Γράφει στο efiveia.gr η Παιδαγωγός – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Αναστασία Καρακώστα
Χαρακτηριστικό στοιχείο της εφηβείας είναι η επαναστατικότητα του εφήβου όχι μόνο προς τους γονείς του, αλλά ως προς το σχολείο και την κοινωνία γενικότερα.
Οι έφηβοι αντιδρούν με συμπεριφορές που οι μεγάλοι δυσκολεύονται να ανεχτούν πολλές φορές.
Ο έφηβος αμφισβητεί τις απόψεις, τη στάση ζωής των γονιών του, καθώς και τα όρια που προσπαθούν να του βάλουν. Η τάση του είναι να τα παραβιάζει και να γίνεται ανταγωνιστικός και αρκετές φορές επιθετικός.
Οι γονείς συνήθως προσπαθούν να εξαλείψουν την κακή συμπεριφορά και να συνετίσουν τα παιδιά τους υποχρεώνοντας τα να συμμορφωθούν με την βία.
Αυτό φέρνει συγκρούσεις, θυμό και απώλεια της επικοινωνίας μεταξύ γονέων – εφήβων.
Άλλοτε πάλι παραιτούνται από οποιαδήποτε προσπάθεια, και γίνονται πολύ επιτρεπτικοί. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είναι εκτεθειμένοι οι έφηβοι σε κινδύνους καθώς δεν έχουν την συναισθηματική υποστήριξη από την οικογένεια τους.
Για να καλλιεργηθεί μια σχέση που να είναι ικανοποιητική τόσο για τα παιδιά όσο και για τους εφήβους, χρειάζεται να κατανοήσουν οι γονείς γιατί συμπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο τα παιδιά τους και να μην παίρνουν προσωπικά τον άσχημο τρόπο τους, γιατί η εφηβεία είναι κυρίως ένα πρόβλημα σχέσεων του ίδιου εφήβου με τον εαυτό του.
Βασική προϋπόθεση είναι να δεχτούμε τον έφηβο όπως είναι, σαν ένα ξεχωριστό άνθρωπο, να ακούσουμε τα συναισθήματα που συνοδεύουν τα λόγια του, να του δώσουμε το μήνυμα ότι ενδιαφερόμαστε και νοιαζόμαστε γι’ αυτόν με λόγια και με πράξεις.
Να μην συμπεριφερόμαστε με διπλά μηνύματα αντιμετωπίζοντάς τον πότε σαν παιδί και πότε σαν ενήλικα.
Να αποφεύγουμε τις συγκρίσεις με άλλα παιδιά της ηλικίας του.
Την στιγμή της διαμάχης, να αποχωρήσουμε, και άλλη στιγμή που δεν θα υπάρχει ένταση να πλησιάσουμε τον έφηβο, επιδιώκοντας τον διάλογο με σεβασμό και ειλικρίνεια.
Να βάζουμε όρια λογικά, που μπορούμε να τα υποστηρίξουμε και να τα τηρήσουμε. Να είμαστε σταθεροί δείχνοντας σεβασμό για τον εαυτό μας αλλά και για τον έφηβο αντιμετωπίζοντάς τον σαν έναν άνθρωπο που αξίζει όσο και ο γονιός.
Χρειάζεται επιμονή και υπομονή. Ας δεχτούν οι γονείς τα προβλήματα αυτής της φάσης σαν μια πρόκληση, σαν μια δυσκολία που θα ξεπεραστεί.