Γιατί οι έφηβοι εκδηλώνουν κρίσεις πανικού… ακόμα και στους καλοκαιρινούς μήνες;

Γράφει στο efiveia.gr η Φιλόλογος – Life Coach Κλεονίκη Πανταζή

Η σχολική περίοδος έχει λήξει, οι δραστηριότητες των εφήβων έχουν παρέλθει, εκτός από αυτούς που προετοιμάζονται να φοιτήσουν στη Γ’ Λυκείου.

Και ενώ οι ρυθμοί των εφήβων έχουν χαλαρώσει, ξαφνικά εμφανίζεται ένα πρόβλημα που σε αρκετές περιπτώσεις έχει κάνει την εμφάνισή του και κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους.

Είναι γεγονός ότι παρουσιάζονται κάθε χρόνο και περισσότερα περιστατικά κρίσης πανικού στους εφήβους.

Γιατί όμως εμφανίζονται πιο έντονα το καλοκαίρι;

Οι λόγοι είναι αρκετοί. Αρχικά η ζέστη επηρεάζει το κουρασμένο νευρικό σύστημα των εφήβων, η έλλειψη νερού στον οργανισμό καθώς και η έλλειψη ύπνου.

Όμως οι ουσιαστικοί λόγοι είναι άλλοι.

Πριν όμως τους αναλύσουμε, καλό θα είναι να μιλήσουμε για την ίδια την κρίση πανικού, που δεν εμφανίζεται μόνο στους εφήβους, αλλά και στους ενήλικες.

Βασικά, η κρίση πανικού κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι «συναισθηματικό αδιέξοδο» του ατόμου που πάσχει.

Τι σημαίνει αυτό;

Αρχικά τα βασικά συμπτώματα της κρίσης πανικού είναι :

• Δύσποια
• Εφίδρωση
• Ταχυπαλμία
• Επιθυμία φυγής
• Ελαφρά σκοτοδίνη
• Σύντομη απώλεια προσανατολισμού.

Όμως τα παραπάνω συμπτώματα δεν αποδεικνύουν ότι είναι μόνο κρίση πανικού!

Αν τα παραπάνω συμπτώματα δε συνοδεύονται από πανικό και αδυναμία διαχείρισης των βιωμάτων από το ίδιο το άτομο που το βιώνει, τότε τα συμπτώματα ανταποκρίνονται στη λεγόμενη «εκτόνωση άγχους».

Γιατί συμβαίνει η κρίση πανικού ή η εκτόνωση άγχους;

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε συναισθήματα. Τα βασικά συναισθήματα του ανθρώπου είναι ο θυμός, ο φόβος, η χαρά, η λύπη, η αηδία. Κάθε συναίσθημα επιβάλλεται να εκφράζεται και να εκτονώνεται.

Ο θυμός μπορεί να εκφραστεί με μια έκρηξη, φωνή, ουρλιαχτό ή χτύπημα.

Ο φόβος  μπορεί να εκδηλωθεί με το να φωνάξουμε βοήθεια και να το βάλουμε στα πόδια

Η χαρά με ένα δυνατό γέλιο.

Η λύπη με το κλάμα, τον αναστεναγμό

Η αηδία με τον εμετό.

Μαζί με τα ξεσπάσματα ο οργανισμός απαλλάσσεται από τις ορμονικές εκκρίσεις που δημιουργούνται μαζί με αυτά τα συναισθήματα. Έτσι ο οργανισμός προστατεύεται από κάθε κρίση πανικού.

Πόσο όμως έχουμε μάθει τα παιδιά μας να αναγνωρίζουν τα συνααισθήματά τους και να τα εκτονώνουν;

Πόσο αναγνωρίζουμε εμείς οι γονείς τα δικά μας συναισθήματα και πόσο μας επιτρέπουμε να τα εκτονώνουμε;

Επιτρέπουμε στα έφηβα παιδιά μας να εκτονώνουν τα συναισθήματά τους ακόμα κι αυτά που μας αφορούν;

Τις περισσότερες φορές, δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να εκφράσει αυτό που αισθάνεται  αλλά ούτε και στα ίδια μας τα παιδιά.

Όταν λοιπόν τα συναισθήματα των εφήβων δεν εκφράζονται και δεν επιτελούνται οι εκκρίσεις των ορμονών τους, τότε γίνονται μια ωρολογιακή βόμβα που κάθε φορά που σκάει αφήνει πίσω της συντρίμια, τόσο στο ίδιο το παιδί όσο και στους γονείς.

Η κρίση πανικού, όταν πραγματικά υφίσταται, θεωρώ ότι χρειάζεται ειδικό γιατρό, ενώ η εκτόνωση άγχους μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω των γονέων όταν φυσικά καθοδηγούνται από ειδικό ψυχικής υγείας ή coach.

Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους;

• Οι γονείς αναγνωρίζουν τα δικά τους συναισθήματα και τολμούν να τα εκτονώνουν χωρίς ενοχές.
• Απενεχοποιούν τις αντιδράσεις των παιδιών τους, αποφεύγουν κάθε είδους χαρακτηρισμούς.
• Αποφεύγουν την υπερανάλυση.
• Επιδιώκουν το διάλογο, το «μοίρασμα» των συναισθημάτων των δικών τους αλλά και των παιδιών τους.
• Δεν κρίνουν και δεν υποδεικνύουν τι θα αισθανθεί ο έφηβος.
• Αποκτούν ενσυναίσθηση με το παιδί τους, αγκαλιάζουν το ίδιο και τα συναισθήματά του.

•  Αφιερώστε χρόνο με τα έφηβα παιδιά σας και αποδείξτε τους ότι τα κάνετε με την καρδιά σας!
• Μπείτε στον δικό τους κόσμο, παίξτε ηλεκτρονικά, πηγαίνετε μαζί τους για μπάσκετ ή για ποδόσφαιρο, παίξτε επιτραπέζια.
• Αγκαλιάστε τα μεταφορικά ή κυριολεκτικά!
• Παροτρύνετέ τους να εκφράζουν τις σκέψεις τους και τους προβληματισμούς τους και ακούστε τα έφηβα παιδιά σας με προσοχή και ενσυναίσθηση.

Το σημαντικότερο φάρμακο και η πιο αποτελεσματική ασπίδα προστασίας των παιδιών μας είναι η ΑΓΑΠΗ.

Όταν ο γονέας προσπαθεί να βοηθήσει τον έφηβο με αγάπη, τότε ψάχνει λύσεις έξω από το δικό του εγώ και μόνο για το καλό του παιδιού του. Έτσι δημιουργείται μια όμορφη σχέση μεταξύ των εφήβων και των γονέων που μπορεί να έχει πιέσεις, εντάσεις, αντιδράσεις αλλά αποτελεί μια ισχυρή βάση και για την ενήλικη ζωή τους! Τι περιμένουμε λοιπόν;