“Οι φίλες της κόρης μου την απομάκρυναν και αυτό την πληγώνει”

Ερώτημα αναγνώστριας

Καλησπέρα. Έχω μια κόρη 14 ετών που γενικά είναι πολύ ήρεμη, δεν δημιουργεί εντάσεις και της αρέσουν τα ήσυχα παιχνίδια. Ακόμη και τώρα παίζει με τις κούκλες της.

Η κόρη μου μεγάλωσε με την Α. Ένα χρόνο μικρότερη στην γειτονιά. Όπως και με την Χ. ίδιας ηλικίας.

Στο δημοτικό πολλές φορές έπαιζε μόνη της, δεν την πείραζε. Δέθηκε λίγο παραπάνω με την Α. και ήταν μαζί στα διαλείμματα.

Από την 1η γυμνασίου άρχισε να κάνει παρέα με την Ε.( Πιο δυναμική, ήθελε να έχει τα βλέμματα επάνω της) Πήγαιναν μαζί σχολείο, κάθονταν μαζί όλα καλά.

Με την Α. συνέχιζαν παρέα στην γειτονιά και στα σπίτια.

Την 2α γυμνασίου εντάχθηκε στην παρέα και η Α.Η κόρη μου επειδή είναι κοινωνική κανόνιζε και μιλούσαν όλες μαζί μέσω ΥΠ, στα διαλείμματα μαζί, σχολείο μαζί. Άρχισε η Ε. να έρχεται και στην γειτονιά και να παίζουν όλες μαζί. συν την Χ.

Άρχιζε λοιπόν να εντοπίζει ότι αυτές οι δύο μιλούσαν κρυφά μπροστά της. Αυτό την πλήγωνε.

Πριν ένα μήνα, πρόσβαλαν την κόρη μου, που δεν είχε χρήματα να πάρει απ’ τα πατατάκια τους. Η κόρη μου παρεξηγήθηκε και απομακρύνθηκε.

Άρχισαν λοιπόν οι Ε. η Α. και η Χ. να κάνουν παρέα, να μην φωνάζουν την κόρη μου και πολλές φορές να βρίσκονται στο σπίτι της Α. που είναι απέναντι από εμάς. Η Χ. εν το μεταξύ είπε σε έναν φίλο της κόρης μου ότι είναι πολύ κακός χαρακτήρας και δεν είναι αυτό που φαίνεται. Παιδιά που μεγάλωσαν μαζί!!!

Να φανταστείτε κανόνισαν να πάνε το πρωί σχολείο, χωρίς να περάσουν να πάρουν την κόρη μου, αφού ήταν πάντα το σημείο της διαδρομής.

Εγώ εκεί τις μάλωσα γενικά και είπα πως πρέπει να τα βρουν όλες μαζί και να λύσουν την παρεξήγηση.

Δεν έχω δει βελτίωση όμως.

Η κόρη μου λέει ότι δεν την νοιάζει, κάνει παρέα και με άλλα κορίτσια.

Αλλά χθες την είδα να κοιτάζει τις φωτογραφίες που είχαν μαζί και μετά από κουβέντα, έβαλε τα κλάματα, μου είπε ότι μήπως αυτή φταίει για ότι συνέβη, γιατί να μην την έχουν ζητήσει συγγνώμη, γιατί να κάνει πάντα αυτή πίσω. Της λέω να μιλήσει στην Α. αλλά δεν θέλει. Είναι πολύ πληγωμένη.

Εγώ προσπαθώ να της τονώσω την αυτοπεποίθηση. Της λέω πόσο καλός χαρακτήρας είναι και της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.

Τι να κάνω?? πονάω πολύ που την βλέπω έτσι.

Γελάει και χαίρεται, αλλά η καρδιά της έσπασε.

Ευχαριστώ πολύ και ελπίζω να μην σας μπέρδεψα.

---

Απαντά η Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια Αθηνά Μπερδεμπέ

Αγαπητή αναγνώστρια,

Από τα γραφόμενά σας αντιλαμβάνομαι την ανησυχία και την ανάγκη σας να βοηθήσετε την κόρη σας να διαχειριστεί όσα έχουν προκύψει με τις φίλες της. Η έντονη διάθεσή σας να την βοηθήσετε φαίνεται και από την ενέργειά σας να παρέμβετε και να ζητήσετε από τις φίλες της κόρης σας να αποκαταστήσουν τη σχέση μαζί της, χωρίς όμως να διευκρινίζετε αν αυτό το είχατε συζητήσει μαζί της εκ των προτέρων και αν είχε συμφωνήσει με την ιδέα σας.

