Δημιουργός των παιδικών & εφηβικών ημερολογίων
προσωπικής ανάπτυξης και θετικής σκέψης “Το κυνήγι της Ευτυχίας”
- Συναισθηματική νοημοσύνη: μπορεί να αναπτυχθεί στην εφηβεία; - 3 Ιουλίου 2024
- Τι είναι η συμβουλευτική και πότε μπορεί να βοηθήσει έναν έφηβο; - 11 Ιουνίου 2024
- Διαχείριση του άγχους μέσα στην εξεταστική αίθουσα! - 28 Μαΐου 2024
Γράφει στο efiveia.gr η Κλινική Ψυχολόγος Νικολέττα Γεωργίου
Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, αρχίζουν να αλλάζουν οι τρόποι με τους οποίους διασκεδάζουν και περνούν χρόνο με τους φίλους τους. Τα πάρτι, παρόλο που ξεκινούν από τις μικρές ηλικίες, όσο τα παιδιά πλησιάζουν στην εφηβεία αλλάζουν μορφή και χαρακτηριστικά. Οι συγκεντρώσεις συνομηλίκων (χωρίς την παρουσία των γονέων) με αφορμή κάποια γιορτή, γενέθλια ή οτιδήποτε άλλο είναι ένας άριστος τρόπος για την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, αυτονομίας, υπευθυνότητας, προσωπικής διαχείρισης και αυτοπεποίθησης των εφήβων.
Από την άλλη, είναι απολύτως φυσιολογικό οι γονείς να αισθάνονται ανησυχία, ειδικά τις πρώτες φορές που το έφηβο παιδί τους βρίσκεται προσκεκλημένο σε ένα πάρτι, πόσο μάλλον αν δεν γνωρίζουν τον οικοδεσπότη και την οικογένειά του. Με συζήτηση, κατανόηση και διάθεση συνεργασίας και συνεννόησης, γονείς και παιδιά μπορούμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες που θα κάνουν αυτό το νέο κεφάλαιο στη ζωή μας -τα εφηβικά πάρτι- άλλο ένα βήμα προς την ωριμότητα και την αυτονομία και όχι άλλη μία αφορμή για εντάσεις και συγκρούσεις!
Η λεπτή ισορροπία ανάμεσα στη διασκέδαση και την ασφάλεια
Ένα πάρτι δεν είναι μια επικίνδυνη αποστολή ούτε κάποιο παράτολμο εγχείρημα. Ένα πάρτι είναι πρώτα και πριν από οτιδήποτε άλλο μία ευκαιρία για διασκέδαση, γέλια, χορό και συνεύρεση με φίλους. Η συμπεριφορά και η στάση μας, λοιπόν, απέναντι σε κάτι τέτοιο χρειάζεται να είναι ισορροπημένη και δίκαιη. Αν δε μοιραστούμε τη χαρά των παιδιών, αν δε συμμετέχουμε στον ενθουσιασμό και την προετοιμασία τους, τότε -φοβάμαι- δεν πρέπει να περιμένουμε να εισακουστούμε όταν έρθει η ώρα να εκφράσουμε τις ανησυχίες μας και να ζητήσουμε συνεργασία και θέσπιση κανόνων.
Ξεκινήστε, λοιπόν, θετικά, ενθαρρύνετε το παιδί να καλέσει κάποιον φίλο ή φίλη στο σπίτι για να ετοιμαστούν, μιλήστε για τα δικά σας πάρτι και τα συναισθήματα που σας προκαλούσαν, μοιραστείτε μια αστεία ιστορία από τα νιάτα σας και μπείτε λίγο στο κλίμα. Δείξτε ενσυναίσθηση και δώστε στα παιδιά να καταλάβουν ότι μοιράζεστε τη χαρά και τον ενθουσιασμό που δημιουργεί μια προσωπική πρόσκληση. Έτσι, η ασφάλεια και οι κανόνες που χρειάζεται να συζητηθούν θα αποτελέσουν μόνο ένα ακόμα -αναγκαίο- θέμα προς συζήτηση και όχι τη γενική μας αντιμετώπιση.
Σε ό,τι αφορά την ασφάλεια, μη διστάσετε να ρωτήσετε:
- Θα υπάρχουν ενήλικες στον χώρο του πάρτι;
- Θα υπάρχουν παιδιά που δεν γνωρίζεις στο πάρτι;
- Θα υπάρχει αλκοόλ;
- Τι ώρα θα τελειώσει το πάρτι;
- Τι θα κάνεις αν δεν περνάς όμορφα;
Αν το παιδί αρνείται να απαντήσει τις ερωτήσεις σας, εξηγήστε του αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους ρωτάτε (π.χ. “Θα ήθελα να ξέρω κάποια πράγματα για το πάρτι, απλώς για να βεβαιωθώ ότι θα είσαι ασφαλής και θα περάσεις όμορφα”). Θα μπορούσατε επίσης να επικοινωνήστε με τους γονείς του οικοδεσπότη του πάρτι ζητώντας ευγενικά κάποιες λεπτομέρειες για την οργάνωση και τους φιλοξενούμενους. Δεν είναι αγένεια, οι γονείς χρειάζεται να κατανοούμε και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον τουλάχιστον στα θέματα που όλοι συμφωνούμε, όπως είναι η ασφάλεια των παιδιών.
