- Αγάπη και όρια: Το πιο βαθύ δώρο που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας - 12 Νοεμβρίου 2025
- Η αγκαλιά – το πιο αληθινό “ναι” στη ζωή - 29 Οκτωβρίου 2025
- Υπομονή είναι η συγκρατημένη και γεμάτη ελπίδα αναμονή - 28 Σεπτεμβρίου 2020
Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας
Από τα πιο βασικά πράγματα που χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει με ασφάλεια και ισορροπία, είναι τα όρια. Όρια που μπαίνουν με αγάπη, με σταθερότητα και με σεβασμό. Γιατί, όπως ακριβώς η αγάπη δίνει φτερά, τα όρια δίνουν ρίζες.
Φαντάσου μια κοινωνία χωρίς κανόνες. Ο καθένας να οδηγεί όπως θέλει, να αγνοεί τα φανάρια, να μπαίνει στα σπίτια των άλλων χωρίς συνέπειες. Θα υπήρχε χάος, ανασφάλεια, φόβος. Το ίδιο συμβαίνει και μέσα σε μια οικογένεια όταν λείπουν τα όρια. Το παιδί τότε δεν νιώθει ελευθερία, αλλά σύγχυση. Δεν ξέρει πού σταματά και πού αρχίζει ο κόσμος. Και αυτό το κάνει να νιώθει ανασφάλεια.
Τα όρια δεν είναι τιμωρία. Δεν είναι αυστηρότητα. Είναι ένα πλαίσιο που λέει στο παιδί: «Είσαι ασφαλής. Κάποιος φροντίζει να υπάρχουν κανόνες για να μη χαθείς μέσα στο χάος». Είναι σαν να του κρατάς το χέρι, δείχνοντάς του πώς να βαδίζει σε έναν κόσμο που έχει και φως και σκοτάδι.
Για παράδειγμα, όταν του λες: «Αν δεν τελειώσεις τα μαθήματά σου, δεν θα πας στο πάρτι», δεν θέλεις να το πληγώσεις. Θέλεις να του δείξεις πως κάθε επιλογή έχει συνέπειες. Όπως και στη ζωή. Το παιδί τότε μαθαίνει τη σημασία της υπευθυνότητας. Μαθαίνει πως ο σεβασμός στους κανόνες δεν περιορίζει, αλλά προστατεύει.
Τα όρια χτίζουν εμπιστοσύνη. Δείχνουν ότι ο γονιός είναι εκεί, σταθερός, παρών. Ακόμα κι αν το παιδί αντιδρά, βαθιά μέσα του ξέρει πως αυτό που συμβαίνει έχει σκοπό την αγάπη. Ξέρει ότι ο γονιός δεν είναι «εναντίον» του, αλλά «δίπλα» του.
Και μέσα σε αυτή τη σιωπηλή κατανόηση γεννιέται κάτι πολύτιμο: η εσωτερική ασφάλεια. Το παιδί καταλαβαίνει ότι δεν είναι μόνο του. Ότι υπάρχει μια οικογένεια που λειτουργεί σαν ομάδα, που το προστατεύει, που του μαθαίνει να αγαπά με όρια και να βάζει όρια με αγάπη.
Γιατί, τελικά, αυτός είναι ο πιο βαθύς ρόλος του γονιού – όχι να κάνει το παιδί του «χαρούμενο» κάθε στιγμή, αλλά να το βοηθήσει να σταθεί όρθιο, δυνατό, ελεύθερο.
Και αυτό, ξεκινά πάντα από δύο λέξεις:
Αγάπη και όρια.