efiveia.gr
Ερωτήματα αναγνωστών

“Πώς να προστατέψω το παιδί μου από τον αυτοτραυματισμό και τις κακές επιρροές;”

"Πώς να προστατέψω το παιδί μου από τον αυτοτραυματισμό και τις κακές επιρροές;"

Ερώτημα αναγνώστριας

Είμαστε μια κλασσική Ελληνική οικογένεια που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με πάρα πολύ αγάπη αλλά πολλές φορές γινόμαστε και  υπερπροστατευτικοί…..ειδικά  εγώ ως μητέρα.

Ποτέ δεν έχουμε αντιμετωπίσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα με τα παιδιά μας, οι καυγάδες μας είναι κυρίως για την υπερβολική χρήση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών από τον γιό μας και για την υπερβολική χρήση του κινητού από την κόρη μας.

Το τελευταίο διάστημα όμως παρατηρώ ότι η συμπεριφορά της κόρης μου έχει γίνει αρκετά εριστική, συνέχεια μιλάει με τους φίλους της στο κινητό και την ώρα της τηλεκπαίδευσης.

Όποτε πάω να την πλησιάσω για να συζητήσουμε με αποφεύγει και μου μιλάει απότομα. Αναγνωρίζω ότι έχω φταίξει και εγώ γιατί την έχω πιέσει με το θέμα του διαβάσματος και πολλές φορές έχω ξεφύγει και της έχω μιλήσει με νεύρα και φωνές.

Αυτό που με έχει θορυβήσει με το παιδί μου όμως, είναι ότι τυχαία είδα κάποια σημάδια στο εσωτερικό του καρπού της. Μετά από συζήτηση (με το ζόρι) μου εκμυστηρεύτηκε ότι τα έκανε με το ξυράφι του ξυρίσματος ,επειδή  ήθελε μου είπε  να μετατρέψει τον εσωτερικό πόνο που ένιωθε σε σωματικό πόνο,(δεν ήταν βαθύ κόψιμο ήταν σαν γρατζουνιές). Κράτησα φυσικά την ψυχραιμία μου και προσπάθησα να καταλάβω τί συμβαίνει στο  παιδί μου και για ποιό λόγο έφτασε σε αυτό το σημείο και δεν ήρθε να μου μιλήσει. Η απάντηση ήταν ότι δεν με εμπιστεύεται πια γιατί λέει ότι ό,τι και να της πω “φρικάρω”.

Επίσης μετά από συνεχείς προσπάθειες που έκανα όταν έβλεπα το παιδί μου λυπημένο, μου είπε τελικά ότι έχει δοκιμάσει και τσιγάρο και ότι είναι πιεσμένη και για τα μαθήματα που τα έχει αφήσει πίσω και ότι δεν της αρέσει η εξωτερική της εμφάνιση (είναι αντικειμενικά πολύ όμορφη) και γενικά δεν της αρέσει η ζωή της και δεν την νοιάζει και να πεθάνει μου είπε. Ειδικά με το τελευταίο που άκουσα δεν πίστευα στα αυτιά μου και ένιωσα ανεπαρκής σαν μητέρα και ότι εγώ έχω κάνει κάτι λάθος για να νιώθει έτσι το παιδί μου!!!

Αυτό που φοβάμαι είναι μήπως γίνω υπερβολική από την αγωνία  μου μην βγει έξω και καπνίσει ή μήπως αυτοτραυματιστεί ξανά και φέρω αντίθετα αποτελέσματα αντί να την προστατέψω!

Οι παρέες της να σας ενημερώσω ότι δεν είναι ότι καλύτερο. Εκτός από την κολλητή της φίλη που είναι καλό παιδί και έχω γνωρίσει και την μητέρα της, κάνει παρέα και με ένα κορίτσι που καπνίζει  και γενικά η συμπεριφορά του είναι  προκλητική!

Δεν ξέρω πια γιατί ακριβώς πρέπει να ανησυχώ και γιατί όχι!

Δεν ξέρω πως να αποτρέψω το παιδί μου από κακές επιρροές.

Δεν ξέρω γιατί το παιδί μου νιώθει μέσα του κάποιες φορές απογοήτευση και άλλες φορές είναι χαρούμενη.

Τί να κάνω για να βοηθήσω το παιδί μου?

