Τα πρότυπα στην εφηβεία. Πώς τα αντιμετωπίζουν οι γονείς, ώστε αφενός να μην αφήσουν το παιδί τους να παρασυρθεί, αφετέρου να μη βρεθούν “απέναντί” του;

Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος Βασιλική Τσούτσου

Στην εφηβεία τα πρότυπα είναι πολύ σημαντικά για το παιδί. Ο έφηβος στρέφεται σε άλλους ενήλικες που θαυμάζει και αυτό είναι πολύ φυσιολογικό. Το σύστημα των social media προωθεί κάτι τέτοιο και είναι λογικό το κοινό του να είναι οι έφηβοι. Τα πρότυπα του star system υπήρχαν ανέκαθεν και όλοι έχουμε θαυμάσει κάποιον. Ακόμη και οι ενήλικες έχουν κάποιους ανθρώπους πρότυπα, είτε για τον τρόπο που τρέφονται, είτε για τον τρόπο που γυμνάζονται και γενικότερα για την εικόνα που βγάζουν προς τα έξω,  

Τα πρότυπα είναι απαραίτητα όμως στην εφηβεία είτε για να τα απορρίψουν, είτε για να τα ακολουθήσουν. Μέσα από τα πρότυπα ο έφηβος φτιάχνει κομμάτια του εαυτού του.  

Το σημαντικό ωστόσο είναι να καλλιεργείται η κριτική σκέψη από τους γονείς.

Κριτική σκέψη σημαίνει να μαθαίνω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορώ για κάποιον και να κρίνω ποιες από τις πτυχές του εαυτού του μου ταιριάζουν και ποιες όχι. Για παράδειγμα, ένας τραγουδιστής μπορεί να μου αρέσει πολύ για τα τραγούδια του, όμως ο τρόπος ζωής του να μην μου ταιριάζει καθόλου. Τότε ο έφηβος καλείται να επιλέξει ως προς ποια συμπεριφορά θα τον έχει πρότυπο. Δεν χρειάζεται να τον απορρίψει τελείως, αλλά ούτε να τον αποδεχθεί ολοκληρωτικά.  

Η στάση των γονέων χρειάζεται να είναι διαλλακτική. Δεν χρειάζεται ο δογματισμός και η καταστροφολογία. Κάτι τέτοιο ωθεί περισσότερο τον έφηβο να ταυτιστεί χωρίς κρίση με το «λάθος» πρότυπο. Όσο πιο πολλά σχόλια προκαλεί κάποιος celebrity τόσο πιο αρεστός γίνεται.  

Ο ρόλος του γονέα λοιπόν είναι να συζητήσει τους λόγους για τους οποίους ο έφηβος  θαυμάζει κάποιον και φυσικά να πει τη γνώμη του χωρίς όμως να μειώσει την άποψη του εφήβου. Όταν ο έφηβος δει ότι η γνώμη του είναι σεβαστή από τους γονείς τότε θα κρίνει με ηρεμία αν η συμπεριφορά που αντιγράφει από τον celebrity είναι ταιριαστή στον ίδιο.  

Τέλος, να πούμε ότι όταν ό έφηβος έχει ανάγκη να βρει ένα πρότυπο, αυτό δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι από το star system. Μπορεί ένας κοντινός ενήλικας (καθηγητής, συγγενής, προπονητής) να αποτελέσει πρότυπο συμπεριφοράς για τον έφηβο. Και τότε μπορεί να αντιγραφούν ασφαλείς ή ακατάλληλες συμπεριφορές.  

Επομένως, οι γονείς δεν εφησυχάζονται, αλλά καλλιεργούν την κριτική σκέψη.