- “Ένας έφηβος προβάλει τη δύναμή του μέσω του χρήματος και προσβάλλει τον γιο μου” - 20 Οκτωβρίου 2023
- Ό,τι και να τον ρωτήσω, θυμώνει! - 11 Οκτωβρίου 2023
- “Στο σχολείο της κόρης μου κανένα παιδί δεν τη θέλει για παρέα” - 9 Οκτωβρίου 2023
Ερώτημα αναγνώστριας
Καλησπέρα σας ,θα ήθελα να σας εκφράσω ένα δίλημμα στο οποίο βρισκόμαστε εγώ και ο σύζυγος μου…Έχουμε δύο αγόρια που φοιτούν το ένα στη Β’ Λυκείου και το άλλο στην Β’ Γυμνασίου …Από τα πρώτα χρόνια της σχολικής τους ζωής επιλέξαμε την ιδιωτική εκπαίδευση…Ο μεγάλος μου γιος φοιτά σε μεγάλο και γνωστό ιδιωτικό σχολείο της περιοχής…Βλέπουμε όμως ότι το παιδί δεν αποδίδει όπως θα έπρεπε και δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που του δίνεται όλα αυτά τα χρόνια…Να σημειώσω ότι το οικονομικό μας background δεν είναι τόσο μεγάλο και αυτό που κάνουμε για τα παιδιά μας το κάνουμε θυσιάζοντας αλλά πράγματα και τα παιδιά το γνωρίζουν πολύ καλά…Νιώθουμε όμως ότι δεν έχει εκτιμηθεί αναλόγως όλο αυτό και έχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε του χρόνου το δημόσιο σχολείο…Το θέμα μας είναι ότι δεν θέλουμε όλο αυτό το παιδί μας να το εκλάβει ως “τιμωρία “, ότι «δεν αξίζεις το ιδιωτικό, άρα σε πάω στο δημόσιο» και φοβόμαστε μην παραιτηθεί εντελώς…Να σημειώσω επίσης κάτι πολύ σημαντικό, στο συγκεκριμένο δημόσιο σχολείο έχει πολλούς φίλους…Δε ξέρουμε πως να το διαχειριστούμε και αν είναι σωστή απόφαση σε αυτή τη φάση που βρίσκεται…κατώφλι Γ λυκείου…(εγώ όταν στη Γ λυκείου αναγκάστηκα να αλλάξω σχολικό περιβάλλον λόγω συνθηκών, ένιωσα ένα “ξεριζωμό ” και δεν μου πήγε πολύ καλά, δεν κατάφερα να προσαρμοστώ…δεν θέλω να συμβεί το ίδιο και στο παιδί μου …)
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!!!!
Απαντά η Δρ. Αναπτυξιακής Ψυχολογίας-Ψυχοθεραπεύτρια Ευφροσύνη Αλεβίζου
Από την αφήγησή σας διακρίνεται η δέσμευσή σας στην όσο το δυνατόν καλύτερη φροντίδα για τα παιδιά σας. Αντιλαμβάνομαι ότι επιλέξατε την ιδιωτική εκπαίδευση μέσα από το σκεπτικό της παροχής υψηλότερου επιπέδου μαθημάτων και κατ’ επέκταση μεγαλύτερων ευκαιριών για πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό είναι ένα ζήτημα που αφορά την οικογενειακή σας οπτική για την εκπαίδευση και για το οποίο δε θα εκφέρω άποψη καθώς δεν εμπίπτει στο πεδίο της ειδικότητάς μου. Το ζήτημα για το οποίο μπορώ να διατυπώσω την άποψή μου, είναι η ευαισθησία σας για τις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών σας. Αυτή η διάσταση οφείλει κατά τη γνώμη μου να καθοδηγήσει τις επιλογές σας σε σχέση με την αλλαγή μου σκέφτεστε να κάνετε.
