Έφηβοι και διακοπές με τη γιαγιά και τον παππού

Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος – Συγγραφέας Μαρία Σκαρλάτου

Διακοπές με τη γιαγιά και τον παππού, ένα μικρό ή μεγάλο άγχος για τους γονείς! Άγχος γιατί φοβούνται ότι η γιαγιά κι ο παππούς δεν θα μπορούν να οριοθετήσουν όπως χρειάζεται τα εγγόνια, όταν δε αυτά είναι στην εφηβεία ακόμη χειρότερα… Φόβος ότι θα τα κακομάθουν, ανησυχία πως ό,τι χτιζόταν μια ολόκληρη σχολική χρονιά (συνήθειες, ώρες ύπνου, πρόγραμμα φαγητού) θα γκρεμιστεί μέσα σε ένα διάστημα λίγων εβδομάδων.

Η αλήθεια είναι ότι ο γονιός δεν είναι εύκολο να ελέγχει ότι όλα θα γίνονται με βάση τις οδηγίες που άφησε. Και δεν είναι απαραίτητο να το κάνει!

Κατά κανόνα οι ενήλικες θυμούνται τις διακοπές με τη γιαγιά και τον παππού σαν τον παράδεισο, οι μνήμες που υπάρχουν είναι γεμάτες ξεγνοιασιά, παιχνίδι, βόλτες, παγωτά κι άλλες αγαπημένες συνήθειες…

Όμως καλοκαίρι σημαίνει διακοπές. Διακοπές από το πρόγραμμα, από την επιβλεψη και τον έλεγχο του γονιού, από την πειθαρχεία που επιβάλλει το σχολικό πρόγραμμα και οι εξωσχολικές δραστηριότητες. Διακοπές από την καθημερινή ρουτίνα μιας αλόκληρης σχολικής χρονιάς φορτωμένης υποχρεώσεις και καθήκοντα.

Οι αλλαγές κάνουν καλό στην ψυχολογία των εφήβων, κυρίως όταν μεγαλώνουν σε πόλεις, όπου δεν μπορούν σε καθημερινή βάση να παίζουν και να τρέχουν στη φύση. Συνήθως οι διακοπές με τους παππούδες συνδέονται με πιο χαλαρούς ρυθμούς, με παραμονή σε χωριό ή εξοχικό, κοντά σε βουνό ή θάλασσα.

Η συνύπαρξη γιαγιάς/παππού και εγγονιών ενισχύει τη δημιουργία θετικού συναισθηματικού δεσμού μεταξύ τους, κάτι που έχει οφέλη και για τις δύο πλευρές. Συνήθως τα παιδιά με τους παππούδες νιώθουν μεγαλύτερη αποδοχή, μεγαλύτερη ελευθερία, κάποιες φορές έχουν μαζί τους καλύτερη επικοινωνία εξαιτίας των χαλαρών ρυθμών του καλοκαιριού όπου δεν υπάρχει ανάγκη για βιασύνη.

Και σίγουρα θα υπάρχουν και οι στιγμές ή οι φορές που θα υπάρξει ένταση γιατί συνηθίζεται ο παππούς/η γιαγιά να μην ακολουθούν το πρόγραμμα που θα ήθελαν οι γονείς, αλλά να κάνουν όλα τα χατήρια, να κακομαθαίνουν τα εγγόνια και να επιτρέπουν για παράδειγμα περισσότερες ώρες την παραμονή τους μπροστά στην οθόνη του κινητού, ή να είναι πιο ελαστικοί με την ώρα επιστροφής του εφήβου στο σπίτι. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν βοηθά το κλίμα έντασης μεταξύ γονιών και παππούδων. Αρκεί να  ακολουθούνται κάποιες βασικές γραμμές χωρίς υπερβολές κι από τις δύο πλευρές. Μετά τα 4 η 5 χρόνια ένα παιδάκι μπορεί να μείνει με τη γιαγιά και τον παππού. Αν αυτή η σχέση χτιστεί από μικρή ηλικία συχνά στην εφηβεία ανοίγονται πιο εύκολα στη γιαγιά/ παππού για να αναζητήσουν συμβουλές. Είναι λοιπόν σημαντικός αυτός ο στενός συναισθηματικός δεσμός που δημιουργείται μεταξύ τους. Οι παππούδες νιώθοντας απαλλαγμένοι από το άγχος που έχουν οι γονείς κι έχοντας αποκτήσει τη σοφία της ηλικίας μπορεί να λειτουργήσουν σαν σταθερά συναισθηματικά λιμάνια πλήρους αποδοχής για τον έφηβο.