Ερώτημα αναγνώστριας
Η κόρη μου είναι των δεκατριών και τώρα που μπήκε στην εφηβεία έχει γίνει λίγο απόμακρη από εμάς κλείνοντας το δικό της κόσμο μόνο με τους φίλους της και δεν έχει πολύ καλή επικοινωνία πλέον μαζί μας άμα με πειράζει αυτό πως θα μπορούσα να συμπεριφερθώ για να την ξανακάνω να επικοινωνήσει μαζί μου;
Απαντά η Ψυχολόγος Σταυρούλα Γεωργακοπούλου
Καλησπέρα σας, σας ευχαριστούμε για το ερώτημα σας.
Ο έφηβος έχει την ανάγκη να ανακαλύψει ο ίδιος τον εαυτό του και να περάσει το μεταβατικό στάδιο της εφηβείας σχηματίζοντας την προσωπικότητά του. Καθώς αναπτύσσει φιλίες είναι επόμενο να εμπιστεύεται κάποια πράγματα στους φίλους του και όχι τόσο στους γονείς του. Ένας από τους λόγους που και ο έφηβος αλλά και ο ενήλικας δεν θα ανοιχτεί είναι ότι μπορεί να νιώθει ότι δεν τον καταλαβαίνουν. Όταν συμβαίνει αυτό είναι πιθανότερο να ανοιχτεί σε αυτούς που θα νιώσει ότι έχουν παρόμοιους προβληματισμούς και δεν θα τον κριτικάρουν και τόσο. Ως γονείς βιαζόμαστε να παρέχουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στα παιδιά μας από μικρά μέχρι και πολύ μεγάλα σε ηλικία. Μέσα σε αυτό η καλή νουθεσία που θέλουμε να δώσουμε, μπορεί να βιώνεται από τον έφηβο περισσότερο σαν επίκριση και πίεση παρά σαν κάτι που όντως θα τον βοηθήσει. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν: Το παιδί μου δεν μου λέει τίποτα πια ή δεν μου λέει κάποια πράγματα πιο προσωπικά του. Αν μου λέει κάποια πράγματα αλλά όχι όλα, σημαίνει ότι έχει βάλει τα όρια του, τα οποία χρειάζεται να σεβαστούμε, και αν ανησυχούμε για κάτι, είναι σημαντικό να το συζητάμε μαζί του ανοιχτά. Αν κλείνεται τελείως στον εαυτό του, χρειάζεται να επικοινωνήσουμε μαζί του χωρίς να απαιτούμε να ξέρουμε την κάθε σκέψη που περνάει από το μυαλό του. Τα δύο βασικά πράγματα που χρειάζεται ένα παιδί είναι να νιώθει ασφάλεια και κατανόηση – χωρίς κριτική (δηλαδή χωρίς να του λέμε ότι αυτό που κάνεις είναι λάθος και αυτό που πρέπει να κάνεις είναι αυτό). Το πώς θα πρέπει να επικοινωνήσουμε είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο το οποίο δεν μπορεί να καλυφθεί σε λίγες γραμμές. Ας ξεκινήσουμε με το να του δείχνουμε και να του λέμε: «Εγώ είμαι εδώ για εσένα. Σε κατανοώ ότι έχεις και εσύ τις κλειστές σου κάποιες φορές, απλά ορισμένες φορές ανησυχώ και στεναχωριέμαι όταν βλέπω ότι χάνεται η επικοινωνία που είχαμε. Είμαι στη διάθεση σου για ό,τι χρειαστείς. Ζητώ συγνώμη αν σε πίεσα κάποιες φορές. Νοιάζομαι για σένα και θα προσπαθήσω να έχουμε μια καλή σχέση. Θα ήθελα και από εσένα το ίδιο».
Δώστε χώρο στον έφηβο σας, δείξτε του ότι είστε εκεί, μάθετε να μοιράζεστε πρώτοι την ημέρα σας και τα συναισθήματα σας και επιτρέψτε του να σας γνωρίσει ακόμα καλύτερα και να σας εμπιστευτεί.