Ας μιλήσουμε για το sex!

Γράφει στο efiveia.gr η Εκπαιδευτικός – Συγγραφέας Ευαγγελία Θεοδωρίδου

«Let’s talk about sex» μου πέταξε η δεκατριάχρονη κόρη μου ένα μεσημέρι, επιστρέφοντας από το σχολείο και η κουτάλα που κρατούσα έκανε ελεύθερη κατάδυση στις 20.000 λεύγες κάτω από τον αρακά που μαγείρευα εκείνη την ώρα. Το ήξερα πως θα ερχόταν κάποτε αυτή η στιγμή, αλλά ποτέ δεν περίμενα πως θα με έβρισκε στην κουζίνα, με τα σαμπό και την ποδιά. Όσο να ‘ναι, το image παίζει σημαντικό ρόλο, όταν πρόκειται να συζητήσεις ένα τόσο σοβαρό θέμα!

Όμως δεν μάσησα. Με την ψυχραιμία που πάντα με διακρίνει, βοήθησα την κουτάλα να αναδυθεί ξανά στην επιφάνεια και αφού πήρα μια βαθιά ανάσα, γύρισα προς το μέρος της κόρης μου.

«Ωραία» είπα αποφασιστικά. «Τι θέλεις να μάθεις;»

«Εγώ;» έκανε σχεδόν προσβεβλημένη. «Εγώ δε θέλω να μάθω τίποτα. Τα ξέρω όλα. Εσύ θα μάθεις».

Ο πάγκος που ακουμπούσα με έσωσε στην κυριολεξία. Διαφορετικά, θα είχα μια τετ α τετ συνάντηση με το πάτωμα της κουζίνας. Και είχα και ασκούπιστα!

«Και πού τα έμαθες εσύ αυτά τα όλα, για να έχουμε και καλό ρώτημα;» (Η ψυχραιμία που λέγαμε παραπάνω).

«Στο σχολείο φυσικά. Πού αλλού;»

Η καρδιά ξαναβρήκε τους χαμένους χτύπους της, τα πόδια σταθεροποιήθηκαν, το πάτωμα σταμάτησε να στριφογυρίζει σαν καρουζέλ και η πίεση επανήλθε στα φυσιολογικά της. Ήμουν ξανά σε θέση να μιλήσω.

«Ωραία» αποδέχτηκα την πρόσκληση-πρόκληση και πήρα θέση για το πιο ενδιαφέρον debate που θα μπορούσα να έχω με την έφηβη κόρη μου. «Let’s talk about sex».

Η επόμενη ώρα ήταν, αν μη τι άλλο, συναρπαστική. Άρχισε να μου περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα είχε μάθει η ίδια και οι συμμαθητές της τους τελευταίους μήνες στο μάθημα της βιολογίας και της κοινωνιολογίας για το ανθρώπινο σώμα και τις λειτουργίες του. Για τις διάφορες εκπαιδευτικές εκπομπές που παρακολούθησαν με πραγματικούς γυμνούς ανθρώπους και για τις σκέψεις που τους προκάλεσε η θέα του γυμνού σώματος. Για τα σκίτσα με τις διάφορες στάσεις στο σεξ που τους παρουσίασαν και για το πόσο μεγάλη ανακούφιση ένιωσαν όλοι τους όταν πληροφορήθηκαν πως η σεξουαλική επιθυμία αποτελεί μία βασική βιολογική ανάγκη του ανθρώπου και δεν είναι κάτι για το οποίο θα έπρεπε να αισθάνονται ντροπή και ενοχή.

«… και σήμερα που ολοκληρώσαμε το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης για αυτή, τουλάχιστον, τη σχολική χρονιά» συνέχισε ακάθεκτη «ήρθαν στο σχολείο μας οι RFSU».

