Γράφει στο efiveia.gr η Αλεξία
Με λένε Αλεξία και είμαι η μαμά ενός αγοριού που πολύ σύντομα θα μπει στην εφηβεία. Διαβάζοντας τα άρθρα σας όλο αυτό τον καιρό, δεν έχω παρά να πω ότι οι συμβουλές που δίνονται είναι εξαιρετικές. Όχι γιατί είμαι ειδική στην ψυχολογία, αλλά διότι με γυρίζουν πολύ πίσω και με κάνουν να αντιληφθώ τι έκαναν οι δικοί μου γονείς στην εφηβεία μου, η οποία κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν και μάλιστα κράτησε μέχρι και τα φοιτητικά μου χρόνια.
Θα πάρω τα πράγματα από την αρχή.
Σπούδασα μακριά από το σπίτι μου και αυτό μου έδωσε περισσότερες ευκαιρίες να πέσω σε «παγίδες», όπως το κάπνισμα, τα ναρκωτικά και τις «κακές» παρέες. Μου πρόσφεραν πολλές φορές τσιγάρα και ουσίες, άρα μου δόθηκε και αρκετές φορές η ευκαιρία να δεχτώ να πάρω.
Παρόλο όμως που ήμουν έφηβη και «μέσα σε όλα», δεν δοκίμασα ποτέ. Γιατί; Διότι ήξερα ότι θα έκανα λάθος αν έπαιρνα αυτή την κατεύθυνση. Αυτό οφειλόταν στους γονείς μου και το αντιλαμβάνομαι τώρα που διαβάζω τις συμβουλές των ειδικών στο efiveia.gr. Ό,τι ακριβώς αναφέρουν οι συμβουλές, έτσι με αντιμετώπισαν οι γονείς μου. Μου έδιναν απαντήσεις και μου έδειχναν δρόμους αλλά και τις επιπτώσεις του καθενός.
Από μικρή θυμάμαι ότι μου μιλούσαν σαν να ήμουν μεγάλη. Με πληροφόρησαν πολύ καλά για το κάπνισμα, το σεξ και ό,τι άλλο επρόκειτο να συναντήσω στο μέλλον. Μέχρι που η μητέρα μου όταν της ζήτησα να καπνίσω, αντί να φέρει αντίρρηση, μου έδωσε ένα τσιγάρο, εξηγώντας μου πώς να το κάνω ακριβώς. Ήμουν πολύ μικρή όμως και πνίγηκα! Και το ήξερε ότι θα συνέβαινε αυτό. Από τότε δεν ξαναδοκίμασα…
Δεν υπονοώ φυσικά να κάνουν και οι υπόλοιποι γονείς το ίδιο. Η αντίδραση κάθε φορά μπορεί να είναι διαφορετική, κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Αυτή τη διαφορετικότητα αν βρει ο κάθε γονιός, μπορεί να επινοήσει αντίστοιχα «κόλπα» ώστε να διδάξει το παιδί του μέσα από αυτά.
Αυτό που πιστεύω ότι «δούλεψε» σε μένα ήταν η εμπιστοσύνη που μου έδειχναν και την οποία δεν ήθελα να κλονίσω. Ήμουν ατίθαση, αλλά ήξερα τα όριά μου. Ήξερα τις επιπτώσεις της κάθε πράξης μου γιατί ήμουν από πριν πληροφορημένη.
Σήμερα, προσπαθώ να κάνω το ίδιο στον γιο μου. Του μιλάω για τα πάντα και λύνω οποιαδήποτε απορία έχει, με ειλικρίνεια και απλότητα. Αν θέλει να κάνει κάτι που δεν είναι σωστό, του εξηγώ τις επιπτώσεις που θα έχει στην περίπτωση που θα το κάνει σωστά και στην περίπτωση που δεν το κάνει. Μετά τον αφήνω να αποφασίσει μόνος του. Αυτή η συμπεριφορά δείχνει ότι του έχω εμπιστοσύνη και σπάνια θα «πέσει» σε λάθος. Διότι γνωρίζει ότι του έχω πει την αλήθεια για το τι επιπτώσεις θα έχει και ξέρει ότι θα τις υποστεί.
Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι σκληρή. Κάθε άλλο. Δημιουργείται μία σχέση εμπιστοσύνης και αλληλοκατανόησης. Λάθη θα γίνουν. Όμως σίγουρα δεν θα είναι ανεπανόρθωτα. Διότι ξεκινώντας από μικρή ηλικία, αυτά που θέλει να κάνει το παιδί δεν είναι και τόσο τραγικά. Άντε να φορέσει ένα ρούχο με το οποίο θα κρυώνει. Όταν όμως φτάσει στην εφηβεία, εκεί οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι και καλό είναι όλοι να είναι προετοιμασμένοι να τους αποφύγουν.
Δεν θέλω να κουράσω. Απλά να υπενθυμίσω να μην ξεχνάμε και τη δική μας εφηβεία. Λάβετε υπόψη ότι τα πράγματα πλέον είναι πιο σκληρά εκεί έξω, άρα θα πρέπει με κάποιον τρόπο να προστατέψουμε τα παιδιά μας. Τουλάχιστον αν ακολουθούμε τις συμβουλές των ειδικών, έχουμε πολλές πιθανότητες να καταφέρουμε πράγματα που θα προστατέψουν τα παιδιά.
Εξάλλου, τα παιδιά είναι όλη μας η ζωή, έτσι δεν είναι;
Ευχαριστώ.