Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια Αδαμαντία Μπουζιάνη
Είναι γεγονός ότι οι ρυθμοί της καθημερινότητάς μας έχουν τόσο εντατικοποιηθεί, ώστε συχνά βρισκόμαστε σε εγρήγορση, προκειμένου να ιεραρχήσουμε και να φέρουμε σε πέρας όλα όσα περιμένουν να γίνουν από εμάς. Από την άλλη τα παιδιά μας, τα οποία μοιράζονται μαζί μας το ίδιο περιβάλλον, δεν μπορούν παρά να βιώνουν καθημερινά αυτή την ανησυχία και το άγχος που μας διακατέχει και συνεπώς επηρεάζονται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό.
Έτσι, η ανεμελιά πολλές φορές δίνει τη θέση της στην ένταση, το άγχος και την πίεση. Στην εφηβεία, τα παιδιά μυούνται στην ενήλικη συμπεριφορά, αυτό σημαίνει ότι αναπαραγάγουν τα γονεϊκά πρότυπα συμπεριφοράς. Άλλωστε, η εφηβεία είναι ο προθάλαμος που προηγείται της ενηλικίωσης. Επιπλέον, έρευνες έχουν δείξει ότι ο τρόπος ζωής, η καθημερινότητα του σχολείου, αλλά και η ενδο-οικογενειακή επικοινωνία εντείνουν τα συμπτώματα του εφηβικού άγχους.
ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ;
Η κυρία Μπουζιάνη συμβουλεύει τους αναγνώστες του efiveia.gr:
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι το άγχος είναι μονοπώλιο των ενηλίκων και ότι τα παιδιά ζουν μια καθημερινότητα ανεμελιάς. Είναι σημαντικό να παρατηρούμε και να αποκωδικοποιούμε το συγκαλυμμένο άγχος. Ωστόσο, οι μεταμφιεσμένες συμπεριφορές, τις οποίες συχνά δεν γνωρίζουμε τι σημαίνουν, τις αγνοούμε διότι δεν τις κατανοούμε και συνεπώς δεν τις αντιμετωπίζουμε.
Ο τρόπος με τον οποίο ένα παιδί θα εκδηλώσει το άγχος του εξαρτάται από την ηλικία, την προσωπικότητά του και από ποικίλους οικογενειακούς και γενικότερα περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Ενδεικτικά τα παιδιά που βιώνουν άγχος:
- επιδεικνύουν αδυναμία συγκέντρωσης και βρίσκονται διαρκώς σε μία ένταση
- μπορεί να δείχνουν λυπημένα ή επιθετικά
- δεν έχουν αυτοπεποίθηση και υποτιμούν τον εαυτό τους και τις δυνατότητές τους σε σχέση με τους άλλους
- είναι προσκολλημένα στην οικογένειά τους
- είναι ανόρεκτα ή τρώνε πάρα πολύ, δυσκολεύονται να κοιμηθούν το βράδυ ή κοιμούνται πάρα πολύ
- παρουσιάζουν κοινωνική συστολή ή απομόνωση
- έχουν τραυλισμό ή ταχυλαλία
- παρουσιάζουν τικ
- παραπονιούνται συχνά για ψυχοσωματικά συμπτώματα
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ
Όταν τα παιδιά μας παρουσιάζουν μία ή περισσότερες από τις παραπάνω συμπεριφορές, είναι σκόπιμο να απευθυνθούμε σε κάποιον παιδοψυχολόγο. Ο ειδικός θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε την πηγή ή τις πηγές του άγχους και συνεπώς θα μας καθοδηγήσει για το πώς θα στηρίξουμε το παιδί μας.
Κάποιες γενικές συμβουλές είναι:
- Να αφιερώνουμε ποιοτικό χρόνο στα παιδιά μας, επικοινωνώντας με αυτά και ακούγοντας προσεκτικά ότι έχουν να μας πουν.
- Να επιτρέπουμε σε αυτά την έκφραση των συναισθημάτων τους.
- Να τους ενισχύουμε την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση και να τους λέμε ότι εμπιστευόμαστε τόσο αυτά, όσο και την αξία τους.
- Να τους ενισχύουμε την αίσθηση της πρωτοβουλίας, ώστε να εισπράττουν την ικανοποίηση της επίτευξης.
- Να δείχνουμε το ενδιαφέρον μας για την κοινωνική παρουσία τους στο χώρο του σχολείου ή την επίδοσή τους σε τομείς όπως ο αθλητισμός, ή τη συμμετοχή τους στα θεατρικά δρώμενα, καθώς επίσης και τις φιλίες τους και όχι μόνο στα μαθήματα και τους βαθμούς.
- Να τα ενθαρρύνουμε να συμμετέχουν σε αθλητικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες, διότι θα τα βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν το άγχος τους.
Εν κατακλείδι, φαίνεται ότι το άγχος ήταν, είναι και θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας όλων μας. Ας μάθουμε, λοιπόν, να το χειριζόμαστε, χωρίς να μας χειρίζεται αυτό…και μην ξεχνάμε ότι το δικό μας παράδειγμα εκπαιδεύει και νουθετεί τα παιδιά μας.