 «Ποιοι είναι πάλι αυτοί;»  Από όλα όσα είχα ακούσει μέχρι τότε αυτή ήταν η μοναδική μου έγνοια! (Τρελό;)

«Η Σουηδική ένωση για την Σεξουαλική Εκπαίδευση» μου εξήγησε. «Μέλη της επισκέπτονται συνεχώς τα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας και συζητάνε με τα παιδιά για το σεξ. Πρώτα τους είπαμε εμείς τι γνωρίζουμε γύρω από αυτό και έπειτα μας ενημέρωσαν εκείνοι για το τι είναι μύθος και τι πραγματικότητα». Έκανε μια παύση για να πάρει μια ανάσα και με ρώτησε με περισπούδαστο ύφος: «Το ήξερες πως τα προφυλακτικά δεν είναι μόνο για να αποφύγουμε κάποια εγκυμοσύνη αλλά και για να προφυλαχτούμε από αρρώστιες που κολλάνε με το σεξ;»

Δεν περίμενε καν να της απαντήσω.

Την άκουγα να μου παραθέτει όλα σχεδόν τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, τα ποσοστά των ανθρώπων που νοσούν από αυτά και τους τρόπους πρόληψης και αντιμετώπισής τους και ήταν σαν να παρακολουθούσα ενημερωτική εκπομπή με τον Ασκητή.

«…και στο τέλος μας πρόσφεραν και αυτά» έβαλε το χέρι της στην τσέπη από το μπουφάν της και όταν το έβγαλε άφησε μπροστά μου μια χούφτα προφυλακτικά. «Επειδή εγώ δεν τα χρειάζομαι, σας τα κάνω δωράκι. Σε σένα και στον μπαμπά».

Η κίνησή της αυτή με έπιασε τελείως απροετοίμαστη.

Από τη δύσκολη θέση με έβγαλε η δεκαπεντάχρονη κόρη μου που βρήκε εκείνη την ώρα να μπει μες την κουζίνα. Ούτε που βλεφάριασε με το θέαμα που αντίκρισε. Λες και ήταν μια συνηθισμένη εικόνα στο σπιτικό μας. Μαζί με τη φρουτιέρα με τα μήλα και τα πορτοκάλια να υπάρχει και μια στοίβα προφυλακτικά πάνω στο τραπέζι.

«Ήρθαν οι RFSU και σε σας, ε;» αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που ρώτησε, απευθυνόμενη στην αδερφή της, αδιαφορώντας πλήρως για τη δική μου παρουσία στον χώρο. Την άραξε στην καρέκλα δίπλα μου και άρχισαν να ανταλλάσσουν τις γνώσεις που είχε η καθεμιά αποκομίσει από τα μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που είχαν παρακολουθήσει στο σχολείο τους.

Όση ώρα συνομιλούσαν εγώ δεν άρθρωσα λέξη. Απλά καθόμουν και τις άκουγα να συζητάνε με ενθουσιασμό ενώ την ίδια στιγμή με ικανοποίηση ανακάλυπτα πως:

1o Tα παιδιά μου ήταν πλήρως ενημερωμένα για το σεξ

2ο Αυτή η ενημέρωση γινόταν σταδιακά και από τους πλέον ειδικούς, μέσα σε ένα ασφαλές, γνώριμο και ελεγχόμενο περιβάλλον όπως ήταν το σχολείο τους

3ο Δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να συζητήσουν μαζί μου ή και μπροστά μου ό,τι τους απασχολούσε γύρω από αυτό το θέμα. Άρα…δε θα είχαν και κανέναν ενδοιασμό να στραφούν σε μένα και να ζητήσουν τη βοήθειά μου εάν ποτέ τη χρειάζονταν.

4ο Είχαν επίγνωση πως το σεξ αποτελεί σημαντικό κομμάτι σε μια σχέση και πως οι γονείς τους είχαν ενεργή σεξουαλική ζωή. Και αυτό το θεωρούσαν οκ. Και

5ο Τελικά, τσάμπα ανησυχούσα. Το θέμα δεν ήταν τι θα έλεγα στο παιδί μου για το σεξ και πώς θα το έλεγα, όταν θα ερχόταν εκείνη η στιγμή. Το θέμα ήταν να έχω φτιάξει μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού μαζί του όλα τα προηγούμενα χρόνια ώστε όταν θα ερχόταν εκείνη η στιγμή, το σεξ να ήταν ένα ακόμα θέμα, όπως όλα τα υπόλοιπα που αναλύαμε καθημερινά, καθισμένοι γύρω από το τραπέζι της κουζίνας. Τόσο απλά.