Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος Εύη Μεσσαριτάκη
Το άτομο είναι αντιμέτωπο με μία σειρά από απώλειες και προσαρμογές που έχει να διαπραγματευτεί την περίοδο της εφηβείας.
Σημαντική είναι η απώλεια της γονεϊκής παντοδυναμίας. Ο έφηβος εγκαταλείπει την ιδανική εικόνα που έχει για τους γονείς του, διεργασία απαραίτητη για να αυτονομηθεί, να κατασκευάσει μία υποκειμενική πορεία και να κάνει τις δικές του επιλογές. Επίσης, η ανάδυση της σεξουαλικής επιθυμίας δεν του επιτρέπει την εγγύτητα με τους γονείς του. Συχνά δε θέλει να τον αγκαλιάζουν και να τον φιλούν και διεκδικεί την ιδιωτικότητά του, ώστε η σεξουαλικότητά του και το σώμα του να μην περνούν από τον έλεγχο των γονιών του.
Έπειτα είναι η απώλεια της παιδικότητας. Ο έφηβος σταματάει να παίζει και ό,τι τον ενθουσίαζε προηγουμένως, σταματά να του προκαλεί πια ενδιαφέρον. Αυτό δεν ισχύει για τα διαδικτυακά παιχνίδια, τα οποία παίζονται με άλλους όρους. Ταυτόχρονα βέβαια, το άτομο αναπολεί και την παιδική ηλικία, όποτε όλα ήταν πιο απλά και πιο ανέμελα.
Το άτομο αποχαιρετά την παιδική εικόνα του σώματός του και αναδύεται η σεξουαλικότητά του. Δεν είναι πάντα προετοιμασμένο γι’ αυτές τις αλλαγές. Πολλές φορές το κορίτσι, για παράδειγμα, αναπολεί τις στιγμές που δεν είχε περίοδο ή αναπτυγμένο στήθος, κάτι που μπορεί να τραβάει την προσοχή των αγοριών. Το σώμα του εφήβου αποκτά σεξουαλικότητα και οι σχέσεις με το άλλο φύλο έρχονται στο προσκήνιο.
Μέσα απ’ όλες αυτές τις αλλαγές, το άτομο ανακαλύπτει, αμφισβητεί και κρίνει την κοινωνία στην οποία καλείται να ζήσει ως ενήλικας, μία κοινωνία που δημιουργήθηκε από τις προηγούμενες γενιές, συμπεριλαμβανομένης της γενιάς των γονιών του. Τα τελευταία χρόνια ειδικά, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και της κρίσης αξιών, η αμφισβήτηση και απομυθοποίηση αυτή υπήρξε ίσως πιο σφόδρα απ’ ότι στο παρελθόν. Το περιβάλλον του ατόμου πολλές φορές σαστίζει και αδυνατεί να σταθεί καλά σε όλη αυτήν την αμφισβήτηση.
Όλες αυτές οι αλλαγές, “απώλειες” όπως τις ονομάζουν οι ψυχαναλυτές, είναι κύριο συστατικό της ταραχώδους περιόδου της εφηβείας. Ίσως είναι αυτές βέβαια που ταυτόχρονα προετοιμάζουν το άτομο για την ενηλικίωση, όπου η ματαίωση είναι σαφώς μεγαλύτερη απ’ ότι στην παιδική ηλικία.