- Πώς οι προσδοκίες των γονέων ταλαιπωρούν τους εφήβους - 29 Νοεμβρίου 2022
- “Είναι σωστό να πω στην κόρη μου ότι δε θέλω να κάνει παρέα με ένα συγκεκριμένο παιδί;” - 15 Νοεμβρίου 2022
- Οι έφηβοι, οι γονείς και οι οθόνες - 24 Αυγούστου 2022
Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος – Συγγραφέας Μαρία Σκαρλάτου
Το συγκεκριμένο άρθρο δεν έχει σκοπό να δώσει οδηγίες, κατευθύνσεις και να υποδείξει το σωστό και το λάθος στις σχέσεις μεταξύ γονιού και εφήβου. Είναι ένα άρθρο προβληματισμού πάνω στη γονεϊκότητα και το άγχος του σύγχρονου γονιού να δώσει ό,τι καλύτερο μπορεί στα παιδιά του, χρησιμοποιώντας όλη την υπάρχουσα επιστημονική γνώση και έχοντας στη διάθεσή του, πολλές πολλές πληροφορίες.
Η αποενοχοποίηση του γονεϊκού ρόλου είναι αναγκαία περισσότερο από ποτέ. Γιατί σήμερα ο γονιός έχει πρόσβαση σε ενημέρωση, συχνά όμως όλη αυτή η πληροφορία είναι αντικρουόμενη και βρίσκει το γονιό δεμένο σε έναν ωραιότατο ‘’φιόγκο’’:
«Πρέπει να δώσεις χώρο στον έφηβο για να μπορέσει να ασκήσει την αυτονομία του»
«Πρέπει να βάλεις όρια στον έφηβο»
«Πρέπει να είσαι συνεργάσιμος, διαλεκτικός, ευέλικτος»
«Πρέπει αυτό που λες να το εννοείς και να εμμένεις στη γνώμη σου, έτσι θα νιώσει ο έφηβος ασφάλεια»
«Η ώρα επιστροφής στο σπίτι πρέπει να είναι σταθερή και να μείνετε αμετακίνητοι παρά την πίεση του»
«Η ώρα επιστροφής πρέπει να είναι σταθερή μεν αλλά απαιτείται και ευελιξία και προσαρμοστικότητα κατά περίπτωση»
Μέσα σε έναν ωκεανό πληροφορίας ο γονιός βρίσκεται να πλέει σε πελάγη ανασφάλειας σε μια προσπάθεια να κάνει το καλύτερο για το παιδί και να μείνει στο ύψος του γονεικού ρόλου που απαιτούν οι συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες. Έχοντας παράλληλα επωμιστεί όλη την πρακτική πλευρά της ζωής, τις ευθύνες, τη δική του ζωή, τα προβλήματα της δουλειάς και τις προσωπικές δυσκολίες.
Το κυνήγι της τελειότητας ξεκινά για το γονιό με το που κρατά αγκαλιά το νέο μέλος της οικογένειας. Το κυνήγι της τελειότητας δεν σημαίνει ότι γίνεται κανείς τέλειος, σημαίνει ότι γίνεται ανασφαλής, αβέβαιος και απογοητευμένος με τον εαυτό του και με τις σχέσεις του. Θεωρεί λαθεμένα ότι αν τα είχε όλα σωστά από πριν, η σχέση με τους εφήβους, θα κυλούσαν ρολόι. Αυτή η προσδοκία όμως είναι υπερβολική και ανέφικτη. Γιατί οι διαφωνίες, οι διαφορετικές απόψεις ή οι εντάσεις, είναι αναπόσπαστο μέρος της γονεϊκοτητας και της συνύπαρξης με άλλους.
