Γράφει στο efiveia.gr η Παιδαγωγός – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Αναστασία Καρακώστα
Οι έφηβοι δεν είναι ούτε παιδιά ούτε ενήλικες. Η αναζήτηση της ταυτότητάς τους συνήθως γίνεται με τρόπο θορυβώδη και προκλητικό. Αυτό δημιουργεί αρκετές φορές προβλήματα και στην οικογένεια και στον ίδιο τον έφηβο με αναπόφευκτες συγκρούσεις μεταξύ τους.
Οι έφηβοι όσον αφορά τον συναισθηματικό τους τομέα, βιώνουν μεγάλη ένταση και αστάθεια της ψυχικής διάθεσης. Είναι μια περίοδος εσωτερικού αναβρασμού και θυμικής αναστάτωσης. Ο γνωστικός εγωκεντρισμός της εφηβικής ηλικίας τους κάνει να έχουν τάσεις ανεξαρτητοποίησης και αυτονομίας από τους γονείς και τους ενηλίκους.
Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από προβλήματα ορίων, επικοινωνίας, συναισθηματικών ανταλλαγών, οικογενειακής συνοχής και ανεξαρτησίας μέσα στην οικογένεια.
Οι έφηβοι έχουν περίσσια οργή και θυμό μέσα τους με αποδέκτες όχι μόνο τους γονείς και την κοινωνία αλλά μερικές φορές τον ίδιο τους τον εαυτό.
Αυτό που θα πρέπει να γνωρίζει ένα παιδί στην εφηβεία είναι ότι ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό, συνήθως υγιές, ανθρώπινο συναίσθημα και δεν υποδηλώνει συναισθηματική αστάθεια, όμως όταν ξεφεύγει από τον έλεγχό μας, μπορεί να γίνει καταστροφικός. Αυτό λοιπόν που δεν είναι αποδεκτό, δεν είναι το συναίσθημα αυτό καθ’ αυτό, αλλά η επιθετικότητα και η αγριότητα που μπορεί να επιφέρει σαν μέσο εκδήλωσης.
Ένας υγιής και λειτουργικός τρόπος έκφρασης του θυμού, είναι η σωματική εκτόνωση, η δυνατή φωνή, η δυνατή μουσική, συμπεριφορές που μπορούμε και εμείς ως ενήλικες να χρησιμοποιούμε για την εκτόνωση του θυμού.
Οι γονείς θα πρέπει να ενδιαφερθούν και να αναζητήσουν την αιτία του θυμού των παιδιών τους. Πολλές φορές πίσω από των θυμό των εφήβων κρύβεται ανασφάλεια, στεναχώρια, θλίψη, οπότε αυτό που χρειάζονται είναι κατανόηση, εμπιστοσύνη και αποδοχή από τους γονείς. Καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε πώς εκφράζουμε εμείς οι ίδιοι τον θυμό μας, πώς νιώθαμε κι εμείς ως έφηβοι και τι θα θέλαμε από τους δικούς μας γονείς !!!