Γράφει στο efiveia.gr η Παιδαγωγός – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Αναστασία Καρακώστα
Το ότι μητέρες και κόρες είναι φτιαγμένες απ’ το ίδιο «υλικό» δεν σημαίνει ότι οι σχέσεις μεταξύ τους είναι πάντα ομαλές.
Καμιά σχέση δεν περνάει τόσες μεταμορφώσεις όσο αυτή. Από την εξιδανίκευση και την ματαίωση, μέχρι και την συνενοχή.
Ανακατατάξεις συμβαίνουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής μιας γυναίκας, αλλά η εφηβεία θα λέγαμε ότι είναι η περίοδος της θύελλας και της ορμής για τα κορίτσια. Αυτή είναι η πιο δύσκολη φάση, με πολλά σκαμπανεβάσματα, πολλή αμφιθυμία και συγκρούσεις.
Το πώς είναι μια μητέρα προς την κόρη της σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει με τα βιώματα της ίδιας της μητέρας ως κόρη.
Μια γυναίκα που δεν έχει πάρει αγάπη, τρυφερότητα, ενδιαφέρον από την μητέρα της, είναι πιθανόν να κάνει ανταγωνιστική σχέση με την κόρη της αν βλέπει ότι το παιδί της παίρνει πράγματα που η ίδια δεν πήρε.
Μέσα από το μεγάλωμα της κόρης της η μητέρα αναβιώνει πολλές φορές ασυνείδητα την δική της εφηβεία και μπορεί να δίνει στην κόρη της αντιφατικά μηνύματα όπως «θέλω να γίνεις ανεξάρτητη, να μην κάνεις τα λάθη που έκανα εγώ» ,κι από την άλλη όταν η κόρη κάνει την επανάσταση της και τολμά να διαφοροποιηθεί σε κάποια σημεία, η μητέρα θυμώνει σαν να θέλει αλλά και να μην θέλει να τα καταφέρει η κόρη της.
Τον γιο τον αποδέχεται πιο εύκολα μια μάνα, ανταποκρίνεται στις ανάγκες του, ενώ στην κόρη είναι πιο απαιτητική και ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο στις επιλογές της από την εξωτερική εμφάνιση ως τις επαγγελματικές της επιλογές και τα κριτήρια επιλογής του συντρόφου της.
Καλό θα ήταν οι μητέρες να βλέπουν τις κόρες τους σαν ξεχωριστές οντότητες και όχι προέκταση τους, και ως μεγαλύτερες και σοφότερες, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι μια εξουσιαστική σχέση , αλλά σχέση συνεργασίας.
Η έφηβη χρειάζεται αποδοχή και ενθάρρυνση από την μητέρα της, να νιώθει ότι έχει τον έλεγχο του σώματος και των σκέψεων της, να κάνει τις κατάλληλες επιλογές για τον εαυτό της, να μπορεί να εκφράζει τον θυμό της με ασφάλεια (χωρίς δηλ. συνέπειες, όπως διάλυση της σχέσης, δημιουργία ενοχών), να έχει κατανόηση και σεβασμό και να αισθάνεται ελεύθερη να κάνει τα δικά της λάθη ώστε να μπορέσει να μάθει μέσα από αυτά και να γίνει μια ολοκληρωμένη υγιής προσωπικότητα.