“Η κόρη μου θέλει να γυρίζει στο σπίτι από την έξοδό της αργά”

Ερώτημα αναγνώστριας

Έχω βοηθηθεί πολύ απ τα άρθρα σας…..είχα απευθυνθεί σε εσάς για ένα σημαντικό θέμα στο παρελθόν που είχε συμβεί με την κόρη μου….. με βοήθησαν πολύ αυτά που μου γράψατε!

Η σχέση μου με την κόρη μου έχει βελτιωθεί αρκετά, πλέον συζητάμε για πολλά θέματα που την αφορούσαν, τους φίλους της, την καθημερινότητά της και η αλήθεια είναι πως το απολαμβάνω αυτό.

Υπάρχουν βέβαια και δύσκολες στιγμές, τις οποίες και εγώ και ο μπαμπάς της προσπαθούμε να διαχειριζόμαστε με συζήτηση και χωρίς εντάσεις (όσο αυτό είναι δυνατό) προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα που διεκδικεί και απ την δική της μεριά, αλλά σε κάποια σημεία δεν ξέρω αν ενεργώ σωστά και θα ήθελα την άποψη σας.

Το πρόβλημα είναι σε ό,τι έχει να κάνει με την επιστροφή της στο σπίτι. Το παιδί βγαίνει 4 φορές την εβδομάδα…..γνωρίζω όλη της την παρέα, αλλά όσο ήταν χειμώνας της ζητούσα να είναι 9 το βράδυ σπίτι, πράγμα που τηρούσε. Τον τελευταίο καιρό και αφού οι σχολικές υποχρεώσεις έχουν σχεδόν τελειώσει (τελειώνει φέτος την 1η γυμνασίου) και η μέρα είναι μεγαλύτερη, παραπονιέται γιατί τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας είναι έξω μέχρι τις 10 30 το βράδυ, πράγμα που θεωρώ υπερβολή……. Στο κεφάλι μου υπάρχει το σενάριο του 9:30 βαριά 10…. αλλά πρέπει να γίνει αυτό? Μήπως είναι νωρίς ακόμα για να της δοθεί επιπλέον χρόνος? Θα πρέπει να με απασχολεί το γεγονός ότι η υπόλοιπη παρέα γυρνάει πιο αργά σπίτι ή θα πρέπει να μείνω στους δικούς μου κανόνες?

Το δεύτερο είναι ότι μου ζητάει να μετακινείται με λεωφορείο μαζί με όλη της την παρέα για να πάει σε κοντινό δήμο της περιοχής, τις πρωινές ώρες……. Εγώ δε νιώθω ότι είναι ακόμα η στιγμή να γίνει και της το ανέφερα…… ότι δεν θέλω να το κάνει και παρόλα αυτά το έκανε…. και το έκανε κρυφά και το ανακάλυψα….. όταν της το συζήτησα μου είπε ότι το κάνουν όλα τα παιδιά της παρέας, ότι οι γονείς τους το ξέρουν, ότι δεν καταλαβαίνω, ότι είμαι υπερβολική και ότι αν θέλει να κάνει κάτι θα το κάνει έστω και κρυφά….και θορυβήθηκα…..

Προσπάθησα να τις εξηγήσω όλους τους κινδύνους που υπάρχουν όταν είναι εκτός περιοχής, ότι μέσα στο λεωφορείο είναι επικίνδυνα, θέλησα και λίγο να την φοβίσω λέγοντας της ότι αν την πιάσουν χωρίς εισιτήριο θα την πάνε στο τμήμα γιατί είναι παράνομο. Η απάντηση της ήταν ότι θα αγοράζει εισιτήριο και ότι είμαι υπερβολική……

Θεωρώ ότι είναι υπεύθυνη και ώριμη για την ηλικία της, παρόλα αυτά, εγώ φοβάμαι η αλήθεια είναι και δεν ξέρω πώς να το χειριστώ….. είναι σωστό από τόσο μικρά παιδιά να έχουν αυτές τις ελευθερίες?

Μπορεί σε ενδεχόμενο κίνδυνο να ανταπεξέλθει?

