- “Η κόρη μου έχει απομακρυνθεί από τα πάντα φέτος που δίνει Πανελλήνιες” - 30 Νοεμβρίου 2021
- Έφηβοι και αναβλητικότητα - 7 Οκτωβρίου 2021
- “Οι φίλες της κόρης μου την απομάκρυναν και αυτό την πληγώνει” - 20 Αυγούστου 2021
Ερώτημα αναγνώστριας
Καλημέρα σας.
Έχω μια κόρη που προετοιμάζεται φέτος για Πανελλήνιες. Το παιδί είναι πολύ αγχωμένο και πιστεύει ότι δεν θα πετύχει. Να σας εξηγήσω ότι όλες τις χρονιές είναι άριστη μαθήτρια και δεν χρειάστηκε να βελτιώσει τις αποδόσεις τις ποτέ. Επίσης το γεγονός της πανδημίας την έχει επηρεάσει πολύ, έχει κλειστεί στον εαυτό της και δεν βγαίνει καθόλου έξω, ούτε έχει παρέα. Παλιά είχε 4 φίλους και απομακρύνθηκε από αυτούς. Μάταια προσπαθούμε με τον μπαμπά της να την μεταπείσουμε και της εξηγούμε πως πρέπει να κάνει και ένα διάλειμμα για να ξεκουραστεί. Καταλαβαίνουμε απόλυτα ότι θέλει να πετύχει, αλλά στεναχωριόμαστε πολύ που είναι κλεισμένη στον εαυτό της. Με αποτέλεσμα να υπάρχουν καυγάδες, περισσότερο με εμένα. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ πια. Όλα της φταίνε, κάνουμε απόλυτη ησυχία να διαβάσει, αλλά όταν μας λέει ότι είναι άχρηστη και δεν θα περάσει πουθενά, υπάρχουν εντάσεις .Επίσης της έχουμε προτείνει να πάμε έξω και μας λέει ότι δεν έχει καθόλου χρόνο.
Τι να κάνω δεν ξέρω.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Απαντά η Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια Αθηνά Μπερδεμπέ
Αγαπητή αναγνώστρια,
Η περιγραφή σας σχετικά με το θέμα που σας απασχολεί είναι πολύ λιτή και γενική με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλά σημεία που χρειάζονται διερεύνηση, όπως, για παράδειγμα, αν υπάρχουν άλλα αδέρφια (έχω μια κόρη δε σημαίνει έχω ένα παιδί), ποια ήταν η καθημερινότητα της έφηβης πριν τον κορονοϊό, τι δραστηριότητες είχε, τι έχει προκύψει και απομακρύνθηκε από τους φίλους της, κάνατε και πριν το κορονοϊό εξόδους όλοι μαζί, γιατί πιστεύει ότι δε θα πετύχει, την έχετε ρωτήσει γιατί προεξοφλεί μια αποτυχία, τι εννοείτε λέγοντας ότι η πανδημία την έχει επηρεάσει πολύ, παρατηρείτε κι άλλες αλλαγές στη συμπεριφορά της, με ποιες αφορμές προκύπτουν οι καυγάδες; Από τα λεγόμενα σας αντιλαμβάνομαι τη στενοχώρια, την αγωνία και το αδιέξοδο που μοιάζει να βρίσκεστε εσείς και ο σύζυγός σας, ωστόσο, αισθάνομαι πως αυτό το νοιάξιμο εκφράζεται προς την έφηβη με κάποια πίεση, θυμό και ένταση.
