Οι ανησυχίες των Εφήβων – Οι ανησυχίες των Γονέων…

Γράφει στο efiveia.gr η Φιλόλογος – Life Coach Κλεονίκη Πανταζή

Πόσες φορές είδαμε τα μάτια των έφηβων παιδιών μας να μας κοιτάζουν με ανησυχία;

Πόσες φορές τα ακούσαμε να αναστενάζουν;

Πόσες φορές τα είδαμε να κλείνονται στο δωμάτιό τους και να χάνονται στο κινητό;

Και πολλά άλλα…

Αλήθεια, εμείς οι γονείς πώς αισθανόμαστε γι’ αυτό;

Αγχωνόμαστε; Μπλοκάρουμε; Ανησυχούμε;

Τι κάνουμε γι’ αυτό;

Εμφάνιση και Αποδοχή…

Οι έφηβοι ανησυχούν όλο και περισσότερο για την εμφάνισή τους και αποζητούν την αποδοχή τόσο από τους άλλους όσο και από τον εαυτό τους… αυτός είναι ο λόγος που οι σέλφι φωτογραφίες είναι πια στην καθημερινότητά τους. Ανησυχούν μήπως δεν τους αποδεχτούν ή τους κατακρίνουν. Αισθάνονται ευάλωτοι σε κάθε είδους κριτική από τους συνομηλίκους με αποτέλεσμα να μπαίνουν στο πνεύμα του καταναλωτισμού και στην παρακολούθηση  influencers «για να μη μένουν πίσω».

Άγχος της εγκατάλειψης…

Ο έφηβος ανησυχεί μήπως  οι φίλοι του τον εγκαταλείψουν, μήπως δεν είναι αποδεκτός. Ανησυχεί μήπως μείνει μόνος, γι’ αυτό είτε υιοθετεί τη συμπεριφορά των φίλων του, είτε υποκύπτει σε κάθε είδους χειριστική συμπεριφορά. Όσο περισσότερο ανησυχεί τόσο ανασφαλής γίνεται και χάνει την ευκαιρία να διαμορφώσει τη δική του προσωπικότητα!

Πολλά μαθήματα, πολλές δραστηριότητες…

Κάθε τάξη και κυρίως το Λύκειο έχει πολλές απαιτήσεις που κάθε χρόνο αυξάνονται, δοκιμάζοντας τις αντοχές των εφήβων. Είναι γεγονός ότι αποδεκτός στα μάτια των γονέων είναι ο άριστος μαθητής με αποτέλεσμα ο έφηβος να ανησυχεί μήπως δεν καταφέρνει να αποδώσει και να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα για τους τρίτους… Οι κλίσεις πια δε συζητούνται ούτε αναγνωρίζονται, με αποτέλεσμα ο έφηβος να αισθάνεται εγκλωβισμένος στο «κλουβί της τελειότητας» με ένα διαρκές άγχος να προλάβει και να ανταποκριθεί.

Αυτό το μέλλον…

Η έλλειψη προοπτικής  στη σύγχρονη εποχή, έχει κάνει τους εφήβους να μην έχουν συγκεκριμένους στόχους και όνειρα για το ποιο επάγγελμα θα ακολουθήσουν στη ζωή τους. Στην πραγματικότητα ανησυχούν αλλά δεν το παραδέχονται. Ανησυχούν που αισθάνονται χαμένοι κι αβοήθητοι σχετικά με τον επαγγελματικό προσανατολισμό και πολλές φορές κρύβουν το άγχος τους πίσω από την αδιαφορία…

H αποδοχή των γονέων και των δασκάλων…

Κάθε παιδί και κάθε έφηβος αποζητά την αποδοχή των γονέων του αλλά και των δασκάλων του. Όταν βιώνει την αδιαφορία ανησυχεί…όταν βιώνει την απαξίωση ανησυχεί.. όταν βιώνει την έλλειψη εμπιστοσύνης ανησυχεί… ανησυχεί ότι αισθάνεται ανεπαρκής και «άχρηστος», με αποτέλεσμα να παραιτείται. Πόσες φορές ο έφηβος δεν ψάχνει στα μάτια των γονέων του την επιβεβαίωση; Την επιβεβαίωση βέβαια, την ψάχνει κι από τον δάσκαλο. Εξάλλου, υπάρχει η άποψη ότι «το παιδί γίνεται αυτό που πιστεύει ο γονέας κι ο δάσκαλος»!

Από την άλλη πλευρά οι γονείς ανησυχούν

…μήπως τα παιδιά δεν προοδεύσουν στο σχολείο

Είναι καλό να έχουμε υπόψη μας ότι όσο ανησυχούμε εμείς, τόσο ανησυχούν και τα παιδιά μας! Μήπως είναι καλό να διατηρούμε την ψυχραιμία μας και να εστιάζουμε στη λύση του προβλήματος; Αν ο έφηβος δε διαβάζει, συμπαρασταθείτε του, ρωτήστε τον πού συναντά δυσκολίες , πού μπορείτε να τον βοηθήσετε!

…μήπως απομονωθεί από τους φίλους του

Πολλοί έφηβοι, και με την συγκυρία του εγκλεισμού, απομονώθηκαν έχοντας τα μάτια στραμμένα στον υπολογιστή, στο κινητό και γενικά στα κοινωνικά δίκτυα. Οι ώρες που σπαταλούν είναι ατελείωτες, με αποτέλεσμα να χάνουν την επαφή με εμάς τους γονείς, με τους φίλους τους, καθώς και με τις σχολικές τους υποχρεώσεις. Κι εδώ ως γονείς είναι καλό να αναλάβουμε δράση! Με υπομονή είναι ωφέλιμο για όλους να δημιουργήσουμε ουσιαστική επαφή με το παιδί μας, αφήνοντας στην άκρη πρώτοι εμείς το κινητό και δείχνοντας στο παιδί μας ότι είμαστε διαθέσιμοι να το ακούσουμε, να πάμε μια βόλτα μαζί του!

…μήπως κάνουν διαφόρων ειδών καταχρήσεις

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται καταχρήσεις ουσιών και αλκοόλ στους εφήβους. Σ’ αυτήν την περίπτωση από προηγούμενα έτη, χρειάζεται συζήτηση όπου θα μεταδίδουμε αρχές και  αξίες, καθώς και τη σημασία της αυτό-φροντίδας και της προστασίας του εαυτού τους. Γιατί όσο πιο ασφαλής και αγαπημένος από το περιβάλλον του αισθάνεται ο έφηβος, τόσο πιο συναισθηματικά ανθεκτικός είναι στο να αποφύγει τέτοιου είδους συναναστροφές και καταστάσεις.

Συμπέρασμα

Όταν ο γονέας αγαπά τον εαυτό του και το έφηβο παιδί του, μπορεί να ανακτήσει την ψυχραιμία του, να ακούσει το παιδί του, να το καταλάβει και να του συμπαρασταθεί. Όταν  «έχουμε τ’ αυτιά μας και τα μάτια μας ανοιχτά», όταν πιστέψουμε στη σχέση μας με τον έφηβό μας, τη διεκδικήσουμε με την απρόσκοπτη αποδοχή  του παιδιού μας, χρειάζεται ν’ ανησυχούμε;