ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ
ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΥ – ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ
Μια δυνατή παράσταση που είδαμε στο θέατρο της οδού Αλκμήνης.
Τα χρόνια περνούν, οι εποχές αλλάζουν. Οι αξίες χάνονται και δημιουργούνται νέες. Κάποιες όμως δεν αλλάζουν ποτέ. Όπως η αγάπη και η ελπίδα.
Το έργο γραμμένο το 1877 από τον Φ. Ντοστογιέφσκυ (1821 –1881) είναι ένα έργο σημερινό και διαχρονικό. Γι’ αυτό ο θεατής συμπάσχει αλλά και αποστασιοποιείται κατά τον Μπρέχτ, θαυμάζοντας και αποδεχόμενος τον ήρωα, με την έλευση της ελπίδας.
Όταν χάθηκε η ελπίδα και η αγάπη, ο ήρωας αποφασίζει να αυτοκτονήσει μέσα σε μια κοινωνία που καταρρέει.
Η εξέλιξη του γελοίου, που τον λένε τρελό (« θα’ μουν δε θα’ μουν επτά ετών όταν κατάλαβα ότι ήμουν γελοίος») μας δίνει μια κοινωνία όμοια με τον κήπο της Εδέμ και φθάνει στη φθορά και στη διάλυση. Μέσα από ένα όνειρο βρίσκει δύναμη, κουράγιο, ελπίδα. Κι’ αυτό είναι το ισχυρό μήνυμα του έργου.
Το σκηνικό της Κωνσταντίνας Μαρδίκη μινιμαλιστικό, η μουσική του Κωνσταντίνου Ευαγγελίδη και ο φωτισμός του Παναγιώτη Λαμπή εξυπηρετούν απόλυτα την παράσταση.
Ο Θωμάς Κινδύνης κινείται, ζωντανεύει, πλάθει, διαλογίζεται, αποφασίζει, διανοείται μέσα από μια πρόζα, έναν μονόλογο που με την ερμηνεία του «σπάει κόκκαλα». Αξίζει να διαθέσετε εβδομήντα λεπτά και να δείτε αυτήν τη συγκλονιστική παράσταση και να «χορτάσετε» θέατρο με τη μοναδική ερμηνεία του Θωμά Κινδύνη.