Μερικοί βασικοί κανόνες για τον τρόπο με τον οποίο θα ξεκινήσει, θα υλοποιηθεί και θα ολοκληρωθεί η έξοδος του παιδιού θα βοηθήσουν να αισθάνεστε πιο ήσυχοι αλλά θα δημιουργήσουν και για το παιδί ένα αίσθημα ασφάλειας, κι ας μην το παραδέχεται. Τέτοιοι κανόνες μπορεί να αφορούν:
- Πώς θα πάει στο πάρτι.
- Πώς και ποια ώρα θα επιστρέψει από το πάρτι.
- Τι θεωρείται επιτρεπτό, σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες της κάθε οικογένειας (π.χ. σε σχέση με τη χρήση αλκοόλ, το κάπνισμα, την πιθανότητα μετάβασης σε άλλο μέρος κατά τη διάρκεια του πάρτι κ.λπ.).
Χρειάζεται να κουβεντιάσετε με το παιδί και να εξηγήσετε ότι οι πρώτες φορές που θα βγει μόνο του είναι πολύ σημαντικές και κρίσιμες για τη δημιουργία μιας αμοιβαίας εμπιστοσύνης που θα αποτελέσει τη βάση για τα επόμενα χρόνια και τις συνεχώς αυξανόμενες ελευθερίες και δικαιώματα. Έτσι, ακόμα κι αν κάποιοι κανόνες φαίνονται -και πιθανόν να είναι- αυστηροί και υπερβολικοί, είναι αναγκαίοι για να καθησυχάσουν τη δική μας ανησυχία και να εισάγουν τα παιδί ομαλά και με ασφάλεια σε αυτό το νέο κεφάλαιο στη ζωή του, τις εξόδους με δική του ευθύνη, χωρίς τη συνοδεία ή παρουσία ενηλίκων.
Τέλος, χρειάζεται να συμφωνήσετε εκ των προτέρων με το παιδί τις συνέπειες που θα υπάρξουν αν αυτό δεν σταθεί αντάξιο της εμπιστοσύνης σας. Για παράδειγμα μπορείτε να πείτε ότι “αν δεν έχεις γυρίσει μέχρι τις 12 όπως έχουμε συμφωνήσει, να ξέρεις ότι δε θα μπορείς να καλέσεις κανέναν φίλο σου στο σπίτι για το Σαββατοκύριακο”.
Παρόλα αυτά, τα πράγματα πάντα μπορεί να μην πάνε όπως τα σχεδιάσαμε ή τα συμφωνήσαμε με το έφηβο παιδί μας. Μπορεί στο πάρτι να δημιουργηθεί μία φασαρία ανάμεσα σε εφήβους, μπορεί ακόμα το παιδί να πιει αλκοόλ, μπορεί να φύγει από το πάρτι και να πάει μια βόλτα στην κοντινή πλατεία… Προνοώντας ακόμα και γι’ αυτή την πιθανότητα, φροντίστε:
- Να ξέρει το παιδί ότι μπορεί να επικοινωνήσει μαζί σας, οποιαδήποτε ώρα, σε οποιαδήποτε κατάσταση, οπουδήποτε και με οποιονδήποτε κι αν είναι. Δεσμευτείτε ότι θα αντιδράσετε με ψυχραιμία και ότι ο μοναδικός σας σκοπός θα είναι να βοηθήσετε στην επίλυση της κατάστασης και όχι να επιπλήξετε το παιδί και τους φίλους του.
- Αν το παιδί χρησιμοποιεί κινητό, βεβαιωθείτε ότι έχει όλους τους απαραίτητους αριθμούς επικοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων και των αριθμών έκτακτης ανάγκης.
- Φροντίστε κάποιος καλός φίλος ή φίλη του παιδιού σας να έχει επίσης έναν αριθμό επικοινωνίας για εσάς.
- Βεβαιωθείτε ότι το παιδί έχει μαζί του χρήματα σε περίπτωση που -για οποιονδήποτε λόγο- χρειαστεί να μπει σε ένα ταξί και να γυρίσει σπίτι.
- Συμφωνήστε σε μία κωδική λέξη ή φράση, την οποία μπορεί το παιδί να χρησιμοποιήσει για να σας πει ότι θέλει να επιστρέψει στο σπίτι και χρειάζεται να πάτε να το πάρετε. Οι έφηβοι μπορεί να αισθάνονται ντροπή να πουν κάτι τέτοιο μπροστά στην παρέα.
Τα παιδιά μας μεγαλώνουν και θα περάσουν -όπως το κάναμε κι εμείς- από όλα τα στάδια της εφηβείας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ας διαλέξουμε τον τρόπο που θα μας αφήσει να είμαστε κοντά τους και να γνωρίζουμε όσο περισσότερα γίνεται για τις περιπέτειες, τις χαρές και τις αγωνίες τους. Μόνο έτσι μπορούμε να τα βοηθήσουμε, να τα συμβουλέψουμε, να τα στηρίξουμε για να βρουν αυτό που ψάχνουν: τον εαυτό τους!