Μήπως μπορεί να μιλήσει με έναν ψυχολόγο που θα την βοηθήσει καλύτερα από ότι εγώ;


Απαντά η Δρ. Αναπτυξιακής Ψυχολογίας – Ψυχοθεραπεύτρια Ευφροσύνη Αλεβίζου  

Είναι πολλά τα ζητήματα που ανοίγονται μέσα από την αφήγησή σας. Θα προσπαθήσω να σας βοηθήσω να επικεντρώσετε σε αυτά, τόσο ξεχωριστά, όσο και σε συνδυασμό με στόχο να βρείτε την καλύτερη δυνατή προσέγγιση για την οικογένειά σας.

Η αφήγησή σας μεταφέρει έντονο αίσθημα ευθύνης για τα παιδιά σας και ταυτόχρονα έντονο άγχος, φόβο  και ενοχή. Θα επικεντρωθούμε λοιπόν πρώτα σε εσάς και στα δικά σας συναισθήματα για τη ζωή της κόρης σας και της οικογένειάς σας, για  τις διεκδικήσεις της εφηβείας όπως αναδύονται και για το αίσθημα επάρκειάς σας ως προς τον γονεϊκό σας ρόλο. Αυτό που χρειάζεται κατά τη γνώμη μου είναι να βρείτε τρόπους να ισορροπήσετε ανάμεσα στην ανάγκη για προστασία των παιδιών σας και στην ταυτόχρονη ενθάρρυνση της έκφρασης του δικού τους κόσμου. Τα παιδιά και οι έφηβοι χρειάζονται προστασία φυσικά, αλλά – όπως διαπιστώνετε και εσείς – δεν χρειάζονται σε καμία περίπτωση υπερπροστασία.

Η υπερπροστασία στερεί από τους εφήβους τη δυνατότητα να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και να επιβεβαιώσουν το αίσθημα της  προσωπικής τους επάρκειας. Τους στερεί την ευκαιρία για πρωτοβουλίες, για ανάληψη ευθύνης, για σταδιακή διαχείριση της αυτονομίας, της ιδιωτικότητας, της προσωπικής έκφρασης και διαφοροποίησης που έχουν ανάγκη να βιώσουν στην πορεία τους προς την ενηλικίωση. Η υπερπροστασία οδηγεί είτε σε δυσκολία του εφήβου να κατακτήσει αναπτυξιακά ορόσημα σε συναισθηματικό και κοινωνικό επίπεδο, είτε σε θυμό και αντιδραστικότητα που εκφράζεται συχνά με ακραίες και αυτοκαταστροφικές εκδηλώσεις στη συμπεριφορά.

Χρειάζεται λοιπόν να διαχειριστείτε τους φόβους σας προκειμένου να μπορέσετε να δώσετε στα παιδιά σας τον χώρο που έχουν ανάγκη. Δεν μπορείτε να αναλάβετε πρωτοβουλίες αντί για την κόρη σας, δεν μπορείτε να την προστατεύσετε από κάθε αρνητική εμπειρία. Μπορείτε όμως να της μάθετε να κρίνει και να επιλέγει για τον εαυτό της. Στην πορεία της προς την ενηλικίωση η κόρη σας θα πειραματιστεί με παρέες και συμπεριφορές, θα κάνει λάθος στις επιλογές της, θα επανορθώσει και θα ανοιχτεί σε νέες εμπειρίες. Το ζητούμενο είναι να αισθάνεται ότι υπάρχει το περιθώριο να σας ανοιχτεί για τα ζητήματα που την απασχολούν χωρίς να εισπράξει κριτική και αποδοκιμασία. Στο ζήτημα της παρέας, κατά κανόνα οι απαγορεύσεις δεν λειτουργούν. Ούτε φυσικά και λειτουργεί το να εκφραζόμαστε αποδοκιμαστικά και μειωτικά για τους φίλους των εφήβων. (efiveia.gr: «Πώς θα μπορούσε κανείς να ξεκόψει ένα 15χρονο αγόρι από μια παρέα φίλων που έχει αποδειχτεί κακή για τους γονείς;»)  Μέσα από όρους ανοιχτής επικοινωνίας μπορούμε να συζητήσουμε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μας για συμπεριφορές που δεν εγκρίνουμε επειδή θεωρούμε ότι θέτουν το παιδί μας σε κίνδυνο. Αν το παιδί μας, μας αισθάνεται δίπλα του ως συμμάχους, τότε θα ακούσει το μήνυμά μας και θα το λάβει υπόψη του. Αν βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση όμως και σε αποξένωση, τότε η κάθε απόπειρα για προσέγγιση θα εκλαμβάνεται ως αναμέτρηση δυνάμεων και είναι πιθανόν να φέρνει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αυτό ακριβώς έχει συμβεί και στην δική σας επικοινωνία με την κόρη σας με αποτέλεσμα στην παρούσα φάση να είναι εριστική και να μην σας εμπιστεύεται.