Είναι αλήθεια ότι οι γονείς συχνά προσδοκούν, όπως λέτε, οι θυσίες τους να «πιάσουν τόπο». Για αυτό και θα σας προτείνω να εξετάσετε προσεκτικά τα κίνητρά σας πίσω από την επιλογή ιδιωτικού σχολείου. Αν επιλέξατε το ιδιωτικό σχολείο θεωρώντας ότι αναγκαστικά θα δημιουργήσει κίνητρο για μάθηση και για σπουδές στα παιδιά σας, τότε η επιλογή σας δεν ανταποκρίνεται σε αυτά που μπορεί να κάνει ένα ιδιωτικό σχολείο. Το ίδιο το σχολείο παίζει φυσικά έναν σημαντικό ρόλο στην εμπλοκή των μαθητών στη μαθησιακή διαδικασία, δεν μπορεί όμως να υποκαταστήσει το εσωτερικό κίνητρο ως κινητήρια δύναμη για γνώση και για εκδίπλωση των δυνατοτήτων του κάθε παιδιού.
Θα σας προτείνω ακόμα να διαφοροποιήσετε τη δική σας ιστορία ζωής από αυτήν του παιδιού σας. Το αίσθημα του «ξεριζωμού» στο οποίο αναφέρεστε, αφορά το δικό σας πλαίσιο ζωής εκείνη την εποχή και σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να αφορά το πλαίσιο ζωής του παιδιού σας στο σήμερα.
Άλλωστε, διακρίνω ως κεντρικό σας μέλημα την ανάγκη να μην πληγωθεί το παιδί σας και πιστεύω ότι μπορείτε να καλλιεργήσετε τις συνθήκες για την ομαλή του προσαρμογή. Οι δυσκολίες προσαρμογής σε όλες τις ηλικίες δεν είναι αποκλειστικά ατομική διάσταση. Οι δυσκολίες προσαρμογής κατά κανόνα αντικατοπτρίζουν δυσκολίες του πλαισίου όπου μεγαλώνουν τα παιδιά και οι έφηβοι. Συχνά οι δυσκολίες αυτές σχετίζονται με τις συνθήκες του εκπαιδευτικού πλαισίου, αλλά η οπτική για τις συνθήκες του εκπαιδευτικού πλαισίου πάντοτε φιλτράρεται μέσα από την στάση, τις πεποιθήσεις και τον κόσμο των αξιών της οικογένειας. Με απλά λόγια, αν εσείς δώσετε το περιθώριο της απενοχοποίησης στους εαυτούς σας, θα δώσετε το ίδιο περιθώριο και στο παιδί σας.
Δε σας κάνει λιγότερο «καλούς» γονείς η επιλογή του δημόσιου σχολείου. Όπως ακριβώς δεν κάνει το παιδί σας λιγότερο «καλό» παιδί η αδυναμία του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ιδιωτικού σχολείου. Διαχωρίστε λοιπόν τόσο στην προσέγγιση της οπτικής για τον ρόλο σας, όσο και στην προσέγγιση του παιδιού σας, τη διάσταση της ταυτότητας του παιδιού από τη διάσταση της ιδιότητας του μαθητή. Το αν κανείς είναι ή δεν είναι καλός μαθητής με βάση τα αναμενόμενα επιτεύγματα από το σύστημα εκπαίδευσης, σχετίζεται με πολλές παραμέτρους και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντανακλά το αίσθημα προσωπικής επάρκειας ενός παιδιού ή ενός εφήβου για τον εαυτό του. Κάποιες από αυτές τις παραμέτρους είναι μαθησιακές και χρειάζονται διερεύνηση με στόχο την ακριβή εκτίμηση των δυνατοτήτων και των περιορισμών του μαθητή. Κάποιες άλλες είναι συναισθηματικές παράμετροι και εδώ είναι που χρειάζεται να εστιάσουμε σε οικογενειακές δυναμικές που μπορεί να συντηρούν δυσκολίες μέσα από το πρίσμα ενοχών και συσχέτισης της προσωπικής αξίας με τις σχολικές επιδόσεις.
Δε μου είναι σαφές με ποιον τρόπο ο γιος σας δεν κατορθώνει να «εκμεταλλευτεί» τις ευκαιρίες της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Τι σημαίνει αυτό για εσάς και τι σημαίνει για τον ίδιο;
Αν δεν υπάρχει εσωτερικό κίνητρο για το σχολείο, αυτό είναι κάτι που δε σχετίζεται απαραίτητα με το είδος του σχολείου όπου φοιτά κανείς.
