνήσουμε για το μέλλον, έτσι ώστε οι ενήλικες του αύριο να έχουν δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων, να αυτενεργούν, να πιστεύουν στον εαυτό τους και να συμβάλουν με θετικό τρόπο στην κοινωνία. Γι’ αυτόν τον λόγο, λοιπόν, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως υπάρχει η επιτακτική ανάγκη για δημιουργία νέων μοντέλων στον τρόπο που εργαζόμαστε, επικοινωνούμε και συνεργαζόμαστε μεταξύ μας.