Είτε από τύχη, είτε από επιθυμία γίνεσαι γονιός και πρέπει να μπεις σε έναν νέο ρόλο. Για αυτόν τον ρόλο δεν είναι ποτέ κανείς σωστά προετοιμασμένος. Δεν μπορεί να είναι. Και θα κάνει λάθη. Περισσότερα ή λιγότερα. Το σίγουρο είναι ότι λάθη θα γίνουν. Είμαστε άνθρωποι, όχι μηχανές. Κι οι άνθρωποι και οι μηχανές κάνουν λάθη! Σημασία δεν έχει το αν θα κάνεις λάθος, σημασία έχει να έχεις τη διάθεση, να το κουβεντιάσεις, πρώτα με τον εαυτό σου και μετά να προσπάθήσεις να διορθώσεις, ότι μπορείς, όσο μπορείς, όταν μπορείς και αν μπορείς.
Στις ανθρώπινες σχέσεις σημαντικότερο ρόλο παίζουν οι ποιοτικές παράμετροι και λιγότερο οι ποσοτικές. Τελείως διαφορετικό από τα μαθηματικά και τις οικονομικές επιστήμες. Κάθε οικογένεια, είναι κάτι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των μελών της. Είναι πολύ πολύ περισσότερο από κάτι. Είναι ένα δυναμικό σύνολο που αλλάζει διαρκώς, ένα σύνολο που δεν το χαρακτηρίζει η στατικότητα. Ένας ζωντανός εξελισσόμενος οργανισμός όπου οι ανάγκες των μελών, οι επιθυμίες τους και οι ισορροπίες μεταβάλλονται διαρκώς. Και αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου καθώς τα μέλη της μεγαλώνουν και διέρχονται από διαφορετικές φάσεις.
Κάθε οικογένεια είναι μοναδική και ιδιαίτερη. Όποια μορφή κι όποια χαρακτηριστικά κι αν έχει. Οι κατευθύνσεις των ειδικών όταν δεν είναι προσαρμοσμένες στην ιδιαιτερότητα της κάθε οικογένειας δεν αποδίδουν. Γι’ αυτό και απαιτούνται πολλές πολλές πληροφορίες ώστε οι κατευθύνσεις που θα δοθούν από τον ειδικό να σέβονται την μοναδικότητα της οικογένειας στην οποία απευθύνονται. Για αυτό και είναι αδύνατο ένας ειδικός να δώσει σωστές κατευθύνσεις με ελάχιστη πληροφορία μέσα σε δύο ή τρεις παραγράφους. Είναι πολλές οι παράμετροι που χρειάζεται να διερευνηθούν ώστε να υπάρχει μια ολοκληρωμένη εικόνα των δυναμικών που χαρακτηρίζουν την οικογένεια.
Γι’ αυτό μην ψάχνετε σαν γονείς γρήγορες απαντήσεις και μαγικές λύσεις, που θα σας ανακουφίσουν από το άγχος προσωρινά, δεν θα σας βοηθήσουν όμως, να φτάσετε στη λύση τού όποιου προβλήματος. Γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις για να βελτιωθούν για να αλλάξουν απαιτούν χρόνο, προσπάθεια, υπομονή και επιμονή. Η εποχή μας έχει γρήγορους ρυθμούς, οι ανθρώπινες σχέσεις όμως θέλουν άλλους χρόνους τελείως διαφορετικούς.
Δεν φτιάχνουν οι σχέσεις μας επειδή άτσαλα και αγχωμένα προσπαθούμε να τις αλλάξουμε και να τις κάνουμε ικανοποιητικές. Θέλουν υπομονή. Οι σχέσεις θέλουν το χρόνο τους. Μην ακολουθείτε τυφλά οδηγίες που ακούσατε, διαβάσατε στο τάδε άρθρο, ή στο τάδε βιβλίο, ή σας το πρότεινε ένας άλλος γονιός. Προσαρμόστε τες στη δική σας οικογένεια, στις δικές σας προσωπικότητες, στη δική σας μοναδική οικογένεια. Κι έχετε υπομονή για να αλλάξετε ότι δεν σας ικανοποιεί, χωρίς να νιώθετε ανεπάρκεια κι απογοήτευση. Είπαμε ότι δεν υπάρχει απόλυτα «σωστό» και απόλυτα «λάθος» στις ανθρώπινες σχέσεις!