Το γεγονός  ότι διαπιστώνετε την τάση σας για υπερπροστασία είναι πολύ θετικό. Σας υπενθυμίζω ότι αν έχουμε επίγνωση μιας κατάστασης, τότε μπορούμε και να την αλλάξουμε μέσα από τις επιλογές μας.

Η κόρη σας σε αυτή τη φάση της ζωής της φαίνεται πως βιώνει έντονα συναισθήματα τα οποία δυσκολεύεται να διαχειριστεί με λειτουργικούς και θετικούς τρόπους. Ταυτόχρονα δεν είναι συνδεδεμένη μαζί σας με τρόπους που να της δίνουν την υποστήριξη και την οριοθέτηση που έχει ανάγκη.

Το πρώτο βήμα λοιπόν που οφείλετε να κάνετε είναι κατά τη γνώμη μου η απόπειρα για αποκατάσταση της ανοιχτής και θετικής επικοινωνίας με το παιδί σας. Για να μπορέσετε όμως να κάνετε αυτό το βήμα, η απαραίτητη προϋπόθεση -στην οποία ήδη αναφέρθηκα – είναι να αναγνωρίσετε και να αποδεχθείτε τα συναισθήματά σας, να αναγνωρίσετε τη στάση σας απέναντι στο μεγάλωμα των παιδιών σας και να αναγνωρίσετε ακόμα την αναγκαιότητα για αλλαγή σε κάποιες από τις επιλογές σας. Με απλά λόγια, πρέπει να βρείτε τον τρόπο να ξαναπλησιάσετε το παιδί σας. Να σας νιώσει ως σύμμαχο στο μεγάλωμά της και στο άνοιγμά της στον κόσμο εκτός οικογένειας. Πιστεύω πως είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι αναγνωρίζετε την υπερβολή στις αντιδράσεις σας και τους άστοχους επικοινωνιακούς σας χειρισμούς που συνέβαλαν στην απομάκρυνση της κόρης σας και στην διακοπή της επικοινωνίας σας. Σε όλους τους γονείς έχει συμβεί να χάνουν τον έλεγχο και να εκφράζονται με τρόπους που δεν ευνοούν την θετική επικοινωνία στην οικογένεια. Το ζητούμενο δεν είναι να είμαστε πάντα ήρεμοι και θετικοί. Το ζητούμενο είναι να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να τα επανορθώνουμε έτσι ώστε να διατηρούμε τη σύνδεσή μας με τα παιδιά μας. (efiveia.gr: «Όταν οι γονείς χάνουν τον έλεγχο»)

Όσο για τις μεταπτώσεις στη διάθεση, πρέπει να γνωρίζετε ότι -ως ένα βαθμό- είναι μια αναμενόμενη διάσταση της εφηβείας. Για τις ενδείξεις που θα πρέπει να σας ανησυχήσουν μπορείτε να διαβάσετε στο efiveia.gr: «Κυκλοθυμικότητα και εναλλαγές στη διάθεση: Τι συμβαίνει στον έφηβο και πώς θα το διαχειριστούμε;»

Για τον αυτοτραυματισμό ως μηχανισμό διαχείρισης συναισθηματικών δυσκολιών οφείλετε να ενημερωθείτε (efiveia.gr: «Αυτοτραυματισμός στην εφηβεία») προκειμένου να μπορέσετε να κατανοήσετε τι συμβαίνει στον εσωτερικό κόσμο του παιδιού σας και τι είδους συναισθηματικό μήνυμα σας στέλνει μέσα από την αυτοκαταστροφική της συμπεριφορά. Σε επίπεδο όμως αντιμετώπισης θα πρέπει να εμπιστευθείτε τον ειδικό της ψυχικής υγείας. Ο αυτοτραυματισμός δεν είναι ζήτημα που μπορούν να διαχειριστούν οι γονείς χωρίς την βοήθεια του ειδικού. Χρειάζεστε την βοήθεια του ειδικού, ως γονείς και ως οικογένεια και φυσικά χρειάζεται την βοήθεια του ειδικού και η κόρη σας.