Αναρωτιέμαι είμαι όντως υπερβολική?

Και τελικά εφόσον εκείνη θα κάνει αυτό που θέλει έστω και κρυφά, εγώ παρόλο που έχω ενστάσεις θα πρέπει να το δεχτώ?

Τι στάση θα πρέπει να κρατήσω?

Σας ευχαριστώ πολύ!

---

Απαντά η Προσωποκεντρική Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια, Εκπαιδευτικός Μαριλίζα Χρυσικάκη

Πόσο σημαντικό είναι που η σχέση με την κόρη σας δομείται πλέον σε ένα πλαίσιο επικοινωνίας, εμπιστοσύνης και ασφάλειας! Το να μοιράζεστε στιγμές και γεγονότα της καθημερινότητας αλλά και πιο προσωπικά ζητήματα είναι σπουδαίο από τη μια, από την άλλη χρειάζεται συνεχώς χτίσιμο η σχέση με τον/την έφηβο/η. Η σχέση σας θα δοκιμαστεί και θα περάσει από διαφορετικά κύματα και στάδια. Αλλά έτσι δεν είναι οι ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα; Μόνο που η σχέση με το παιδί είναι μια πολύτιμη σχέση και έχει δυσκολίες, ματαιώσεις, φόβο και θυμό αλλά και αγάπη, νοιάξιμο, φροντίδα, έγνοια.

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η ευελιξία και οι εύρεση λύσεων στα εμπόδια ή στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε επειδή με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε παράδειγμα διαχείρισης και επίλυσης μιας κατάστασης στα παιδιά. Πάνω σε αυτήν ακριβώς τη σχέση χρειάζεται να στηριχτείτε και να επενδύσετε. Χρειάζονται ασφαλώς ξεκάθαρα όρια και κανόνες με σταθερότητα και συνέπεια. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται το μήνυμα ότι η σχέση μας είναι ασφαλής και υπάρχει εμπιστοσύνη.

Διαβάζοντας το γράμμα σας, καταλαβαίνει κανείς τον φόβο, την ανησυχία και την έγνοια σας. Πώς να μην αισθάνεστε και την παραμικρή αγωνία στη σκέψη ότι θα βρεθεί αντιμέτωπη με κάποιον πιθανό κίνδυνο; Ωστόσο, αν θέλετε να την βοηθήσετε στην εξέλιξή της σε ανεξάρτητη νεαρή ενήλικη, είναι σημαντικό να της εκφράσετε την εμπιστοσύνη σας έμπρακτα και να της αφήσετε το περιθώριο να κάνει λάθη.

Ειδικά το καλοκαίρι, οι έφηβοι έχουν ανάγκη αποσυμπίεσης από όλη τη χρονιά που πέρασε και έχουν ανάγκη να περάσουν περισσότερο χρόνο με τους φίλους τους. Πριν πάρετε την οποιαδήποτε απόφαση χρειάζεται να αναρωτηθείτε τα εξής:

Ποιοι θα είναι μαζί της;

Πώς θα γυρίσει σπίτι;

Πόσο υπεύθυνη είναι και πόσο τα καταφέρνει;

Πόσες ώρες ύπνου χρειάζεται και κατά πόσο θα τις αναπληρώσει;

Θα σας καλέσει απευθείας με το που νιώσει ότι κάτι συμβαίνει ή κάτι δεν πάει καλά;

Θα γνωρίζετε πού βρίσκεται;

Είναι σημαντικό το παιδί να γνωρίζει ακριβώς τα βήματα αλλά και τις συνέπειες. Για παράδειγμα, αν δεν τηρήσει το χρονικό όριο στην επόμενη έξοδο μπορεί να της μειωθεί ο χρόνος κατά 30’. Η επίτευξη της ανεξαρτησίας είναι ένα ουσιαστικό μέρος του ταξιδιού του εφήβου προς την ενηλικίωση και χρειάζεται να γίνεται σταδιακά. Πάντα οι έφηβοι κρύβουν πράγματα από τους γονείς τους ή τα κάνουν κρυφά. Επικοινωνήστε τα όρια και την ανησυχία σας με νοιάξιμο και αγάπη.