Θα διακινδυνεύσω μάλιστα και την υπόθεση ο γιος σας να αναπτύξει κάποιο κίνητρο για το σχολείο και να ανταποκριθεί με μεγαλύτερη συνέπεια, αν απαλλαγεί από την ενοχή που άθελά σας καλλιεργείτε μέσα από την έννοια της θυσίας για τη φοίτησή του στο ιδιωτικό σχολείο. Πιθανόν να το χρειάζεται αυτό. Να χρειάζεται την ελευθερία της επιλογής και την ευελιξία στην διαμόρφωση κινήτρου. Να μπορέσει να δει τον εαυτό του ως μαθητή και ως υποψήφιο για σπουδές, χωρίς ταυτόχρονα να βλέπει τις θυσίες των γονιών του προκειμένου να είναι ο καλός μαθητής που προσδοκούν και να σπουδάσει στο μέλλον.
Το δίλημμά σας δε θα το λύσετε φυσικά μόνοι σας. Θα το λύσετε σε συνεργασία με τον γιο σας. Συζητήστε μαζί του χωρίς συναισθηματική φόρτιση. Συζητήστε θέτοντας με αντικειμενικότητα σε ιεράρχηση τις παραμέτρους που θα διαμορφώσουν τη σωστή απόφαση. Η σωστή απόφαση είναι η απόφαση που παρέχει στο παιδί σας το πιο κατάλληλο εκπαιδευτικό πλαίσιο προκειμένου να εκδιπλώσει το δυναμικό που διαθέτει. Εκθέστε του τη δική σας πλευρά, παραθέτοντας γεγονότα και όχι συναισθήματα. Αντιμετωπίστε δηλαδή το ζήτημα ως πρόβλημα προς επίλυση και όχι ως συναισθηματικό εμπόδιο στην μεταξύ σας σχέση.
Τι σας συμφέρει να κάνετε στην παρούσα φάση; Εστιάστε στο συναισθηματικό και πρακτικό συμφέρον για το παιδί και την οικογένειά σας και επιλέξτε από κοινού. Ακούστε τον γιο σας. Τι έχει να σας πει για τη σχέση του με το σχολείο; Πώς βλέπει ο ίδιος την επίδοσή του και πώς αξιολογεί τα εμπόδια ως προς την υιοθέτηση συνεπούς στάσης απέναντι στις σχολικές υποχρεώσεις; Τι πιστεύει ο ίδιος για την αλλαγή σχολικού πλαισίου; Τι πιστεύει ότι θα τον δυσκολέψει; Τι θετικό βλέπει στην αλλαγή;
Σας υπενθυμίζω ότι οι δικές μας προσδοκίες διαμορφώνουν ως έναν βαθμό και τις προσδοκίες των παιδιών μας. Αν εσείς πιστεύετε ότι δε θα είναι καλή η προσαρμογή του παιδιού σας στο δημόσιο σχολείο, τότε επενδύετε τις επιλογές σας με άγχος και φόβο που μεταδίδονται στο παιδί σας. Αν εσείς είστε αισιόδοξοι για την αλλαγή, αν την αντιμετωπίζετε ως μια ευκαιρία για άνοιγμα νέων δυνατοτήτων, τότε αυτή η οπτική θα διαμορφώσει ως ένα μεγάλο βαθμό και την οπτική του γιου σας για την αλλαγή.
Σας προτείνω τέλος, να διαβάσετε προηγούμενα σχετικά άρθρα μου στο efiveia.gr:
«Ναι στην ενθάρρυνση, όχι στην πίεση»
«Ο γιος μου έχει αρνητική διάθεση απέναντι στο σχολείο…»
«Δε θέλω η κόρη μου να χαραμίσει το μέλλον της…»
« Η κόρη μου αδιαφορεί εντελώς για το σχολείο»
“Με ποιον τρόπο να την κάνω να γυρίσει πάλι στο διάβασμα;”
«Από μαθητής άριστος, στην εφηβεία δείχνει αδιαφορία και θέλει να πάει σε ΕΠΑΛ!”