Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος Μαρία Ελευθεριάδου
Τόσο οι γονείς όσο και τα παιδιά βλέπουν τις πανελλαδικές εξετάσεις ως ένα σταθμό στη ζωή του ανθρώπου. Το πέρας των εξετάσεων σηματοδοτεί μια νέα περίοδο με ανάμεικτα συναισθήματα και για τις δύο πλευρές. Από τη μια ανακούφιση και από την άλλη ένας νέος κύκλος άγχους με πολλά ερωτήματα. Είναι καλή η σχολή; Θα έχει αποκατάσταση; Μήπως είναι δύσκολη σχολή; Από την άλλη, όσοι δεν κατάφεραν να περάσουν στις σχολές της επιλογής τους ίσως να αναρωτιούνται αν πρέπει να πάνε στη σχολή που πέρασαν και ας μην την είχαν επιλέξει αρχικά, αν θα ήταν καλό να ξαναδώσουν ή γενικά πώς να προχωρήσουν.
Οι νεοεισαχθέντες θα ήταν ωφέλιμο να έχουν κατά νου, ότι ένας τρόπος για να απαντήσουν στα ερωτήματά τους, είναι να εκτεθούν και να πειραματιστούν αναφορικά με αυτά που τους προβληματίζουν προκειμένου να αποκτήσουν μια καλύτερη εικόνα της κατάστασης (π.χ. το αν μια σχολή είναι καλή, έχει να κάνει και με υποκειμενικά κριτήρια, όπως το αν μας αρέσει το αντικείμενο, αν βρίσκουμε τα μαθήματα ενδιαφέροντα κτλ). Σημαντικό είναι να σκεφτούν πώς η σχολή τους θα είναι ωφέλιμη για τους ίδιους, αντί να συγκρίνονται με συμμαθητές τους που πέρασαν σε άλλες σχολές, ενίοτε με περισσότερα μόρια. Ερωτήματα, αναφορικά με το βαθμό δυσκολίας κάθε σχολής, θέλουν σίγουρα ψυχραιμία, καλή οργάνωση και μειωμένη αναβλητικότητα. Όσοι δεν πέρασαν σε κάποια σχολή που να τους ικανοποιεί, καλό θα ήταν να εξετάσουν προσεκτικά τις επιλογές τους, να σκεφτούν διεξοδικά τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής, πόσο σημαντική είναι για τους ίδιους κάθε επιλογή, ποιες είναι οι πιθανές συνέπειες των επιλογών τους και αν εκείνοι είναι διατεθειμένοι να τις δεχτούν και να τις διαχειριστούν.
Πολλά είναι και τα ερωτήματα των γονιών. Θα καταφέρει να ζήσει μόνος/η του; Πώς θα στηρίξω οικονομικά το παιδί μου; Θα καταφέρει να τελειώσει τη σχολή του; Και αν μπλέξει εκεί που θα πάει; Δεν πέρασε, τι θα κάνει στη ζωή του; Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά αυτήν την περίοδο χρειάζονται ταυτόχρονα την αυτονομία τους αλλά και τη στήριξη των γονιών τους περισσότερο από ποτέ. Οι γονείς θα πρέπει να είναι οριοθετημένοι και ξεκάθαροι αναφορικά με αυτά που μπορούν να προσφέρουν στο παιδί τους σε πρακτικό επίπεδο, καθώς κάθε περίοδος της ζωής μας συνοδεύεται τόσο από προνόμια και δικαιώματα όσο και από υποχρεώσεις. Παράλληλα, είναι απαραίτητο να περνούν στο παιδί τους το μήνυμα ότι οι ίδιοι είναι εκεί για να το στηρίξουν συναισθηματικά και πρακτικά όταν τους εκφράσει τους προβληματισμούς του. Σημαντικό είναι, επίσης, οι γονείς να έχουν στο μυαλό τους ότι τα παιδιά τους δεν αλλάζουν ιδιότητα μόνο από μαθητές σε φοιτητές, αλλά και από παιδιά σε ενήλικες. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να δείχνουν περισσότερη εμπιστοσύνη στα παιδιά τους γνωρίζοντας ότι και τα ίδια θα κάνουν τα δικά τους λάθη, αλλά έχοντας, παράλληλα, εμπιστοσύνη στη σχέση που έχτισαν με τα παιδιά τους και στον τρόπο με τον οποίο τα διαπαιδαγώγησαν από τη γέννησή τους έως το παρόν. Η ανάγκη για εμπιστοσύνη και ενίσχυση της αυτονομίας ισχύει και για τα παιδιά που δεν πέρασαν στις σχολές που ήθελαν. Οι γονείς μπορούν να πουν τη γνώμη τους αναφορικά με το τι πιστεύουν ότι θα ωφελούσε περισσότερο το παιδί τους, προσφέροντάς του καθοδήγηση, αλλά πιο σημαντικό είναι να ακούσουν τις ανάγκες του παιδιού τους αναφορικά με το πώς το ίδιο πιστεύει ότι θα είναι καλύτερο να προχωρήσει και να το βοηθήσουν να διερευνήσει τις δυνατότητές του.
Είναι γεγονός, ότι κάθε αλλαγή στη ζωή μας μπορεί να μας «ξεβολέψει». Καλό θα ήταν να έχουμε στο μυαλό μας ότι πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να πάρει το χρόνο του προκειμένου να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα καθώς και να ζητάει βοήθεια όποτε το χρειάζεται. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, εξάλλου, ότι κάθε αρχή και δύσκολη αλλά και το ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.