“Ο γιος μου παράτησε τις σπουδές του και πήγε να μείνει με τον πατέρα του…”

Ερώτημα αναγνώστριας

Μόλις ο γιος μου έκλεισε τα 18 παράτησε τις σπουδές του και πήγε να μείνει με τον πατέρα του. Μαζί μου δεν θέλει επαφές, καθώς ό,τι και να πω τον εκνευρίζει. Αυτόν και τον δίδυμο αδελφό του τους μεγάλωσα μόνη μου. Νιώθω ότι με πετάει από την ζωή του και αυτό πονάει πολύ. 

---

Απαντά η Δρ. Αναπτυξιακής Ψυχολογίας-Ψυχοθεραπεύτρια Ευφροσύνη Αλεβίζου  

Θα χρειαζόμουν πολύ περισσότερα στοιχεία για την οικογένειά σας, τη σχέση σας με τα παιδιά σας, αλλά και στοιχεία από το ατομικό ιστορικό του γιου σας προκειμένου να μπορέσω να κατανοήσω σε βάθος την κατάσταση που προκύπτει αυτή τη χρονική περίοδο. 

Δε μου είναι ξεκάθαρο για ποιον λόγο ο γιος σας εγκατέλειψε τις σπουδές του. Πώς  οδηγήθηκε στις σπουδές αυτές, με τι είδους  κίνητρο και τι απέγινε το κίνητρό του; Οι λόγοι για την παραίτησή του έχουν να κάνουν με ψυχοσυναισθηματικά αίτια ή με κάποιου είδους αδυναμία ανταπόκρισης ή έλλειψη ενδιαφέροντος; Επίσης, δε μου είναι ξεκάθαρο τι κάνει με τη ζωή του αυτή την περίοδο ο γιος σας. Με τι ασχολείται; Τι σχεδιάζει; Προς τα πού προσανατολίζεται ακαδημαϊκά και επαγγελματικά; Πώς είναι η ζωή του; Πώς νιώθει για τον εαυτό του; Είναι χαρούμενος, αισιόδοξος, ισορροπημένος; Ή μήπως είναι παγιδευμένος σε κάποιο φαύλο κύκλο αρνητικών συναισθημάτων, σκέψεων για το παρόν και το μέλλον και δυσλειτουργικών σχέσεων;  Έχετε εσείς η ίδια τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα; Αν ναι, τότε αυτά θα σας οδηγήσουν στο να κατανοήσετε την κίνηση του παιδιού σας. Αν όχι, τότε η σχέση σας έχει πολωθεί και χρειάζεται να επανασυνδεθείτε ώστε να μπορέσετε να πλησιάσετε τον κόσμο του.  

Πώς ήταν η μεταξύ σας σχέση και επικοινωνία μέχρι που έφυγε; Τι συνέβη και δυσκόλεψε την επικοινωνία σας σε βαθμό που ο γιος σας να θέλει να την διακόψει;  

Χωρίς αυτά τα στοιχεία μου είναι αδύνατο να κατανοήσω τα κίνητρα του γιου σας και τα βαθύτερα αίτια της κίνησής του να φύγει από εσάς. Αυτό που μπορώ να κάνω με τα λίγα στοιχεία που δίνετε, είναι αρχικά να συμμεριστώ τον συναισθηματικό πόνο που εκφράζετε και κατόπιν να σας προτείνω τρόπους για τη διαχείρισή του. Είναι φυσιολογικό, ως αποκλειστικό πρόσωπο φροντίδας των παιδιών σας, να νιώθετε προδομένη και αδικημένη από την στάση του γιου σας. Κατά τη γνώμη μου όμως δε θα πρέπει να αφήσετε αυτά τα συναισθήματα να καθοδηγήσουν τη σχέση σας με το παιδί σας. Δε χρειάζεται και δεν πρέπει να πάρετε τη στάση και την επιλογή του προσωπικά. Ακόμα και αν ο γιος σας έφυγε «επιδεικτικά», «για να σας πληγώσει», μη δίνετε σημασία σε αυτήν την παράμετρο. Αντίθετα, προσπαθήστε να κατανοήσετε το συναισθηματικό μήνυμα πίσω από την πράξη του. Τι θέλει να σας πει για το πώς αισθάνεται; Αν υπήρξε συγκρουσιακό ή απόμακρο κλίμα μεταξύ σας, μπορεί το παιδί σας να θεωρεί την απομάκρυνσή του ως τη μοναδική επιλογή στην παρούσα φάση. Εννοείται ότι δεν μπορείτε να τον φέρετε πίσω μέσω εξαναγκασμού και επίσης θα σας πρότεινα να μην του καλλιεργήσετε ενοχές. Δώστε του τον κυριολεκτικό και συναισθηματικό χώρο που χρειάζεται αυτήν την περίοδο και δώστε του επίσης την ευκαιρία να διαμορφώσει μια σχέση με τον πατέρα του. Μην πέσετε στην παγίδα να συγκρίνετε τη μεταξύ σας σχέση με τη σχέση με τον πατέρα του, ούτε στην παγίδα του ανταγωνισμού για την αγάπη και την αποδοχή του γιου σας. Η σκέψη ότι  «σας πετάει από τη ζωή του» είναι αναμενόμενο να σας δημιουργεί συναισθήματα πόνου και εγκατάλειψης. Δοκιμάστε λοιπόν να την αλλάξετε ώστε να νιώσετε καλύτερα. Αντί για το «με  πετάει από τη ζωή του», σκεφτείτε: «Ο γιος μου  χρειάζεται χώρο να ψάξει και να διαμορφώσει  την ταυτότητα, τα συναισθήματα τις σχέσεις του και τα σχέδιά του. Χρειάζεται να απομακρυνθεί ένα διάστημα από μένα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι με απορρίπτει ως πρόσωπο και ως μητέρα. Όταν είναι έτοιμος, θα επιστρέψει στη σχέση μας και μαζί θα διαμορφώσουμε μια ενήλικη σχέση σε νέες ισορροπίες. Όσο και αν με πονάει η απόφασή του, θα του δώσω τον χώρο που έχει ανάγκη, θα του πως πώς νιώθω χωρίς να τον κατηγορώ και χωρίς να τον κατακρίνω, χωρίς να τον κάνω να νιώθει ένοχος, θα του πω τη γνώμη μου για τις σπουδές και τις σκέψεις μου για το μέλλον του με υπομονή και χωρίς πίεση. Θα του δείξω μέσα από τη στάση μου ότι τον σέβομαι, τον εμπιστεύομαι και τον αγαπώ χωρίς όρους και ότι θα είμαι παρούσα και διαθέσιμη για όταν θελήσει να κάνουμε μια νέα απόπειρα να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον».  Φαντάζομαι ότι η αλλαγή αυτή που προτείνω στον εσωτερικό σας διάλογο, σας κάνει ήδη να αισθάνεστε πιο ήρεμη, ανακουφισμένη και αισιόδοξη. Αν όχι, αυτό σημαίνει ότι υπερισχύει ο θυμός σας και ο θυμός ποτέ δεν είναι καλός οδηγός στις σχέσεις μας. Διαχειριστείτε τον θυμό σας λοιπόν έτσι ώστε να αναδυθούν τα συναισθήματα φροντίδας για το παιδί σας.  

Τέλος, μην ξεχνάτε ότι η απομάκρυνση του γιου σας θα δώσει και σε εσάς την ίδια την ευκαιρία να επανεκτιμήσετε καταστάσεις, να διαχειριστείτε δύσκολα συναισθήματα και να επαναπροσεγγίσετε τη σύνδεση με το παιδί σας μέσα από νέες ισορροπίες.