Γράφει στο efiveia.gr η Παιδοψυχολόγος – Ειδική παιδαγωγός Μαρία Μπαράκου, συνεργάτης του Κέντρου Ειδικών Θερπειών ΜΑΘΗΤΕΙΑ
Ένα από τα χαρακτηριστικά της εφηβείας είναι οι εκρήξεις θυμού, στις οποίες ωστόσο οι γονείς δεν πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη σημασία, διότι είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξης.
Πέρα από αυτό κάθε οικογένεια δομεί τους δικούς της κανόνες και ηθικές αρχές και ζητάει από τους εφήβους να τους ακολουθούν, όπως για παράδειγμα την ώρα επιστροφής στο σπίτι μετά από μια έξοδο ή ένα φαινόμενο που παρατηρείται έντονα τα τελευταία χρόνια, ο χρόνος που αναλώνεται στα ηλεκτρονικά παιχνίδια ή την τηλεόραση.
Τέτοια παραδείγματα είναι αιτία σοβαρών ρήξεων και συγκρούσεων. Συνήθης αντίδραση των γονιών όταν βλέπουν τον έφηβο να μην υπακούει στους κανόνες, είναι οι αναίτιες φωνές και οι εκρήξεις θυμού, πολλές φορές οι απειλές ή ακόμα και η στέρηση πραγμάτων και δραστηριοτήτων.
Ένα ακόμα πολύ σύνηθες φαινόμενο είναι η διαφορετική προσέγγιση και ερμηνεία των ίδιων των γονιών μεταξύ τους σε σχέση με το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί, με αποτέλεσμα ο έφηβος να έρχεται σε σύγκρουση του τι είναι τελικά σωστό.
Η κυρία Μπαράκου τονίζει στο efiveia.gr πως τέτοιες αντιδράσεις δεν φέρνουν τελικά κανένα αποτέλεσμα, αλλά αντίθετα διογκώνεται το χάσμα της συναισθηματικής επαφής.
Επιπρόσθετα παρατηρείται ότι σε πολλές περιπτώσεις οι γονείς, είτε επειδή είναι μεγαλύτερης ηλικίας, είτε επειδή εξακολουθούν να βλέπουν τον έφηβο ως κτήμα τους, να θεωρούν τους εαυτούς τους παντογνώστες. Γονείς λοιπόν απόλυτοι, που ουσιαστικά δεν αφουγκράζονται το παιδί τους και αυτό που λέει ή και το οποίο μπορεί κάποιες φορές να είναι και το σωστό.
Θέλουμε να πούμε μέσα από αυτό, πως όταν ο έφηβος κάνει μια κατ΄ εμάς μια παραπτωματική πράξη, οφείλουμε σαν γονείς να διερευνήσουμε πριν παρέμβουμε, τον λόγο για τον οποίο την έκανε. Να μπούμε δηλαδή στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε με κατανόηση.
Όταν λοιπόν οι γονείς βρίσκονται εν μέσω τέτοιων καταστάσεων μέσα στο οικογενειακό τους περιβάλλον, πρέπει καταρχάς να έχουν κατορθώσει να αναπτύξουν τoν διάλογο ώστε μέσα από αυτόν να βγει ένα παραγωγικό αποτέλεσμα. Σε πρώτη φάση οφείλουν να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στο παιδί τους, με απώτερο στόχο να του δείξουν εμπιστοσύνη αλλά και ενημερώνοντάς το ταυτόχρονα ότι σε περίπτωση επανάληψης θα υπάρξουν κυρώσεις. Με αυτόν τον τρόπο μπαίνουν όρια στις σχέσεις και δείχνουν με σαφήνεια οι γονείς τους κανόνες που ορίζει το σπίτι.