Ερώτημα αναγνώστριας
Έχω μια κόρη 13,5 χρόνων η οποία πηγαίνει στην Β΄γυμνασίου. Είναι ένα υπάκουο παιδί που σέβεται τους κανόνες, έχει ώριμη συμπεριφορά και θέλει να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της. Πέρυσι ήταν η απουσιολόγος στο τμήμα της με γενικό βαθμό 19 και 11/14. Φέτος έγινε αλλαγή στα τμήματα και βρέθηκε με μια φίλη της η οποία έχει καλύτερες επιδόσεις από εκείνη. Το γεγονός αυτό την στρεσάρει και της δημιουργεί περισσότερο άγχος, κάτι που πιστεύω ότι δεν της επιτρέπει να αποδώσει όπως επιθυμεί. Με την παραπάνω φίλη πάνε μαζί και σε μάθημα χορού και πρόσφατα κλαμμένη μου εξομολογήθηκε ότι φίλοι και συμμαθητές όταν χορεύουν κοιτάνε την φίλη της και στην κόρη μου δεν δίνουν σημασία. προσπαθώ να της περάσω ότι πάντα θα υπάρχουν καλύτεροι και χειρότεροι από εμάς αλλά δεν το δέχεται. Εμείς ως γονείς πότε δεν την πιέσαμε σε ότι αφορά τις επιδώσεις της γιατί δεν χρειάστηκε ποτέ αλλά το αντίθετο μάλλον προσπαθούμε να κάνουμε γιατί ως άτομο είναι αγχώδης και ίσως τελειομανής.
Πως μπορώ να την βοηθήσω;
Σας ευχαριστώ.
Απαντά η Ψυχολόγος Ηλιάννα Πεσσάρη
Καλησπέρα σας,
Αντιλαμβάνομαι από τα όσα διάβασα ότι είναι μία κατάσταση που σας προκαλεί αγωνία. Όταν κάποιος που αγαπάμε πολύ δυσκολεύεται, δυσκολευόμαστε κι εμείς μαζί του, πόσο μάλλον όταν αυτός είναι το παιδί μας.
Στην εφηβεία, αλλάζουν πολλά μέσα στα παιδιά. Πολλά πράγματα γίνονται πιο έντονα και “δραματικά”. Στοιχεία της προσωπικότητας μεγεθύνονται. Οι αλλαγές που συντελούνται είναι πολλές και καταλυτικές και προετοιμάζουν τον έφηβο για την ενηλικίωση και την προσπάθεια να αναλάβει τον εαυτό του μόνος τους. Σε αυτήν τη διαδρομή, είναι σημαντικό οι γονείς να έχουν έναν ρόλο υποστηρικτικό.
Από τα όσα γράψατε, μπορώ να δω ότι ήδη το κάνετε.
Φαίνεται πως με όλα όσα η κόρη σας εκφράζει τον τελευταίο καιρό, βιώνει συναισθήματα όπως άγχος ή αγωνία. Σαν να έχει μία τάση να συγκρίνει τον εαυτό της με τους άλλους, να λειτουργεί όπως είπατε κι εσείς με μία τελειομανία, να προσπαθεί πολύ για να είναι η καλύτερη και να απογοητεύεται όταν δεν τα καταφέρνει. Σφίγγεται πολύ να τα καταφέρει κι όταν νιώθει ότι δεν τα καταφέρνει, στεναχωριέται πολύ. Είναι αυστηρή κριτής του εαυτού της.
Όλα τα παραπάνω, είναι πολυπαραγοντικά και δεν νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα εύκολο να καταλήξουμε σε μία αιτία.
Το θέμα δεν είναι τόσο να αλλάξει αυτό το στοιχείο στο χαρακτήρα της γιατί ενώ μπορεί να την δυσκολεύει, ταυτόχρονα είναι και το στοιχείο αυτό που την πάει μπροστά. Περισσότερο σημαντικό είναι να μπορέσει να το διαχειριστεί και να σταθεί σε αυτά που συμβαίνουν χωρίς να αποδιοργανώνεται.
Αυτό είναι ένα πρώτο παράδειγμα και θα βρεθεί στη ζωή της πολύ συχνά σε παρόμοιες θέσεις όπως πολύ καλά της λέτε κι εσείς. Οπότε με έναν τρόπο προετοιμάζεται και για τη ζωή.
Αυτό που είναι αποδιοργανωτικό σε αυτήν την κατάσταση είναι ότι η κόρη σας εκείνες τις ώρες που βιώνει όλα αυτά τα έντονα συναισθήματα, βγάζει συμπεράσματα για τον εαυτό της άδικα και βασισμένα σε ένα-δύο μεμονωμένα περιστατικά.
Αυτό που θα βοηθούσε αρχικά, είναι να προσπαθήσετε να κατανοήσετε αυτό που βιώνει, ίσως να σκεφτείτε αν έχετε νιώσει κάτι παρόμοιο και πως ήταν αυτό για σας. Αν κατανοήσετε αυτό που εκφράζει, χωρίς να προσπαθείτε να το αλλάξετε, θα βρείτε έναν άλλον τρόπο να στέκεστε δίπλα της, ενθαρρυντικά και με ενσυναίσθηση.
Η κόρη σας μέσα από όλα αυτά, δομεί κάποια πράγματα της προσωπικότητας της και προσπαθεί να βρει τον εαυτό της και ποια είναι η θέση της σε σχέση με τους άλλους. Είναι ένας δύσκολος δρόμος που θα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα. Χρειάζεται χώρος και χρόνος όλα αυτά να μπορούν να εκφράζονται. Είναι πολύ σημαντικό που νιώθει άνετα να τα εκφράσει σε εσάς. Και είναι πολύ σημαντικό που τα εκφράζει όπως ακριβώς είναι μέσα της. Αυτό είναι καλό να διατηρηθεί.
Νομίζω ότι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να είστε εκεί για αυτήν, να την ακούτε δίνοντας της τον χώρο να εκφράζεται, χωρίς να προσπαθείτε να αλλάξετε αυτό που νιώθει, χωρίς να την ρωτάτε γιατί το νιώθει έτσι. Μόνο να είστε εκεί να την ακούτε και να την αποδέχεστε ή να την παίρνετε μία αγκαλιά όταν το χρειάζεται.
Συνήθως όταν βιώνουμε τέτοια συναισθήματα μέσα μας, όπως αυτά της κόρης σας, κάνουμε κι έναν αγώνα να αλλάξουμε την κατάσταση. Δοκιμάστε να εμπιστευτείτε ότι ήδη προσπαθεί να το αλλάξει, γιατί είναι μία κατάσταση που δεν αρέσει ούτε στην ίδια.
Ίσως θα μπορούσατε να την ρωτήσετε αν υπάρχει κάτι που νιώθει ότι κάνει καλά κι είναι ευχαριστημένη από τον εαυτό της ώστε να μπορέσει να συνδεθεί και με άλλα κομμάτια μέσα της.
Ή ακόμα και να μοιραστείτε τα δικά σας συναισθήματα γι’ αυτήν την κατάσταση. Η ανοιχτή και ειλικρινής επικοινωνία είναι πολύ σημαντική για κάθε σχέση, πόσο μάλλον για έναν έφηβο.
Αν τα συναισθήματα αυτά επιμένουν και εντείνονται, ισως θα ήταν καλό να τν ρωτήσετε αν θα ήθελα να κάνει κάποιες συναντήσεις με ψυχολόγο. Σίγουρα, όμως δεν είναι ακόμα η ώρα.
Εύχομαι καλή συνέχεια.
Είμαι στη διάθεση σας για όποια περαιτέρω απορία.