“Μήπως στην προσπάθειά μας να υποστηρίξουμε τον έφηβο στις εξετάσεις, φαινόμαστε “υποχωρητικοί” στα μάτια του;”

Ερώτημα αναγνώστριας

Μήπως στην προσπάθειά μας να υποστηρίξουμε τον έφηβο για τις εξετάσεις των πανελληνίων, είμαστε πιο υποχωρητικοί και αυτό εκλαμβάνεται ως αδυναμία ή ένδειξη νίκης δικής τους ότι δεν τους ενδιαφέρει η γνώμη μας;

Απαντά η Ψυχολόγος Μαρία Σκαρλάτου

Αγαπητή αναγνώστρια,

Η περίοδος της προετοιμασίας των πανελληνίων είναι δύσκολη για όλη την οικογένεια. Ο έφηβος/η δίνει τον προσωπικό του αγώνα και η οικογένεια καλείται να υποστηρίξει την προσπάθεια κυρίως στο ψυχολογικό επίπεδο ενθαρρύνοντας και παρέχοντας ένα ήρεμο και σταθερό περιβάλλον. Απαιτητικό το έργο του γονιού αν λάβουμε υπόψη μας την παρούσα κατάσταση που λόγω covid γεμίζει με μεγαλύτερο άγχος γονείς και παιδιά.

Όταν ένας έφηβος βρίσκεται στην τρίτη λυκείου κι έχει μπει στη διαδικασία της προετοιμασίας των πανελληνίων, η αλήθεια είναι ότι δεν περιμένει από το γονιό να πιέσει ή να τον αναγκάσει να διαβάσει. Υπάρχουν έφηβοι που έχουν στόχο και προσπαθούν και έφηβοι που δεν διαβάζουν και δεν τους ενδιαφέρει να προσπαθήσουν. Στην πρώτη περίπτωση ο έφηβος ξέρει τι απαιτείται να κάνει, δεν χρειάζεται υπενθύμιση, στη δεύτερη ό,τι πίεση και να ασκήσει ο γονιός θα είναι χωρίς αποτέλεσμα. Δεν μπορεί να αναγκάσει ένα παιδί που δεν διαβάζει, που δεν έμαθε να δουλεύει συστηματικά, στην τελευταία τάξη του λυκείου να γίνει οργανωτικό, συνεπέστατο και υπεύθυνο.

Ακόμη σε αυτή την επίπονη προσπάθεια προετοιμασίας, οι έφηβοι έχουν την καθοδήγηση και την εποπτεία των καθηγητών τους, που έργο τους είναι να βοηθήσουν και να οργανώσουν με τον καλύτερο τρόπο αυτήν την προσπάθεια χρησιμοποιώντας τις γνώσεις τους και την εμπειρία τους ώστε να υπάρξει η επίτευξη των στόχων των μαθητών.

Το πρόγραμμα της τρίτης λυκείου σε συνδυασμό με τις ώρες των φροντιστηρίων είναι αρκετά πιεστικό από μόνο του. Δεν χρειάζονται οι μαθητές επιπλέον έναν γονιό να κάνει τον αστυνόμο. Χρειάζονται έναν γονιό συνεργάτη, υποστηρικτή, γιατί αυτήν τη χρονιά δοκιμάζονται οι αντοχές τους σε γνωστικό αλλά και σε ψυχολογικό επίπεδο. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε για υποχώρηση, αδυναμία ή ένδειξη νίκης.

Είναι καλό να έχουμε φροντίσει νωρίτερα να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αναλαμβάνουν ευθύνες αντίστοιχες τις ηλικίας τους και να μην χρειάζονται έναν γονιό αδιάκοπα πάνω από το κεφάλι τους να τους θυμίζει τις υποχρεώσεις τους. Αν μέχρι την αρχή αυτής της χρονιάς δεν έχουμε καταφέρει να τους διδάξουμε βασικές δεξιότητες ζωής, η τελευταία τάξη του λυκείου δεν είναι κατάλληλη στιγμή να θυμηθούμε να οριοθετήσουμε ή να ασκήσουμε τη γονεϊκή μας εξουσία.

 Αυτήν τη χρονιά μας θέλουν δίπλα τους κι όχι απέναντί τους.