Η αποκοπή της κόρης σας από την ευρύτερη παρέα φίλων βιώνεται από αυτήν ως μια απώλεια και είναι φυσιολογικό να αισθάνεται λύπη, πόνο και ενοχές (κάτι δεν έχω κάνει σωστά). Στο σημείο αυτό σημειώνω, ότι η απώλεια είναι ένα αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής μας και η θλίψη είναι η φυσική μας αντίδραση στο τραύμα της απώλειας. Οι έφηβοι, ειδικά, καλούνται να διαχειριστούν τόσο συμβολικές, όσο και πραγματικές απώλειες όπως είναι ο θάνατος κάποιου γονέα / συγγενούς / φίλου, ο τερματισμός κάποιας φιλικής / συναισθηματικής σχέσης, η απώλεια της καλής υγείας, ο θάνατος ενός κατοικίδιου, η φθορά/απώλεια ενός αγαπημένου αντικειμένου, κ.α.

Προκειμένου να τη βοηθήσετε να διαχειριστεί τη θλίψη της, καλό είναι να την ενθαρρύνετε να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματά της, να τα εκφράζει και να μιλάει ανοιχτά για την απώλειά της. Επίσης, καλό είναι να μην υποβιβάσετε τη σημασία του γεγονότος με φράσεις όπως «Δεν πειράζει, μην ασχολείσαι, αυτές χάνουν, δεν αξίζουν την παρέα σου, κ.α.», καθώς για την κόρη σας ακούγεται να είναι ένα σημαντικό και επώδυνο γεγονός, αφού όπως αναφέρετε «γελάει και χαίρεται, αλλά η καρδιά της έσπασε». Τέλος, δεν έχει νόημα να ορίσετε εσείς ή κάποιος άλλος πόσο χρόνο χρειάζεται να πενθήσει για τη συγκεκριμένη απώλεια, αλλά καλό είναι να το κάνει στο δικό της χρόνο.

Ένα άλλο σημαντικό θέμα που σχετίζεται με την στάση των φίλων της και επιδρά στην ψυχολογία της κόρης σας είναι η κοινωνική απόρριψη, η οποία συμβαίνει όταν ένα άτομο εσκεμμένα αποκλείεται από μια κοινωνική σχέση/αλληλεπίδραση. Η απόρριψη μπορεί να πάρει ενεργητική μορφή (πειράγματα, γελοιοποίηση, εκφοβισμό), ή να έχει παθητική μορφή (κάποιος απλά αγνοεί το άτομο). Η εμπειρία της κοινωνικής απόρριψης μπορεί να οδηγήσει στη μοναξιά, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, την επιθετικότητα και την κατάθλιψη. Οι έρευνες δείχνουν πως οι έφηβοι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην κοινωνική απόρριψη σε σύγκριση με τους ενήλικες ή τα μικρότερα παιδιά και τη βρίσκουν ως μια πολύ στρεσογόνα εμπειρία.

Ωστόσο, χρειάζεται να θυμάστε ότι ακόμα και αν η συναναστροφή με συνομηλίκους αυξάνει την πιθανότητα απόρριψης, οι φιλίες με τους συνομηλίκους είναι αυτές που παρέχουν μια υποστηρικτική διέξοδο για τους εφήβους! Γι’ αυτό και είναι θεμιτό να την ενθαρρύνετε να διατηρήσει τις νέες φιλίες που έχει δημιουργήσει και να επενδύσει σε αυτές. Αν η ίδια αισθανθεί ότι θέλει να προσπαθήσει να προσεγγίσει τις Α., Χ. και την Ε. κάποια στιγμή στο μέλλον, θα το κάνει με δική της πρωτοβουλία και εφόσον κρίνει ότι θέλει να τις εντάξει ξανά στη ζωή της.

Τέλος, πολύ σωστά προσπαθείτε να τονώσετε την αυτοπεποίθηση της κόρης σας, καθώς είναι πιθανό να έχει πληγεί μετά την απόρριψη των φίλων της. Η δική σας συνδρομή είναι ουσιώδης, όπως και των υπόλοιπων μελών της οικογένειας, στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης της κόρης σας (μπορείτε να ενημερωθείτε περαιτέρω γι’ αυτό το θέμα εδώ). Ας μην ξεχνάτε ότι οι γονείς ασκούν ακόμα μεγάλη επιρροή στο συναισθηματικό κόσμο των εφήβων, στην υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητας και της ταυτότητάς τους, καθώς και στην μελλοντική πορεία που θα ακολουθήσουν ως ενήλικες, έστω κι αν οι έφηβοι επιλέγουν να περνούν περισσότερο χρόνο με άτομα της ηλικίας τους.