Πώς να βελτιώσετε τη σχέση με το έφηβο παιδί σας (Μέρος Β’) – Η χημεία της εμπιστοσύνης

Γράφει στο efiveia.gr η Φιλόλογος – Life Coach Κλεονίκη Πανταζή

Στο μέρος Α μιλήσαμε για τον ρόλο των ορμονών στο σώμα, στη διάθεση και στη σκέψη των ανθρώπων. Μια οικογένεια με συναισθηματικούς δεσμούς μεταξύ των μελών της παράγει ωκυτοκίνη, το χημικό συστατικό της εμπιστοσύνης, με αποτέλεσμα να δημιουργείται η αρμονία και η κατανόηση μεταξύ τους. Αυτό δημιουργεί το συναίσθημα της χαράς, της ασφάλειας, της αισιοδοξίας και φυσικά αποτελεί και μια βασική προϋπόθεση της καλής υγείας της οικογένειας! Από την άλλη πλευρά, τα επίπεδα της κορτιζόλης μειώνονται, με αποτέλεσμα να είναι περιορισμένες οι εκφράσεις θυμού. Η ντοπαμίνη λειτουργεί για να εκπληρωθούν οι στόχοι των παιδιών και των γονέων καθώς και να εκπληρωθεί η ανταπόδοση μεταξύ τους . Έτσι δημιουργείται ένας ενθουσιασμός και φυσικά πρόοδος και εξέλιξη σε όλα τα επίπεδα.

Βασικός παράγοντας της παραπάνω συνθήκης είναι η χημεία της εμπιστοσύνης που υπάρχει ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά, αλλά και μεταξύ των αδελφών.

Η εμπιστοσύνη έχει θετική επίδραση στις προσωπικές σχέσεις του ζευγαριού/ γονέων αλλά και των γονέων με τα παιδιά τους. Οι κοινές εμπειρίες και ο ποιοτικός χρόνος μεταξύ γονέων και έφηβων παιδιών δημιουργούν ισχυρούς δεσμούς, ανθεκτικούς στο πέρασμα των χρόνων.

Αποφεύγουμε τις αυθόρμητες αντιδράσεις, τις απερίσκεπτες κρίσεις και την παρορμητική συμπεριφορά. Πόσο μπορεί ένας έφηβος να υπολογίσει τη γνώμη του γονέα, αν αυτός δεν είναι συνειδητός σε όσα λέει και πράττει;

Έχετε σκεφτεί με πόση αγωνία τα παιδιά περιμένουν μια υπεύθυνη γνώμη κι όχι μια απερίσκεπτη κριτική; Συνήθως οι γονείς επικεντρώνονται στην κριτική κι όχι στο πώς θα διορθωθεί μια συμπεριφορά του εφήβου ή μια κατάσταση. Αυτό οδηγεί στην έλλειψη αυτοσεβασμού του εφήβου, στον θυμό και κάποιες φορές στην απόρριψη του γονέα.

Μπορεί λοιπόν να καλλιεργηθεί αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ γονέων και έφηβων παιδιών;

Μπορούμε να δημιουργήσουμε συμπεριφορά που χτίζει την εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών της οικογένειας.

• Είμαστε πάντα ανοικτοί και περίεργοι για τις εμπειρίες των παιδιών μας.
• Διατυπώνουμε ανοικτές ερωτήσεις και ακούμε προσεκτικά όσα μας λένε.
• Αν δεν κατανοούμε αυτό μας λένε, κάνουμε την ερώτηση: Δηλαδή;
• Μοιράζομαι τις εμπειρίες μου με το έφηβο παιδί μου. Λέω όσα χρειάζεται ο έφηβος να ξέρει για τη ζωή μου, ώστε να με γνωρίσει και να με κατανοεί.
• Είμαστε πάντα ειλικρινείς και αυθεντικοί.
• Διαχειριζόμαστε τις προσδοκίες που έχουμε για τους εφήβους μας.
• Ζητάμε συγγνώμη, αν έχουμε κάνει λάθος.
• Συγχωρούμε όταν τα έφηβα παιδιά μας αναγνωρίζουν το λάθος τους και ζητούν συγγνώμη.
• Αποδεικνύουμε ότι νοιαζόμαστε για το καλό των παιδιών μας.

Η εμπιστοσύνη είναι η πίστη μας απέναντι στην αξία του εαυτού μας και στην αξία των ανθρώπων που αγαπάμε και νοιαζόμαστε. Χωρίς εμπιστοσύνη η ζωή γίνεται μηχανική και ασυνείδητη. Αξίζει να επενδύσουμε στην καλλιέργεια της εμπιστοσύνης με τα παιδιά μας για ένα εποικοδομητικό και ήρεμο παρόν και ένα αισιόδοξο μέλλον!