Γράφει στο efiveia.gr ο Ψυχολόγος – Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας
Πολλές φορές οι γονείς ερχόμαστε σε δύσκολη θέση με τα παιδιά μας. Θυμώνουμε, απογοητευόμαστε, χάνουμε την υπομονή μας, διαψεύδονται οι προσδοκίες μας γι’ αυτά. Στις σχέσεις μας με τους εφήβους, τα πράγματα δεν είναι πάντα εύκολα, όλες οι ώρες δεν είναι ίδιες, και συχνά οι ενήλικες έχουμε ξεσπάσματα θυμού και αγανάκτησης. Ακόμα και τότε όμως έχει μεγάλη σημασία το πώς θα εκφραστούμε, πώς θα μιλήσουμε σ’ ένα παιδί στην εφηβεία, τι λέξεις θα χρησιμοποιήσουμε.
Όλοι έχουμε δει και έχουμε ακούσει κάποιον άλλο γονιό να λέει:
- Αμάν πια σε βαρέθηκα μ’ αυτά που κάνεις…
- Δεν σε αντέχω άλλο…
- Δεν υποφέρεσαι…
- Κάνε αυτό που σου λέω!
- Μη μιλάς. Σταμάτα!
- Γιατί δεν μπορείς να είσαι ( να κάνεις) όπως ο/η αδερφός/ή σου;
- Ποτέ δεν θα τα καταφέρεις έτσι που κάνεις…
- Δεν είσαι καλό παιδί…
- Αν δεν κάτσεις καλά…
- Σε αγαπάω, αλλά…
Θα πρέπει βέβαια να δείξουμε και λίγη κατανόηση στους γονείς, και όχι να τους κατηγορήσουμε έτσι απλά, φορτώνοντάς τους επιπλέον ενοχές για τις πράξεις τους. Το να μεγαλώνεις ένα παιδί δεν είναι εύκολη υπόθεση…
Χρειάζεται πολύ αγάπη και μεγάλη υπομονή. Σε αυτήν την κατεύθυνση τα θετικά σχόλια – σε αντίθεση με τα αρνητικά – είναι ένα χρήσιμο δώρο στην σχέση μας με τους εφήβους. Μια καλή κουβέντα είναι μια πολύτιμη διασύνδεση μαζί τους.
- Σε αγαπώ (χωρίς ”αλλά…”)
- Σε πιστεύω πολύ, να το ξέρεις…
- Συγχαρητήρια!
- Μπράβο σου…
- Πραγματικά είσαι πολύ καλός/ή στο…
- Είμαι περήφανος/η για σένα…
- Είσαι πολύ όμορφος/η…
- Φαίνεται ότι έχεις δουλέψει πολύ σκληρά για…
- Τι γνώμη έχεις εσύ γι’ αυτό…
- Θέλεις να με ρωτήσεις κάτι;
- Πως αισθάνεσαι για…
- Σε ευχαριστώ!
Η σχέση μας με τα παιδιά μας είναι αναντικατάστατη. Η αξία της είναι ανεκτίμητη.
Ας τη φροντίζουμε όσο μπορούμε, ξεκινώντας με μια καλή κουβέντα.