Εφηβεία και Νοσηλεία: πώς να πω στο έφηβο παιδί μου πως χρειάζεται να νοσηλευτεί;

Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος Ιωάννα Φερεντίνου

Η διαχείριση ενός στρεσογόνου γεγονότος, όπως αυτό της νοσηλείας, στην περίοδο της εφηβείας, αποτελεί ένα σημαντικό και δύσκολο θέμα, που απαιτεί ειδική προσοχή στον τρόπο που το αντιμετωπίζουμε και προσεγγίζουμε, προκειμένου να μην αποτελέσει  τραυματικό συμβάν για τον ψυχισμό του.

Παίρνουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε για το θέμα υγείας

Ξεκινώντας, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πλήρως το ζήτημα υγείας που έχει προκύψει στη ζωή του εφήβου μας, τη σοβαρότητά του, τα συμπτώματα, τη θεραπεία, την ύπαρξη, ή μη, χειρουργείου για την αντιμετώπισή του, τις μετέπειτα ενέργειες για την αποκατάσταση. Μπορούμε να εκφράσουμε τον εντοπισμό συμπτωμάτων που παρατηρούμε στο παιδί, χωρίς την εμφανή έκφραση άγχους από την πλευρά μας, ώστε να μην το ανησυχήσουμε περαιτέρω. Με απλοϊκό τρόπο, αλλά και με ένδειξη ενδιαφέροντος και φροντίδας, συνδέουμε τα συμπτώματα με τη λειτουργική αντιμετώπισή τους, που είναι η επίσκεψη στον γιατρό, η υποβολή εξετάσεων, ακόμη και η νοσηλεία και η χειρουργική επέμβαση.

Τονίζουμε την σημασία του ιατρικού προσωπικού και διαδικασιών

Δίνουμε αρκετή έμφαση στη σημαντικότητα της ύπαρξης του προσωπικού υγείας και των ιατρών. Τονίζουμε πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε τη δυνατότητα να επισκεφτούμε τους γιατρούς και σημειώνουμε πως η δουλειά και η μέριμνά τους είναι να μας βοηθάνε με το πρόβλημα υγείας μας. Εξηγούμε επίσης τη σημασία της νοσηλείας, ως μια αναγκαία και βοηθητική διαδικασία για την πρόληψη ενδεχομένων επιπλοκών, καθώς και για την ανάρρωσή του. Επιβεβαιώνουμε και δίνουμε την ασφάλεια στο παιδί πως θα υπάρχει συνοδεία από αγαπημένο του πρόσωπο, αν και εφόσον το επιτρέπει το ιατρικό προσωπικό.

Ακούμε τις «αντιρρήσεις» του

Το πιο πιθανό, αναμενόμενο και φυσιολογικό, είναι η ύπαρξη αντιρρήσεων, η έκφραση ανησυχιών, η άρνηση και η δυσκολία αποδοχής της διαδικασίας και του ζητήματος που έχει προκύψει, από τον έφηβο. Χρειάζεται να μην του στερούμε τη δυνατότητα να εκφράσει αυτές τις ανησυχίες, απεναντίας, είναι σημαντικό να του παρέχουμε όσο χώρο θέλει, ώστε να εξωτερικεύσει όλες τις ενδόμυχες σκέψεις και συναισθήματα που τον συνοδεύουν σε αυτό το αγχογόνο γεγονός. Τις ακούμε με σεβασμό, ενεργητική ακρόαση, κατανόηση και ενσυναίσθηση, αφιερώνοντας χρόνο να τις συζητάει ξανά και ξανά αν χρειαστεί.

Αναγνωρίζουμε το συναίσθημά του

Πολύ σημαντικό και ωφέλιμο, κρίνεται η αναγνώριση και το καθρέπτισμα του συναισθήματός του από εμάς ως γονείς. Η αναγνώριση αποτελεί το πρώτο βήμα για τη διαχείριση των συναισθημάτων, ενώ το καθρέπτισμα από ένα σημαντικό για εκείνον πρόσωπο, αποτελεί τον τρόπο ώστε να το κατανοήσει και ο ίδιος ο έφηβος. Εκφράζουμε με ενσυναίσθηση πως καταλαβαίνουμε πως όλο αυτό του προκαλεί, άγχος, στρες, λύπη και ενδεχομένως θυμό. Επιβεβαιώνουμε πως είναι εντάξει αυτό και πως είμαστε εκεί για να ακούσουμε τις σκέψεις του.

Προσπαθούμε να μείνουμε εμείς ως γονείς ψύχραιμοι

Αυτό ίσως αποτελεί την πιο δύσκολη για εμάς ως γονείς πρόκληση να διαχειριστούμε. Σαφώς μας κατακλύζουν κι εμάς αρνητικές σκέψεις, ανησυχίες, δύσκολα και ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς και ανάγκη να κάνουμε τα πάντα για να είναι καλά το παιδί μας. Προσπαθούμε όσο δύσκολο κι αν είναι, να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, με την έννοια της όσο το δυνατόν περισσότερο μειωμένης εξωτερίκευσης άγχους και νευρικότητας. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να φτάσουμε στο άλλο άκρο εκφράζοντας μια ανεξήγητη για τον έφηβο απάθεια και ακαμψία. Δείχνουμε ενδιαφέρον, ακόμη και ανησυχία για την υγεία του εφήβου μας, αλλά αποπνέοντας δυναμικότητα και ασφάλεια, πως ακολουθώντας όλες τις διαδικασίες, θα αντιμετωπιστεί το ζήτημα υγείας.

Προσφέρουμε συναισθηματική υποστήριξη, αλλά και πρακτική βοήθεια

Δείχνουμε στον έφηβο πως είμαστε εξ ολοκλήρου εκεί για εκείνον, διατεθειμένοι να δώσουμε όποια βοήθεια και στήριξη χρειαστεί, προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα αφενός και να αντιμετωπιστεί πρακτικά το ζήτημα υγείας αφετέρου. Δείχνουμε κατανόηση στις ανάγκες του και ασφάλεια της φυσικής και συναισθηματικής μας παρουσίας στην δύσκολη αυτή στιγμή.

Συνολικά, λόγω της δυσκολίας και της αγχώδους φύσης που χαρακτηρίζει την κατάσταση της νοσηλείας, τα σημαντικά πρόσωπα στη ζωή του εφήβου, κρίνονται ακόμη περισσότερο καθοριστικά σε αυτήν την περίοδο. Είναι σημαντικό να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο ειλικρινείς, σαφείς, συμπονετικοί αν χρειαστεί και ανοιχτοί στην επικοινωνία μας μαζί του σχετικά με την ανάγκη για νοσηλεία. Σε κάθε περίπτωση ακούμε και ενθαρρύνουμε την έκφραση οποιασδήποτε σκέψης και συναισθήματος, παρέχοντας ασφάλεια.