- “Η κόρη μου έχει απομακρυνθεί από τα πάντα φέτος που δίνει Πανελλήνιες” - 30 Νοεμβρίου 2021
- Έφηβοι και αναβλητικότητα - 7 Οκτωβρίου 2021
- “Οι φίλες της κόρης μου την απομάκρυναν και αυτό την πληγώνει” - 20 Αυγούστου 2021
Γράφει στο efiveia.gr η Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια Αθηνά Μπερδεμπέ
«Όλα μπορούμε να τα σπουδάσουμε εκτός από το πώς να είμαστε γονείς», έλεγε συχνά ένας καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο. Σίγουρα, η ιδιότητα του γονέα δεν είναι επάγγελμα στο οποίο μπορούμε να εξειδικευθούμε, αλλά μια σχέση ζωής που χρειάζεται συνεχή δουλειά για να μείνει ζωντανή. Είναι αλήθεια, όμως, πως όσο κι αν είμαστε προετοιμασμένοι για αυτόν τον όμορφο και απαιτητικό ρόλο της ζωής μας, η πραγματικότητα πολλές φορές ξεπερνάει τις προσδοκίες, τις αντοχές και τα συναισθηματικά μας αποθέματα, καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ιδιαιτερότητα του δικού μας παιδιού και με τις ανατροπές της φυσιολογικής ανάπτυξης και εξέλιξης του.
Μια τέτοια ανατροπή συναντάμε κατά την εφηβεία, όπου οι έφηβοι νιώθουν την έντονη ανάγκη να αποτινάξουν τον γονεϊκό έλεγχο, αφενός, και να συναναστρέφονται περισσότερο τους συνομηλίκους τους, αφετέρου, με αποτέλεσμα να απομακρύνονται από τα μέλη της οικογένειας τους και τις κοινές δραστηριότητές τους. Δεν είναι λίγοι οι γονείς που συχνά αναρωτιούνται «Εγώ τι ρόλο παίζω στη ζωή του γιου/της κόρης μου;», «Εμένα με νοιάζεται, με καταλαβαίνει, με αγαπάει;», «Άραγε εκτιμάει κάτι από όλα αυτά που κάνω;», «Τι θέση έχω στη ζωή του παιδιού μου;».
Οι γονείς θεωρούν ότι η απόσταση που παίρνουν τα παιδιά τους από τους ίδιους είναι και συναισθηματικής φύσης κι έτσι, εύλογα, βιώνουν ποικίλα, αρνητικά συναισθήματα όπως θυμό, απογοήτευση, στενοχώρια, σοκ και ματαίωση. Στις περιπτώσεις των εκρηκτικών εφήβων, μάλιστα, όπου οι εντάσεις, οι διαπληκτισμοί και οι εκατέρωθεν κατηγορίες είναι μια καθημερινότητα, οι γονείς αισθάνονται ότι βρίσκονται σε πόλεμο με το ίδιο τους το παιδί, με το αρνητικό συναίσθημα που βιώνουν στη σχέση τους να γιγαντώνεται. Άλλοτε με απελπισία και άλλοτε με θυμό αρνούνται να δεχτούν πως έχουν βγει εκτός της ζωής των παιδιών τους.
Είναι σημαντικό και ανακουφιστικό να θυμούνται οι γονείς ότι η εφηβεία είναι μια μεταβατική περίοδος προς την εξατομίκευση του παιδιού, στη διαμόρφωση δηλαδή της δικής του μοναδικής ταυτότητας, και έχει «ημερομηνία λήξης». Γι΄αυτό και προτείνεται στους γονείς που αισθάνονται παραμερισμένοι από τη ζωή του παιδιού τους, πρώτα απ’ όλα να μη θεωρούν ότι έχουν αποτύχει στο γονεϊκό τους ρόλο. Είναι σημαντικό να αποδέχεστε την ιδιαιτερότητα της αναπτυξιακής φάσης τους παιδιού σας και να αντιμετωπίζετε με υπομονή και κατανόηση τη φυσιολογική διαδικασία προς την ενηλικίωση του. Επίσης, καλό είναι να μην εκδηλώνετε στεναχώρια, νευρικότητα, ενόχληση και απογοήτευση που δεν σας εκφράζει την αγάπη του ή δεν επιδιώκει να περνάει χρόνο μαζί σας, καθώς η στάση σας αυτή είναι πιθανό να το γεμίσει ενοχές ή, αντιθέτως, να προσπαθήσει να την εκμεταλλευτεί. Είναι προτιμότερο να δείχνετε ασφαλείς και σίγουροι ότι για το παιδί σας είσαστε ένα σημείο αναφοράς που κανένας δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει και ότι σε εσάς θα βρίσκει την υποστήριξη που χρειάζεται.
Επιπλέον, η πίεση ή η απαίτηση για τρυφερές στιγμές φέρνει σε δύσκολη θέση τους εφήβους που τις θεωρούν παιδιάστικες και συχνά έχουν ως αποτέλεσμα κάποια ένταση. Είναι πιο βοηθητικό, λοιπόν, ο γονέας να μπορεί να αφουγκραστεί το διαφορετικό τρόπο που βρίσκει κάθε έφηβος να εκφράσει τα συναισθήματα αγάπης και νοιαξίματος προς την οικογένεια του. Τέλος, προσπαθήστε να ισορροπήσετε ανάμεσα στο «μακριά και κοντά» που χρειάζεται να βρίσκεστε αυτή την περίοδο στη ζωή του, δηλαδή τόσο μακριά ώστε να του επιτρέπετε να αναπτυχθεί μέσα σε κλίμα ελευθερίας και εμπιστοσύνης, αλλά και τόσο κοντά, ώστε να αισθάνεται ότι μαζί σας μπορεί να μοιραστεί ανησυχίες, προβλήματα, όνειρα, κ.α και να εξασφαλίζετε ότι δεν εκτίθεται σε κάποιον κίνδυνο.
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Dave Barry είπε ότι για έναν έφηβο, δεν υπάρχει τίποτε πιο ενοχλητικό σ’ αυτόν τον κόσμο από έναν γονιό κι εγώ θα προσθέσω ότι για έναν γονιό δεν υπάρχει τίποτε πιο χαώδες σ’ αυτόν τον κόσμο από τη ζωή με έναν έφηβο…