Γράφει στο efiveia.gr ο Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος Γιάννης Τσουματίδης
Πολλοί γονείς στην προσπάθειά τους να “ελέγξουν” τις παρέες των εφήβων τους με σκοπό προφανώς να νιώσουν οι ίδιοι ασφάλεια ότι το παιδί τους δεν κινδυνεύει χάνουν το όριο με αποτέλεσμα να δημιουργούν οι ίδιοι άθελά τους προβλήματα στο παιδί τους. Που είναι το όριο όμως και που το υπερβαίνουμε;
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι στην εφηβεία όπως έχει αναφερθεί και σε προηγούμενα άρθρα το παιδί, εφόσον προϋπήρχε βεβαίως μια καλή σχέση εμπιστοσύνης με το γονιό σιγά σιγά από πρότυπο και παντογνώστη τον αποκαθηλώνει τον κοιτάει στα μάτια και τον αμφισβητεί βάζοντας στη θέση του ένα άλλο πρότυπο που πολλές φορές είναι κάποιος συνομήλικος. Για το λόγο αυτό και εφόσον ο γονιός ήδη έχει οικοδομήσει μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί του τα προηγούμενα χρόνια διακριτικά θα μπορούσε να γνωρίσει τους φίλους του παιδιού του καλώντας τους μια μέρα στο σπίτι με μια πειστική αφορμή ώστε να μην θεωρηθεί αμφισβήτηση και έλεγχος απέναντι στην κρίση του παιδιού του. Εκεί θα μπορεί να διακριτικά να πλησιάσει την παρέα των εφήβων και απλά να ακούσει χωρίς να κρίνει ή να αμφισβητήσει τα λεγόμενά τους όσο ακραία και να ακούγονται στα αυτιά του αφού το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να απομακρύνει τους εφήβους και να απογοητεύσει το παιδί του που τους έδειξε εμπιστοσύνη παρουσιάζοντας του τους νέους φίλους του. Και λέω νέους γιατί στην εφηβεία οι παρέες όσο και γνώριμες να μας είναι από το παρελθόν του παιδιού μας στην ουσία “ξανά συστηνόμαστε” αφού τα πάντα έχουν αλλάξει, με αποτέλεσμα και παιδιά τα οποία ξέραμε τα προηγούμενα χρόνια πολλές φορές με τις χαρακτηρολογικές αλλαγές που έχουν επέλθει να μη τους αναγνωρίζουμε πλέον.
Εφόσον λοιπόν κερδίσουμε την εμπιστοσύνη πρώτα του παιδιού μας και μετά των φίλων του από αυτή την γνωριμία μας μπορούμε να κρατάμε μια αραιή επαφή στο ίδιο πλαίσιο με την πρώτη με σκοπό διακριτικά να παρακολουθούμε τυχόν αλλαγές που μας έχουν προβληματίσει στα όσα βλέπουμε και ακούμε ότι κατά καιρούς κάνει το παιδί μας και μας προβληματίζουν. Έτσι θα μπορούμε να συμβουλεύουμε το παιδί μας τονίζοντας πάντα ότι το εμπιστευόμαστε και ότι λέμε δεν είναι για να το αμφισβητήσουμε και να το αξιολογήσουμε για την κρίση του γιατί έτσι τις περισσότερες φορές θα έχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα. Πολλοί όμως γονείς ξεπερνούν το όριο αυτό και θεωρούν ότι με το να αποκτήσουν μια φιλική σχέση με τους φίλους του παιδιού τους ελέγχουν καλύτερα την κατάσταση. Θεωρητικά μπορεί σε πρώτη φάση να ισχύει αυτό αλλά είναι πολύ πιθανόν αυτός σε βάθος χρόνο να αποτελέσει πλήγμα για την αυτοεκτίμηση του παιδιού μας αλλά και τη σχέση του με τους συνομηλίκους του.
Τι σημαίνει στην πράξη αυτό; Όπως είπαμε η εφηβεία είναι η περίοδος αποκαθήλωσης οτιδήποτε μπορεί να πρεσβεύει το γονικό πρότυπο όσο φιλικό και να είναι ή να δείχνει. Έτσι ίσως να μην αργήσει αυτή η στιγμή με την πιο ασήμαντη αφορμή να ισχύσει και για εσάς και από σύμμαχο να σας θεωρήσουν αντίπαλο με αποτέλεσμα το παιδί σας να βρεθεί ξαφνικά στη μέση και να χάσει τον έλεγχο της διαχείρισης της κατάστασης και από τη μια να αποκλειστεί από την παρέα από την άλλη να θεωρήσει εσάς υπεύθυνο και να επηρεαστεί καίρια και η δικής σας σχέση. Από την άλλη η ενεργή και πέραν του ορίου συμμετοχή σας στην παρέα του παιδιού σας μπορεί να κάνει τον έφηβό σας να νιώθει ότι τον “σκεπάζετε” και πάλι να νιώσει μειονεκτικά απέναντι στους φίλους του καθώς ίσως να θεωρεί ότι εσείς είστε πιο σημαντικός γι αυτούς παρά ο ίδιος. Το αποτέλεσμα πάλι θα μπορούσε να είναι ένα πλήγμα στη μεταξύ σας σχέση ασχέτως αν το παιδί σας εκφράσει τα συναισθήματά του ή όχι.
Επομένως, επειδή οι παρέες του εφήβου είναι κάτι που σωστά προβληματίζει όπως θα έπρεπε όλους του γονείς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία και εμπιστοσύνη απέναντι στο παιδί μας και τις επιλογές του. Και αν κάτι αντιληφθούμε ότι δεν πάει καλά η κριτική και η παρεμβατικότητα είναι έστω και με καλή πρόθεση ο λάθος δρόμος. ΑΝ θεωρείτε ωστόσο ότι έχετε χάσει την εμπιστοσύνη του εφήβου σας και άρα την καλή επικοινωνία μαζί του μια επίσκεψη σε κάποιον ειδικό ψυχολόγο θα ήταν πολύ ωφέλιμη για να γίνει συνεργατικά μια προσπάθεια βελτίωσής της.