Μην ξεχνάτε ότι χρειάζεστε και εσείς φροντίδα προκειμένου να μπορέσετε να φροντίσετε το παιδί σας. Ο ψυχολόγος θα σας βοηθήσει να εκφράσετε και να διαχειριστείτε τα συναισθήματά σας έτσι ώστε να μην προσεγγίζετε το παιδί σας ούτε μέσα από το πρίσμα της ενοχής, ούτε μέσα από το πρίσμα της αποδοκιμασίας. Θα σας κατευθύνει στην προσπάθειά σας να αποκαταστήσετε την επικοινωνία και τη σύνδεσή σας με το παιδί σας. Ο ψυχολόγος θα εκτιμήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης, και θα σχεδιάσει μαζί με την κόρη σας εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης και έκφρασης συναισθημάτων.

Ο δικός σας ρόλος δεν είναι να βοηθήσετε την κόρη σας να διακόψει τον αυτοτραυματισμό. Αυτός είναι ο ρόλος του ψυχολόγου. Αυτό που χρειάζεται να κάνετε εσείς είναι να πείσετε την κόρη σας -λειτουργώντας ως πρότυπο – ότι η αναζήτηση βοήθειας δεν είναι ένδειξη αδυναμίας και εξάρτησης, αλλά βήμα προς την αυτονομία, την επάρκεια και την συναισθηματική ισορροπία μέσα από επίγνωση των επιλογών που μας αφορούν. Μιλήστε στο παιδί σας απλά και ειλικρινά. Εκθέστε της τις ανησυχίες σας και τους προβληματισμούς σας χωρίς να την κατηγορείτε και χωρίς να κατηγορείτε τον εαυτό σας. Ρωτήστε την τι θα ήθελε η ίδια να αλλάξει.

Από την εμπειρία μου γνωρίζω ότι οι έφηβοι συνήθως έχουν το κίνητρο να σταματήσουν αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές γιατί και για τους ίδιους είναι σημαντικό να αποκτήσουν έλεγχο της ζωής τους με θετικούς και δημιουργικούς τρόπους. Αυτός ακριβώς είναι και ο ρόλος του ψυχολόγου. Επικοινωνήστε άμεσα με ψυχολόγο και ενημερώστε την κόρη σας για την πρωτοβουλία σας αυτή. Είμαι αισιόδοξη ως προς την έκβαση γιατί σε οικογένειες όπου υπάρχει η φροντίδα και η διάθεση για συνεννόηση που περιγράφετε, η κατάλληλη υποστήριξη βοηθά τους γονείς να ξαναβρούν το αίσθημα επάρκειας στο ρόλο τους και τους εφήβους να προσανατολιστούν προς θετικές επιλογές.

Διαβάστε επίσης:

Φοβάμαι ότι η κόρη μου θα πληγωθεί ξανά από τη σχέση της και δεν ξέρω αν πρέπει να μιλήσω στον σύζυγό μου

Ευφροσύνη Αλεβίζου

Το τελευταίο διάστημα αντιμετωπίζουμε πρόβλημα συμπεριφοράς με την κόρη μου

Ευφροσύνη Αλεβίζου

Τι πρέπει να κάνω ώστε η έφηβη αδελφή μου να μην επηρεάζεται από το αγόρι της, χωρίς ωστόσο να χάσω την εμπιστοσύνη που μου έχει;

Ευφροσύνη Αλεβίζου

Τα παιδιά μου παίζουν συνέχεια με το PlayStation!

efiveia.gr

Τα παιδιά μου ολοένα και απομακρύνονται…

Ευφροσύνη Αλεβίζου

Τα έφηβα παιδιά μου τσακώνονται συνέχεια…

Ευφροσύνη Αλεβίζου

Αφήστε σχόλιο

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com