Το πρώτο βασικό βήμα είναι να μιλήσετε ειλικρινά στην κόρη σας για όσα σας ανησυχούν. Όχι με αυστηρότητα, θυμό ή απογοήτευση αλλά με ειλικρινή διάθεση να μάθετε τι την απασχολεί. Προσπαθήστε να της εξηγήσετε ότι χρειάζεται και ώρες ξεκούρασης, αποφόρτισης, κοινωνικής αλληλεπίδρασης, επαφής με ανθρώπους της ηλικίας της που αντιμετωπίζουν τις ίδιες ανησυχίες αλλά και πολύ παρόμοια όνειρα. Η κλειστότητα και η απομόνωση της έφηβης από την οικογένεια, θα μπορούσε να αποδοθεί σε κάποιο βαθμό στις αναταράξεις της εφηβείας, αλλά εσείς αναφέρετε μια συνολική απόσυρση που περιλαμβάνει και τους συνομηλίκους της. Αναρωτιέμαι αν κι ως παιδί αντιμετώπιζε κάποια δυσκολία να παίξει και να αλληλεπιδράσει με άλλα παιδιά, με αποτέλεσμα να αισθάνεται ότι υπολείπεται σε κάποιες κοινωνικές δεξιότητες. Επίσης, αν είναι μοναχοπαίδι, ίσως δεν έχει ασκηθεί αρκετά στη διαδικασία να μοιράζεται τους προβληματισμούς, τα συναισθήματα και τις σκέψεις της με άλλα μέλη της οικογένειας, που δεν είναι οι γονείς φυσικά.
Ορίζετε την περίοδο της πανδημίας σαν ένα ορόσημο που σηματοδότησε την στροφή της έφηβης προς τον εαυτό της και πιθανόν μέσα σε αυτή την περίοδο να έχουν συμβεί κι άλλα γεγονότα που την οδήγησαν σε αυτή τη στάση. Οπότε θα πρότεινα να διερευνήσετε ποιες άλλες αλλαγές έχουν προκύψει στη ζωή της που τις αγνοείτε. Θα επαναλάβω ότι οι συζητήσεις σας χρειάζεται να δείχνουν στην έφηβη ότι γίνονται στη βάση ειλικρινούς ενδιαφέροντος, ανησυχίας και αγάπης. Οι εντάσεις συνήθως αποκρύπτουν όλα τα προηγούμενα και θέτουν τους εφήβους σε θέση άμυνας-επίθεσης με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται ο επιδιωκόμενος σκοπός, η συναισθηματική δηλαδή προσέγγιση και η εποικοδομητική επικοινωνία γονέων-εφήβων.
Επίσης, όλη αυτή την αγωνία για την επιτυχία της ή όχι στις πανελλήνιες θα μπορούσαμε να τη συνδέσουμε με χαμηλή αυτοπεποίθηση/αυτοεκτίμηση της κόρης σας; Ρωτώ διότι εσείς γνωρίζετε το παιδί σας και είσαστε σε θέση να κρίνετε αν πιστεύει γενικά στις ικανότητες και τις δεξιότητες της. Σίγουρα, η δική σας συνδρομή είναι ουσιώδης στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης της κόρης σας (μπορείτε να ενημερωθείτε περαιτέρω γι΄ αυτό το θέμα εδώ). Ας μην ξεχνάτε ότι οι γονείς ασκούν ακόμα μεγάλη επιρροή στο συναισθηματικό κόσμο των εφήβων, στην υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητας και της ταυτότητάς τους, καθώς και στην μελλοντική πορεία που θα ακολουθήσουν ως ενήλικες.
Τέλος, αναρωτιέμαι αν της έχετε προτείνει να επισκεφθεί κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, με τη βοήθεια του οποίου η κόρη σας θα ξεκινήσει μια διαδικασία αυτογνωσίας, θα διερευνήσει την εικόνα που έχει για τον εαυτό της, θα ενημερωθεί για τη σημαντικότητα της κοινωνικής ζωής, θα μάθει να λεκτικοποιεί τα συναισθήματά της και να προσδιορίζει τις επιθυμίες της. Ακούγεται σαν να μην υπάρχει κάποιος στη ζωή της κόρης σας. Η δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης και ασφάλειας με έναν ψυχολόγο είναι πολύ πιθανό να της παράσχει το πλαίσιο που χρειάζεται για να εκφράσει όσα την απασχολούν.
Στη διάθεσή σας
Αθηνά Μπερδεμπέ, B.Sc, M.Sc